12
cür adamların hakim təbəqədən seçilməsi və tərbiyə olunması nə-
zərdə tutulurdu. Ardıcıl təlim-tərbiyə təcrübəsinin əsasını yarış
prinsipi (aqonistika) təşkil edirdi. Uşaqlar, yeniyetmələr və gənclər
həmişə gimnastikada, rəqsdə, musiqidə yarışır, öz bilik, bacarıq və
vərdişlərini kütlə qarşısında nümayiş etdirirdilər.
Afinada uşaqlar 7 yaşa qədər ailədə tərbiyə alırdılar. Bundan
sonra oğlan uşaqları məktəbə gedir, qızlar isə ailədə tərbiyə almaqla
ev işlərinə alışdırılırdı. Varlı ailələrdən olan oğlanlara xüsusi peda-
qoq nəzarət edirdi.
Tərbiyəçi pedaqoqlar təsərrüfatda işləyə bilməyən, fiziki cə-
hətdən zəif, quldarlar üçün faydasız hesab olunan qullardan olurdu.
Tərbiyəçi müsbət keyfiyyətlərin daşıyıcısı olmadığından çox vaxt
onun tabeliyində olan uşaqlar da həmin keyfiyyətləri mənimsəyir-
dilər.
Afinada uşaqlar 7 yaşdan 13-14 yaşa qədər qrammatika və
kifara (musiqi) məktəblərində təhsil alırdılar ki, həmin məktəblər
xüsusi adamlar tərəfindən açılırdı. Bu məktəblərdə təhsil pullu olur-
du. Aşağı təbəqənin uşaqları orada az hallarda oxuya bilərdilər.
Uşaqları didaskal-müəllim oxudurdu.
Kifara məktəbində uşaqlara musiqi, nəğmə, bədii qiraət öyrə-
dilirdi. Bununla da uşaqlara ədəbi və musiqi təhsili verilirdi. Mək-
təb proqramının alfa və omeqası Homerin poemalarının öyrə- dil-
məsindən ibarət idi. Bununla bağlı, qədim yunan mütəfəkkiri Plato-
nun fikrincə,“Elladanı Homer tərbiyə etdi”.
Homerin “İliada” və “Odisseya” poemaları yalnız savad və
musiqi təlimində didaktik material olmayıb, həm də yeniyetmələri
həyati münasibətlərlə tanış edir, onları əxlaq ənənələrinə daha da
yaxınlaşdırırdı.
Musiqi məktəblərində təlim sinkretik xarakter daşıyırdı. Yəni
Homerin poemalarının hekzamentləri musiqinin müşayiəti ilə uza-
da-uzada söylənilirdi. Oğlanlar 13-14 yaşlarında palestra adlanan
məktəblərdə oxumağa davam edir, fiziki təmrinlərlə ciddi məşğul
olurdular. Orada onlara beş bacarıq-qaçmaq, hoppanmaq, güləş-
mək, ox atmaq, üzmək öyrədilirdi. Bütün bunlar gələcək döyüşçü
üçün vacib şərtlər idi.
“İdeal vətəndaşlıq məktəbini”- kifara (musiqi) va palestranı
(gimnastika) bitirənlər üçün təhsilin növbəti pilləsi-gimnasi (son-
13
ralar gimnaziya) hesab olunurdu. Afinada qadın təhsili və tərbiyəsi-
nin məzmunu və vəzifələri olduqca sadə idi. Afina tərbiyə siste-
mində qızların ailə qurana qədər evdə tərbiyə alması nəzərdə
tutulurdu. Onlar ailədə sadə oxu və yazı vərdişlərinə yiyələnir,
musiqi təlimi keçirdilər.
Qızlar adamlar arasında çox nadir hallarda, məsələn, dini
mərasinlərdə görünərdilər. Onlar yalnız ev işləri ilə məşğul olur-
dular. Spartada olduğu kimi, Afinada da qullar “danışan alət” ad-
landırılırdı. Afina ilə Sparta təhsil sisteminin arasındakı bir fərq
odur ki, spartada tərbiyə müəssisələri dövlətin əlində olduğu halda,
Afinada qrammatika, kifara və palestra məktəbləri xüsusi adamların
ixtiyarında idi. Spartada tərbiyə daha çox hərbi-fiziki xarakter daşı-
dığı halda, Afinada isə əksinə, zehni və estetik tərbiyəyə üstünlük
verilirdi. Afina məktəblərində özünütəkmilləşdirmə amillərinə üs-
tünlük verilirdi. Afina təhsil sistemi hərtərəfli şəxsiyyət kimi fiziki
cəhətdən sağlam, zahiri və daxili gözəlliyi özündə birləşdirən adam-
lar yetişdirməyi bir vəzifə kimi qarşıya qoymuşdu. Bu vəzifənin
yerinə yetirilməsində Afina dramı mühüm rol oynamışdır.
Afina dramları şəxsiyyətin intellektual və mənəvi inkişafına
müsbət təsir göstərmişdir. Dramlarda dövrün əsas idealı-quldarlıq
dövrünün azad vətəndaşı, polisin siyasəti və etikasının müdafiəçisi,
onun mənəvi sərvətlərinin daşıyıcısı obrazı öz əksini tapmışdır.
Dramlardakı qəhrəmanlar öz vətənləri yolunda canından keçməyə
hazır olan vətənpərvərlərdir. Bu da Afina təhsil sisteminin müsbət
məziyyətlərindəndir.
Tapşırıqlar
Aşağıdakıların hər biri üzrə elmi şərh verməyə çalışın:
1.
İbtidai icma quruluşunda tərbiyə.
2.
Quldarlıq dövründə tərbiyə.
3.
Sparta tərbiyə sistemi.
4.
Sparta tərbiyə sistemində yaş bölgüsü.
5.
Afina tərbiyə sistemi və bu sistemdə yaş dərəcələri.
6.
Sokrat, Platon və Aristotel şəxsiyyətin inkişafı və tərbiyəsi
haqqında
14
Ədəbiyyat
1. Qasımova L.N., Rəhimova R.M. Pedaqogika (dərs vəsaiti). Bakı:
Bakı Universiteti, 2003.
2. Rüstəmov F.A. Pedaqogika tarixi . Bakı: Nurlan, 2010.
3. Rüstəmov F.A. Şərqdə pedaqogika tarixi. Bakı: Nurlan, 2002.
4. Rüstəmov F.A. Pedaqogika tarixi. Bakı: Nurlan, 2010.
5. Hüseynzadə R.L. Qədim və orta əsrlərdə Azərbayсanda tərbiyə,
təhsil və pedaqoji fikir. Bakı: Nurlar, 2007.
6. Məmmədov T. M. Azərbaycan psixoloji fikir tarixində şəxsiyyət
problemi. Bakı: Mütərcim, 2011.
7. Məmmədov K.A. Şərq pedaqoji fikir tarixindən (tədris vəsaiti).
Bakı: Mütərcim, 2011.
8. Əlibəyzadə E.M. Azərbaycan xalqının mənəvi mədəniyyət tarixi
(İslamaqədərki dövr). Bakı: Gənclik, 1998.
9. Seyidov Ə. Pedaqogika tarixi. Bakı: Maarif, 1968.
10. Seyidov F.Ə. Soy kökümüzdən gələn pedaqoji fikir. Bakı, 2004.