Say 1 (12) • 2015 |
STRATEJİ TƏHLİL
125
yönəlmiş fəaliyyətidir [28, s.74-82].
Göründüyü kimi, dövlətin sosial siyasəti bilavasitə sosial fəallıq və digər
sosial institutlarla bağlıdır. Sosial siyasət yalnız dövlət və onun institutları
vasitəsilə deyil, həm də digər subyektlər tərəfindən həyata keçirilir və bu siyasət
mövcud hüquqi çərçivədə olub, müəyyən mənada dövlətin sosial siyasəti ilə
üst-üstə düşür [8, s. 8-9].
2. Sosial institutlar sosial siyasətin reallaşdırılması
vasitəçiləri kimi
Cəmiyyətin elementləri olan sosial institutlar ictimai həyatın təşkilatlanması
və tənzimlənməsi ilə bağlı sabit formalar kimi çıxış edir. Dövlət, təhsil, ailə
və digər institutlar sosial münasibətləri nizamlayır, insanların fəaliyyətini və
onların cəmiyyətdəki davranışlarını tənzimləyir. Sosial institutlar
(insitutum
- müəssisə, qurum) dəyər-normativlər kompleksi (
dəyərlər, qaydalar, normalar,
təmayüllər,
nümunələr, müəyyən vəziyyətlərdə davranış standartları) olub,
onların cəmiyyət həyatında reallaşmasını və təsdiqini təmin edir [25]. “Sosial
institutlar” anlayışını ilk dəfə T.Vebleyn 1899-cu ildə nəşr edilmiş “Bekar sinif
nəzəriyyəsi” adlı elmi araşdırmasında istifadə etmişdir.
Sosiologiyada sosial institutlar aşağıdakı kimi təsnif edilir:
1.
ailə – nəslin təkrar istehsalı və şəxsiyyətin sosiallaşması;
2.
siyasi institutlar – təhlükəsizlik və ictimai nizama olan tələbat əsasında siyasi
hakimiyyət yaradılır
və dəstəklənir;
3.
iqtisadi institutlar – yaşamaq üçün vasitələrin istehsalı və əldə edilməsi,
nemət və xidmətlərin istehsalı və bölüşdürülməsi prosesini təmin edir;
4.
elm və təhsil institutları – biliklərin əldə edilməsi, ötürülməsi və sosiallaşma
tələbatı;
5.
dini institut – ruhi problemlərin həlli, həyatın mənasının axtarışı [22].
A.A.İvinə görə, sosial institutlar təşkilatlanmış əlaqələr və sosial normalar
sistemi olub, özündə cəmiyyətin əsas tələbatlarını ödəyən əhəmiyyətli ictimai
dəyərləri və prosedurları birləşdirir. Sosial institut tarixən formalaşan, sabit
əxlaq və hüquq normalarında möhkəmlənən ictimai münasibətlər sistemidir.
Sosial institutlar bu və ya digər tələbatın təmin olunmasına, qoyulan məqsədə
nail olunacağına inam yaradır.
Sosial insitutlar möhkəmlənmiş sosial əlaqələr sistemi kimi çıxış edir.
Cəmiyyətin institutlaşması xaotik, qeyri-sabit, qeyri-təşkilati, təsadüfi olana
qarşı durur. Buna görə də o, məhz institutlaşmış, yəni sosial həyatın təsdiq
olunmuş, müntəzəm amili olub, bütövlükdə şəxsiyyətin və cəmiyyətin həyat
fəaliyyətini müəyyən edir.
Sosial institut formal və qeyri-formal normalar, qaydalar və prinsiplərin sabit
sistemi olub, insan fəaliyyətinin müxtəlif sahələrini tənzimləyir və bu sahələri
sosial statuslar və rollar sistemində təşkilatlandırır [16; 25].
Bəzi müəlliflər cəmiyyəti sosial sistem, sosial institutları isə bu sistemin alt-
sistemləri kimi müəyyənləşdirlər. Cəmiyyəti sosioetal sistem kimi xarakterizə
edən Q.İmanov bu sistemin altsistemlərinin özünəməxsus xüsusiyyətlərini əks
etdirən göstəriciləri aşağıdakı cədvəldə təsnif edir.
STRATEJİ TƏHLİL | Say 1 (12) • 2015
126
Sosial sistemin altsistemlərinin göstəriciləri [1, s.7].
Lakin bəzi müəlliflərə görə, ictimai həyat sahələrinə uyğun olaraq sosial
institutlar da dörd əsas qrupa bölünür:
- iqtisadi institutlar - əmək bölgüsü, bazar, ticarət, əmək haqqı, bank sistemi,
birja,
menecment, marketinq və s.;
Say 1 (12) • 2015 |
STRATEJİ TƏHLİL
127
-
siyasi institutlar - dövlət, ordu, polis, parlamentarizm, prezidentlik,
monarxiya, məhkəmə, partiya, vətəndaş cəmiyyəti;
- təbəqələşmə və qohumluq - sinif, təbəqələşmə, kasta, cinsi ayrı-seçkilik, irqi
ayrı-seçkilik, zadəganlıq, sosial təminat, ailə, nikah, analıq, övladlığa götürmə,
qardaşlıq;
- mədəniyyət institutu - məktəb, ali məktəb, orta peşə təhsili, teatr, muzeylər,
klublar,
kitabxanalar, kilsələr və s.
Əslində sosial institutların təsnifatı bununla bitmir. Böyük institutlar
daha aşağı səviyyəli institutları özündə birləşdirə bilər. İnstitutlaşma ictimai
münasibətlərin tənzimlənməsi, dəqiq qaydalar, nümunələr və mərasimlərə
əsaslanan sabit sosial qarşılıqlı təsir nümunələrinin formalaşması prosesidir.
Məsələn, elmin institutlaşması prosesi elmin fərdi fəaliyyətdən dərəcələr,
elmi dərəcələr, tədqiqat institutları, akademiyalar və s. ibarət münasibətlər
sisteminə çevrilməsidir [25].
Hər bir sosial institut aşağıdakı xüsusiyyətlərə malikdir:
1. davranış qaydaları və nümunələrinə, hüquqlar, vəzifələr və məsuliyyətlər
bölgüsünə, həmçinin dəyərlər və məqsədlər toplusu olan statuslu rollar
bölgüsünə;
2. simvolik mədəni əlamətlərə, yəni mövcud münasibətlər sisteminin məcazi
ifadəsinə;
3. faydalı mədəni əlamətlərə, yəni insanlar tərəfindən onların həyatı üçün
zəruri olan tələbatlarının və həmçinin institutların normal funksiyalaşmasının
təmin edilməsi məqsədilə yaradılmış süni yaşayış mühitinə;
4. şifahi və yazılı davranış qaydaları, normaları kodeksinə, həmçinin onların
yerinə yetirilməməsilə bağlı
cəza tədbirlərinə;
5. ideologiyaya, yaxud insanların və bütövlükdə institutun fəaliyyətini
xarakterizə edən hakim baxışlar, nəzəriyyələr sisteminə [16; 25].
Sosial institutların strukturu aşağıdakıları yaradır:
- qrupların, şəxsiyyətlərin tələbatlarını təmin edən sosial qruplar və sosial
təşkilatlar;
- davranış normaları, nümunələri və sosial dəyərlər sistemi ilə bağlı
tələbatların təmin olunması;
- iqtisadi fəaliyyət sahəsi ilə bağlı münasibətləri tənzimləyən simvollar sistemi
(ticarət markası, bayraq, brend və s.);
- sosial institutların ideoloji əsasları;
- institutun fəaliyyətində istifadə edilən sosial ehtiyatlar.
Sosial institutları müəyyənləşdirmək üçün aşağıdakı əlamətlər müəyyən edilir:
- cəmiyyətin bu və ya digər tələbatlarının təmin edilməsinə yönələn müəssisə,
sosial qruplar toplusu;
- mədəni nümunələr, normalar, dəyərlər, simvollar sistemi;
- bu norma və nümunələrə uyğun davranış sistemi;
- məsələlərin həlli üçün zəruri olan maddi və insan ehtiyatları;
- ictimai
qəbul edilmiş missiya, məqsəd, ideologiya [25].
Geniş mənada sosial institut insanların tələbatlarını təmin etmək üçün onları