671
5)
şagirdlərin müstəqillik səviyyəsi, biliklər əldə etmək bacarığı;
6)
şagirdlərin mühüm maşınlar, mexanizmlər, onların iş prinsipləri ilə
tanışlıq səviyyəsi və praktik hazırlığı;
7)
şagirdlərin işə münasibəti, məktəbdə və məktəbdən kənarda davranışı,
ictimai faydalı əmək fəaliyyətində fəallığı, onların estetik və fiziki
mədəniyyəti.
Göründüyü kimi, bu göstəricilərdən heç biri bilavasitə pedaqoqa deyil,
yalnız şagirdlərə aiddir. Belə yanaşmada pedaqoqun ustalığı bilavasitə,
şagirdlərin oxuma səviyyəsinə görə müəyyənləşdirilir.
Tədris ilinin axırında şagirdin biliyini qiymətləndirəndən sonra onu tədris
ilinin əvvəlindəki göstəricilərlə tutuşdursaq, şagirdlərin təhsil-tərbiyəsinə
müəllimin töhfəsini, onun peşəkarlığını qiymətləndirə bilərik. Amma bizim
tədris müəssisələrimizdə başlanğıc və yekun səviyyələrin diaqnostikası hələlik
aparılmadığından pedaqoji professionalizmin göstəriciləri etibarlı əsasa
söykənmir.
Məlumdur ki, təlim, təhsil-tərbiyənin nəticələri təkcə müəllimdən asılı
deyil. Nəticələrə digər məlum amillər də xeyli təsir göstərir. Pedaqoqun son
məqsədə töhfəsi bəzi tədqiqatlara görə 15-48 faizdən çox deyil; bu artıq ola da
bilməz, çünki şagirdin oxuma, öyrənmə səviyyəsinin ancaq yarısı pedaqoqdan
asılıdır. Ona görə də pedaqoqun peşəkarlıq səviyyəsini qabiliyyətli və ya geridə
qalan şagirdin oxuma, öyrənmə səviyyəsinə görə müəyyən etmək olmaz.
Sağalmasına ümid olmayan xəstənin müalicəsi ilə məşğul olan həkimin
professionallığı barədə nə deyə bilərik?
Tədqiqatçılar bu ziddiyyətləri bildikləri üçün pedaqoji professionalizmi
birbaşa ölçməyin metodlarını axtarırlar. Bundan ötrü müəllimin fəaliyyətini
maksimum hərtərəfli xarakterizə etmək üçün diaqnostika göstəriciləri artırılır.
Əlavə olaraq aşağıdakı məsələlər öyrənilir:
1)
müəllimin öz
ixtisasını yüksəltmək üçün gördüyü işi (ixtisasartırma
institutunu qurtarmaq, yenidən hazırlıq kursunu
K
eçmək və s.);
672
2)
müəllimin dərslərinin və sinifdənkənar fəaliyyətinin keyfiyyəti
(hazırlanması və keçirilməsi);
3)
tərbiyəvi işlərin emosionallığı və məşğulediciliyi;
4)
təlim, təhsil-tərbiyə prosesində şagirdlərə fərdi yanaşma bacarığı;
5)
uşaqların tərbiyəsi və yenidən tərbiyəsində müəllimin ailəyə fərdi
köməyi.
Müəllimin peşəkarlığını və əməyini qiymətləndirərkən onun şəxsi
keyfiyyətlərini: vicdanlılığını, pedaqoji istedadını, həmkarlarına və şagirdlərinə
hörmətlə yanaşmasını; əməksevərliyini, fəallığını, tənqidə dözümlülüyünü,
şəxsi intizamını nəzərə almaq lazımdır. Bu təkliflərin ədalətli olması heç kəsdə
narazılıq yaratmır. Amma burada bir sual meydana çıxır: bütün bunları necə
müəyyənləşdirək? Müəllimin fəaliyyətinə verilən qiymətin obyektivliyinə iki
yolla nail olunur:
1) sənədlərdəki məlumatları öyrənmək yolu ilə;
2) tədris
prosesinin
keyfiyyətini
yoxlamaq
yolu
ilə
(yoxlama işlərinin aparılması, ixtisaslı mütəxəssislərin və metodistlərin həyata
keçirdikləri dərsləri və sinifdənxaric işləri təhlil etmək yolu ilə).
Müəllimlərin attestasiyası problemi kəskin reaksiya yaradan pedaqoji
problemlərdən biridir. Müəllimlərə verilən məlum ümumi tələblər (fənnini
bilmək, yeniliyə can atmaq, etika və s.) praktiki olaraq heç nə vermir, burada
subyektivizmə və qeyri-obyektivliyə yol verilə bilər. Müəllimlərlə müsahibə,
söhbət xüsusilə narazılığa səbəb olur, az qala müəllimlər ələ salınır.
İxtisasartirma kurslarında olmaq və orada lazım olan məqbulları vermək
attestasiya zamanı kifayət hesab olunur. Məktəbdə hər kateqoriyadan neçə
müəllimin olması, yəni faiz prinsipini məktəbin pedaqoji kollektivinə tətbiq
etmək yol verilməzdir. İki kateqoriyalı dərəcə müəllim şəxsiyyətini alçaldır.
Dünyanın bir çox ölkələrində olduğu kimi beş müəllim dərəcəsi verilsə, daha
yaxşı olar.
ABŞ-da müəllimin fəaliyyəti üzrə intensiv tədqiqatlar aparılır. Bütün adlı-
sanlı Amerika universitetlərinin elmi-tədqiqat mərkəzləri pedaqoji fəaliyyəti
673
öyrənməklə məşğul olur. Amerikanın elmi-pedaqoji assosasiyasında
müəllimlərin səmərəli fəaliyyətinin meyarlarını öyrənmək üzrə yaradılmış
Komitənin təşəbbüsü ilə 1971-ci ildə "Pedaqoji fəaliyyətin tədqiqinə rəhbərlik",
1985-ci ildə "Pedaqoji qiymətin ensiklopediyası" adlı əsər nəşr olunmuşdur. Bu
kitablar kvalimetriya üzrə fundamental əsərlərdir.
Reytinq (qiymətiəndirmə şkalası) Amerika müəllimin əməyini öyrənməyin
ən geniş yayılmış metodlarındandır. Reytinqləşdirmənin başlıca məqsədi
attestasiya və yenidən attestasiya keçirilən zaman müəllimin tutduğu vəzifəyə
uyğunluğunu müəyyənləşdirməkdir. Qiymətləndirmə vərəqləri qiymətləndirmə
şkalalarının növüdür. Bu vərəqlər müəllimin fəaliyyətinin üç komponentini -
təlim vasitələrini, sinfə rəhbərliyini və intizamlılığını ölçmək üçün istifadə
olunur. Təcrübəçi tələbələr üçün aşağıdakı vərəqi doldurmaq təklif olunur:
Müəllim ____
Dərslərin sayı
Qiymətləndirmə vərəqi
Nömrə _______
Təkrar dərslərin
sayı ____________
1. Misallardan istifadə
1.1.
Müəllim işinə sadə misallarla başlamışdırmı?
1.2.
Sonra o işində mürəkkəb misallara keçmişdirmi?
1.3.
Şagirdlər onun misallarını başa düşürdülərmi?
1.4.
Misallar şagirdlərin bilik səviyyəsinə və təcrübəsinə cavab verirdimi?
1.5.
Müəllim gətirdiyi misalları öyrətmək istədiyi başlıca fikirlə düzgün
əlaqələndirirdimi?
1.6.
Müəllim şagirdlərin mövzunun başlıca ideyalarını başa düşməsini
yoxlayırdımı?
Müəllimin əməyinin qiymətləndirməsində testlərdən geniş istifadə olunur.
Onların köməyi ilə pedaqoqların peşə bilikləri, əqli qabiliyyətləri və ümumi