qədim insan həmin hadisələri öz dünyagörüşü səviyyə
sində mifik formada canlı təsəvvür edərək, onlara qarşı
mübarizə aparmışlar.
«Ural batır» dastanında təsvir edilən xeyir və şər
mübarizəsi Zərdüştiliyin abidəsi olan «Avesta» ilə səsləşir.
«Avesta» abidəsi bütünlükdə xeyir və şərin mübarizəsini
əks etdirən bir güzgüdür. Mübarizənin xeyir qütbündə
Ahura-Mazda (Hörmüz), şər qütbündə isə Anqramaniyu
(Əhrimən) durur. Bu mübarizənin təsvirinə daha çox
«Qatlar»da təsadüf olunur.
«Avesta»da baş Allah Ahura-Mazda və onun müqəd
dəs, sitayişə layiq saydığı suyun və bərəkətin Allahı Ard-
vi-Sura, Günəşin, ruhun, təmizliyin, ölməzliyin Allahı
Mitra müharibə və sülh Allahı qüdrətli Vertraqna (Bəh
rəm), xoşbəxtlik və tale Allahı Aşi və s. xeyiri təmsil edə
rək, şər Allahı Anqramanyunun vasitəçiləri divlər, əjda
halar, ilanlar, üç başlı Dahaka ilə daim mübarizə aparır
və insanları onlardan xilas etməyə, onların şərindən uzaq
laşdırmağa çalışırlar.
Ahura-M azda insanlar arasında xeyri təmsil etmək
üçün Zərdüştü Peyğəmbər seçib, onlara düzlük, doğruluq,
mərdlik və s. sifətləri aşılamağı tapşırır.
«Avesta»da ən dəhşətli hal sayılan yalançılıq pislənir,
yalan danışanları şər ruhların daşıyıcıları kimi qiymətlən
dirərək, lənətləyirlər.
Ahula-Mazda yalanı yenə biləcək və bununlada şər
qüvvələrə qalib gələ biləcək yeganə yol kimi doğluçuluğu
təbliğ edir. Zərdüşt Ahura-Mazdadan yalançıya kimin
qalib gələ biləcəyini soruşanda, o deyir: «Düz danısan
yalançıya qalib gələ bilər»1.
Ahura-M azda onun 20 adını (əzəmət, güclü, düzgün
lük, yaxşılıq, ağıllı, bilikli, ilahi, qüvvət, pislikdən kənar,
hər şeyi oxuyan,hər şeyi görən, məlhəm edən, yaradan və
1 Авеста.Душанбе. 1990, стр.19.
118
s.) yadma salan və tez-tez təkrarlayan insanlara heç vaxt
pislik oxlarının, daşlarının, baltalarının dəyməyəcəyinə
söz verir. «Ahura-Mazda deyir ki, kim mənə sitayiş etsə,
20 adımı desə, mənim adlarım onları Anqramanyunun
adamlarından hifz edəcək»1.
Göründüyü kimi bu adlar insanlar üçün bir növ əxlaq
normativi funksiyası daşıyır. Allahın bu müqəddəs adla
rını yaddaşına həkk edən şəxs heç vaxt şər qüvvənin da
şıyıcısına çevrilə bilməz. «Avesta»da eyni zamanda ölkə
ləri viran qoyan, insanlığa əzab verən müharibə pislənir.
«Üç başlı Dahaka-İlan böyük qurban verərək Ardvi-Su-
radan elə bir dilək diləyir ki, 7 ölkəni insansız qoya bilsin.
Lakin Ardvi-Sura ona elə bir uğur vermir»2 *
Buradan belə bir nəticə çıxarmaq olar ki, Dahaka-İlan
öz vəhşi xüsusiyyəti ilə dəhşətlər törədən, insanları məhv
edən, ədalətsiz müharibələrin simvollaşmış obrazı kimi
verilib. Ardvi-Sura öz əməlləri ilə divlərin xidmətçisinə
çevrilmiş yalançıların qurbanlarını və bir də gün batan
dan sonra edilən sitayişləri qəbul etm iri Maraqlı haldır
ki, indinin özündə də xalq arasında günün batması «şər
qarışan» vaxt kimi qeyd olunur. Həm «Avesta»da, həm
də «Ural batır» dastanında div eyni zamanda qaranlığın
rəmzi kimi də çıxış edir. Divin qaranlığın rəmzi kimi ve
rilməsi daha çox «Günəş-Yəştdə» nəzəri cəlb edir. Günə
şin çıxması ilə qaranlığın çəkilməsi; divin, şər ruhların
məhv olması kimi səciyyələndirilir.4 «Günəş-Yəştdə»
həyatın canlanması, torpağın isinməsi, Günəşin çıxması
ilə əlaqələndirilir. Günəş çıxanda divlər məhv olur5.
«Avesta»da div həmçinin qışın, soyuğun simvolu kimi
də çıxış edir. Bu abidədə Günəş yazın, div isə qışın rəmzi-
1 Авеста.Душанбе 1990 səh. 14-15.
2. Yenə orada, səh. 28-29.
1 Yenə orada, səh. 40.
4 Yenə orada, səh. 51..
5 Yenə orada, səh. 50.
11 9
dir. Günəşin çıxması yazın gəlməsinə, divin məhv olması
isə soyuğun, şaxtanın ömrünün sona yetməsinə işarədir.
«Avesta»da namərdlik kimi sifətlə barışmazlıq möv
qeyi ön plandadır. Burada söz verib, sözündən qaçan şəxs
lənətlənərək Anqramanyu ruhunun daşayıcısı kimi qiy
mətləndirilir. Onlarla mübarizəni Ahura-M azda müqəd
dəs Allah Mitraya tapşırır. Mitra da onlara qarşı çox
amansız olur1.
Xeyir və şər mübarizəsinin əsatiri təsviri Altay dastan
larında2 da əksini tapmış haldır. «Altay yaradılış» dasta
nında ilahi qüvvə olan Tanrı (Qara xan) ilə, əməllərinə
görə yeraltı dünyanın sahibi funksiyasını yerinə yetirən
Erlik (şeytan) arasında bu mübarizə daha kəskin xarak
terdədir. 3elə ki, bu dastanda Erlik Tanrının yaratdıqla
rının qəlbinə yol taparaq onları ölümlü edir. Buradan da
onların mübarizəsi başlayır. Bu süjet dini rəvayət forma
sında Bibliya və Quranda analoji halda əks olunmuşdur.
«Altay yaradılış» dastanında xeyir və şər mübarizəsinin
əsatiri kökü daha qədimlərlə, dərin qatlarla bağlıdır.
Çünki «Altay yaradılış» dastanında bu mübarizə təkcə
Tanrı ilə şeytan arasında gedirsə və bunun da nəticəsində
şeytanın sözünə uyan ilk insanlar ölümlü olaraq, yerə en
dirilirlərsə, tədqiqata cəlb etdiyimiz dastan və nağıllarda
artıq yer adamları mövcuddur. Bu dastanda insanlar
əməllərinə görə yeni-yeni təbəqələşirsə, yəni şeytana uyan
onun adamları (şər), tanrı kimi olanlar isə tanrı adamı
(xeyir) deyə ilk bölgü gedirsə, tədqiqata cəlb edilən dastan
və nağıllarda isə artıq yer insanlarının özlərinin bu müba
rizədə iki qütbə ayrıldıqları müşahidə olunur.
Başqa bir Altay dastanı «Maaday Qara»nm xaqanlıq
dövrünün məhsulu olduğuna baxmayaraq, buradakı xeyir
və şər mübarizəsi öz mifik anlamında qalmaqdadır. Əgər
«Maaday Qara» dastanında xeyir qütbü göy tanrılarının
1 Авеста.Душанбе 1990, səh. 52.
2 Altay yaradılış dastanı. «Maaday Qaıa», «Köqüdey»
120
başçısı Ülgen, Altay Ezzi (sahibəsi), Qaya dişli at, Göy
inək, yer adamlarından; Maaday Qara, onun nəsli və oğlu
Köqüdey Merqen təmsil edirsə, şər qütbündə isə Erlik,
onun qızı Qara Taadi, kürəkəni Qara Qula, onlara xidmət
edən Qara nər, qara buğa, ilan, dəvə, balina, yeddi qurd,
ayı və s. dayanır. Bu mübarizədə xeyirin qələbəsinin tam
təminatçısı Altay Ezzi ilə qaya dişli atdır. Bunlardan bi
rincisi mifik obraz olan Altay Ezzi (mifoloji ana) yerə
enərək şər qüvvələri yenə biləcək qəhrəmanı bəsləməklə
məşğul olur və son nəticədə onun göstərişi ilə qəhrəman
xeyirin qələbəsinə nail olur. İkincisi isə zoomorfik obraz
olan qaya dişli at qəhrəmanı çətin sınaq və mərhələlərdən
keçirərək onun son məqsədə çatmasında xüsusi rol oy
nayır. Bu süjetin tipoloji müqayisəsi zamanı «Ural batır»
dastanı ilə təhlilə cəlb edilmiş dastanlar arasında ciddi bir
fərqin olduğu aşkarlanır. Əgər «Ural batır» dastanında
göylərin xeyir və yeraltı dünyanın şər qüvvələrinin müba
rizəsi anlamında göyləri təmsil edən Gün, Ay onların öv
ladları Humay və Ayxulu (quşlar, mələklər) yəni, göy
əcramı, yeraltı dünyadakı divlər, ilanlar şər ruhların da
şıyıcıları anılırsa, başqa dastanlarda bunlardan əlavə bir
başa Tanrı, Ülgen, Yeraltı dünyanın sahibi Şeytan, Erlik
arasında mübarizənin təsviri var. Nəticə olaraq demək
olar ki, «Ural batır» cəmiyyəti, mühiti heç bir din və eti
qad növü tanımır. Buna görə də onların təsəvvüründə hə
min dini və ya etiqadı özündə etiva edən obrazlar forma
laşmayıb. Onların dünyagörüşündəki mifiklik abidənin
daha qədim olduğunu deməyə bir daha əsas verir.
Ümumiyyətlə, xeyir və şər konflikti ta qədimlərdən,
yəni ilk dövrlərdən bu günümüzə qədər formalaşaraq gə
lən bir süjetdir. Bu problemin ən qədim ağız ədəbiyyatı
nümunələrindən tutmuş müasir əsərlərə qədər bir yol
keçməsi dünyanın bu ikilik üzərində qurulduğunu təsdiq
edir. Dahi şairimiz Nizami Gəncəvi bu konfliktin həllinə
bütün əsərlərində dönə-dönə müraciət edərək, öz müdrük
121