Uilyam Şekspir
DÜNYA ƏDƏBİYYATI KLASSİKLƏRİ
“Venesiya taciri”, “Vindzor cici-bacılan”, “Heç nədən hay-küy”, “Necə
istəsəniz”, “On ikinci gecə və yaxud istədiyiniz kimi” komediyalarını
yazmışdır.
Yaradıcılığının ikinci dövründə (1601-1608) Şekspir tragik
münaqişələrdən və qəhrəmanlardan bəhs edən faciələr yazmışdır:
“Hamlet”, “Otellə”, “Kral Lir”, “Maqbet”, “Antoni və Kleopatra”,
“Karolian”, “Afinalı Timon”. Bu dövrdə yazılan komediyalar birinci
dövrdəkilərdən fərqlənir. Burada artıq əvvəlki komediyalarda olan şən
əhval, nikbinlik hiss olunmur. Əksinə, onlarda bir qədər tragik
ünsürlər gözə çarpır: “Troil və Kressida”, “Tədbirə qarşı tədbir”,
“Xeyirlə qurtaran hər iş yaxşı olar” və “Perikl”.
Üçüncü dövrdə “Simbelin”, “Qış nağılı” və “Fırtına” tragiko-
mediyaları (1608-1612) yazılmışdır. Bu əsərlərdə fantaziya və
alleqorizm özünü büruzə verir.
Şekspirin sonetləri İngiltərədə İntibah dövrü poeziyasının ən
yüksək zirvəsini və dünya poeziyası tarixində dönüş mərhələsini təşkil
edir. Bir şair kimi, Şekspirin lirik dühası sonetlərdə özünü daha aydın
göstərir. Onun sonetlərində məhəbbət və dostluq, vəfa və xəyanət,
səmimilik və riyakarlıq kimi mövzular əksini tapır. Şekspir
sonetlərində təsvir olunan gözəl realdır, təbiidir; yalan təş- beh şairin
poetikasına yaddır. Şekspir öz sonetlərində göstərir ki, həyatsevərlik,
dostluq və sevgi insanın təbiətindən doğan keyfiyyətdir, məhvedici
zaman onu poza bilməz. İnsan zamana öz qabiliyyəti, bacarığı ilə qalib
gəlir. Gözəllik heç zaman ölmür.
Yaradıcılığının birinci dövründə yazdığı “Romeo və Cülyetta”
əsərində Şekspir İntibah adamının feodal qayda-qanunlarına qarşı
mübarizəsini təsvir edir: Kapuletti və Montekki ailələri arasındakı
düşmənçilik hələ qədimdən mövcuddur. İki düşmən ailəyə mənsub
olan gənclər bir-birinə vurulur, sonradan isə hansı ailəyə mənsub
olduqları aşkara çıxır. Lakin Romeo və Cülyettam bir-birinə bağlayan
ülvi məhəbbət orta əsrlərin adət-ənənələrinin ətalətini qıra bilmir.
Onlar uzun illərdən bəri davam edən və artıq qocalan cana gətirmiş iki
ailə arasındakı düşmənçiliyi dəf edə bilmirlər. Romeo təbiətcə azad
şəxsiyyətdir. O, öz dostlan ilə birlikdə olanda həyatsevərdir. Merkusio
onun ən yaxm dostudur. Cülyettaya qarşı məhəbbəti Romeonu daha
da cəsarətli edir. Öz məhəbbəti üçün Romeo mübarizdir, fəaldır və
qətiyyətlidir. Cülyettanın ölümünü o, mərdliklə qarşılayır, Cülyettasız
onun üçün həyat yoxdur. Cülyettanın
12
downloaded from KitabYurdu.org
paklığı, sədaqəti onun məhəbbəti ilə aşkar olur. Romeonun ölü-
mündən sonra onun gözündə həyat mənasız olur və o, mərdliklə
ölümü seçir. Cülyetta ən gözəl və pak bir qadın obrazı kimi təsvir
olunmuşdur. O, təkcə ailə ənənələrinə qarşı deyil, bütün feodal
qayda-qanunlarına qarşı üsyan edir. O, şəhərdən sürgün edilmiş
Romeo ilə bir daha görüşə bilməyəcəyini ağlına belə gətirmir. Lakin
o, əmioğlusunu öldürmüş, ailəsinin qan düşməni Romeodan heç
zaman əl çəkməyəcəyinə əmindir. Atasının gənc zadəgan və varlı
Parisə ərə getmək təklifini rədd etdikdən sonra Cülyettanın ən yaxm
sirdaşı olan dayəsi, Romeo ile məhəbbətin baş tutmayacağı fikrini
təlqin edəndə Cülyetta ona da nifrət edir, onu lənətləyir:
Ey qoca ifritə! O! Mənfur iblis!
Əhdin sınmasını belə istəmək,
Ya da eyni dillə eyni adamı Yüz yol tərif
edib, belə pisləmək Ən müdhiş, ən
qorxunc günah deyilmi?
Get, get, məsləhətçim, get, bundan sonra
Bizim aramızda bir uçurum var.
Rahibin yanma gedirəm indi.
Əgər tapılmasa bu derdə derman,
Ölməyə cürətim çatar o zaman.
(Tərcümə S.Mustafanındır)
Bu faciədə Lorensio dini fanatizmdən uzaq, humanist bir alim
kimi verilmişdir. Rahib olmasına baxmayaraq, o, yeni əhvali-ruhiy-
yəni düzgün qiymətləndirə bilir. Lorensio Romeo və Cülyettanı
fəlakətdən qurtaracağına inanır, onların gizli kəbinlərini kəsir, onlara
hər cür kömək edir.
Əsərdə Merkusio ən parlaq, xeyirxah və sadiq dost kimi təsvir
edilmişdir. Romeo və Cülyetta köhnə dünya ilə mübarizədə məğlub
olur. Lakin bu məğlubiyyət köhnə düşmənləri barışdırır. İnsanın təbii
arzu və istəkləri, səmimi hisslər, pak məhəbbət feodal adət və
ənənələrinə, feodal əxlaqı prinsiplərinə qalib gəlir. Nahaq deyildir ki,
bəzi tədqiqatçılar “Romeo və Cülyetta” dramım nikbin faciə hesab
etmişlər.
13
downloaded from KitabYurdu.org
Uilyam Şekspir
DÜNYA ƏDƏBİYYATI KLASSİKLƏRİ
Şekspir komediyaları komik xarakterlərlə, komik hadisələrlə bir-
birini tamamlayır. “Səhvlər komediyası”nda Şekspir insanı öz səadəti
uğranda çarpışmağa çağırır. Öz arvadım və oğlunu itirmiş qoca Ekon
rahatlıq tapa bilmir, daim öz axtarışlarını davam etdirir, təsadüfən olsa
da, məqsədinə nail olur. Əkiz qardaşlar xarakterləri etibarilə bir-
birindən fərqlənirlər. Sirakuzalı Antifol təbiətcə çılğındır, hər şeydən
küsəndir. Efesli Antifol isə işgüzardır, ayıqdır, özünü təmkinli aparır.
Şekspirin bütün komediyaları kimi, bu komediya da nikbin sonluqla
bitir.
“İki veronalı əsilzadə” komediyasının süjetini Şekspir Monta-
maynn ispanca yazılmış, sonralar ingiliscəyə çevrilmiş əsərindən
götürmüşdür. Komediya müxtəlif ziddiyyətlərin toqquşması üzərində
qurulmuşdur. Əsərdə dostluq xudpəsəndlik və ehtirasla üz- üzə gəlir,
nəticədə qalib çıxır. Dramaturq üçün son dərəcə yaxm olan dostluq
ideyası sonralar onun digər əsərlərində, xüsusilə “Hamlet” faciəsində
öz yüksək bədii həllim tapmışdır. Yenilməz dostluq ideyası iki gəncin -
Valentin və Proteyin simasında təcəssüm olunmuşdur. Protey
xudpəsənddir, bu da onu xəyanətə və yalançılığa sövq edir. Valentin
nəcib təbiətlidir, fədakardır, onu əhatə edən adamların saxtakarlığına
dözmür. O, meşəyə gedir, ətrafına qaçaqları toplayır, onlara başçılıq
edir. Əsl xalq qəhrəmanı kimi kimsəsizlərə, yoxsullara, kasıblara,
qadınlara kömək edir. Əsərdə Culya Proteyin məhəbbətinə sadiq,
fədakar bir qız kimi təsvir olunur. Bu komediyada təlxək Louns obrazı
daha qabarıqdır.
“Venesiya taciri” pyesinin süjetini Şekspir XIV əsr İtaliya xro-
nikalanndan götürmüşdür. Bu əsərdəki əsas obrazlardan biri olan
Şeylokun simasmda Şekspir millətçiliyi, guya, yəhudilərə əzəldən
məxsus olan yamanlıq ideyasını pisləyir, lakin eyni zamanda bu obraz
vasitəsilə yaranmaqda olan burjuaziyanın mənfur keyfiyyətlərini
dünya ədəbiyyatında misli görünməmiş bir uzaqgörənliklə ifşa edir.
Əsərin sonunda humanizm ideyaları qalib gəlir.
Yaradıcılığının ikinci dövründə Şekspir başlıca olaraq faciə
əsərləri yazır. Şekspir faciələri İntibahın son dövrünə təsadüf edir. Bu
dövr mütləqiyyətin qələbəsi, dini mövqeyin möhkəmlənməsi, əmək
bölgüsünün yaranması ilə səciyyələnir. İndi buıjua münasibətləri
İntibah nümayəndələrinin əsas tənqid hədəfinə çevrilir. Humanist
idealla gerçəklik arasında olan uçurum onların əsərlərinin əsas
mövzusu olur. Şekspir bu dövrdə cəmiyyətin pozğunluğunu,
14
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |