315
boyaların ahəngi, koloritin dürüstlüyü ilə fərqlənir, eyni zamanda, vətən torpağına
məhəbbət hissi aşılayır.
Müharibədən sonrakı illərdə Səttar Bəhlulzadənin yaradıcılığında təbiət
təsvirlərinə meyl getdikcə güclənir, o, mənzərə janrında daha bitkin əsərlər
yaratmağa başlayır. 1946 - 1947-ci illərdə respublika bədii sərgilərində rəssamın
Abşeron etüdləri - "Buzovnada neft mədənləri", "Əmircan", "Bakıda atəşfəşanlıq"
və s. əsərləri nümayiş etdirilir. Tənqidçilər yeni üslubda işləyən istedadlı rəssamın
getdikcə daha artıq püxtələşdiyini qeyd edirlər.
Səttar Bəhlulzadə təəssürat rəssamıdır. O, təbiətin zəngin boyalarından,
günün müxtəlif çağlarından, ilin fəsillərindən aldığı təəssüratları yalnız ona
məxsus xüsusi məharətlə verə bilirdi. Onun "Qədim atəş" (1967), "Odlu torpaq",
"Əbədi məşəllər", "Abşeron tağı" (1970) mənzərələrində fərdi təəssüratdan doğan
lirik hisslər, həyəcanlar həlledici rol oynayır.
Azərbaycanımızın müxtəlif rayonlarını qarış-qarış gəzən rəssam bir çox
təbiət mənzərələri yaratmışdır. Rəssamı ilhama gətirən təbiət motivləri
rəngarəngdir. O, səfalı dağ mənzərələrini, meyvə bağlarını, bərəkətli pambıq
tarlalarını, baharın gözəlliyini, payızın qızılı rənglərini dönə-dönə, hər dəfə də
vurğunluqla tərənnüm etmişdir. "Doğma düzənliklər" (1957), "Gölməçələrdə
ördəklər" (1955) şairanə mənzərələrində Lənkəranın təbiətini əks etdirən rəssam
"Yuxarı Daşaltı" (1955), "Cıdır düzü" (1957), "Dumanlı dağlar" (1957), "Yaşıl
xalça" (1957) lövhələrində Qarabağın səfalı yerlərini fırçasının möcüzəsi ilə kətan
üzərində canlandırmışdır.
Müşahidəçi rəssam hər dəfə yeni-yeni mənzərə motivləri tapır, təbiətin
gözəlliklərini insan əməyi ilə əlaqələndirirdi. Bu mənada rəssamın Abşeron
təbiətinə həsr etdiyi "Neft daşları" mənzərə silsiləsi onun yaradıcılığında xüsusi yer
tutur. Həmin silsilə Xəzərdə salınmış əfsanəvi neft şəhəri haqqında poetik təsəvvür
yaradır. Bəhlulzadənin gərgin yaradıcılıq axtarışlarının məhsulu olan "Xəzər
gözəli" (1960), "Suraxanı atəşgahı" (1970), "Əfsanəvi torpaq" (1971) əsərlərində
rəssam tədricən rəng palitrasını zənginləşdirmiş, koloritin dekorativliyinə nail
olmuşdur. "Xəzər üzərində axşam" (1958) mənzərəsi rəssamın geniş şöhrət
qazanmış əsərlərindəndir. Mavi, gümüşü dumanlar arasından göy dənizin səthi
üzərində yüksələn əfsanəvi estakada və neft buruqları sanki zühur edir. Bu qəribə
mənzərə təbiətin sənaye ilə vəhdətini göstərən şairanə nəğmə kimi səslənir.
Səttar Bəhlulzadənin lirik, poetik mənzərələr ustası olmasını 1947 - 1953-
cü illərdə yaratdığı "Qudyalçay sahili", "Qudyalçay vadisi", "Qızbənövşəyə gedən
yol", həmçinin "Kəpəzin göz yaşları" (1965), "Vətənimin baharı" (1967),
"Azərbaycan nağılı" (1970), "Şahnabat" (1973), "Naxçıvan. Axşamçağı Ordubad
bağlarında" (1974) mənzərələri birmənalı şəkildə təsdiqləmişdir. O, real mənzərə
motivlərini rəssam təxəyyülünün məhsulu olan şərti təsvir formaları ilə
316
Azərbaycan musiqisinin inkişafında Fikrət
Əmirovun yaradıcılığı mühüm yer tutur. Onun
əsərlərində xalqın tarixi keçmişi və müasir həyatı
dolğun əksini tapmışdır. Bəstəkarın musiqisi üçün
dramatik, yumoristik obrazlar, xüsusilə lirik-psixoloji
lövhələr səciyyəvidir. Fikrət Əmirovun yaradıcılığında
Azərbaycan milli musiqi ənənələri ilə dünya musiqi
mədəniyyətinin nailiyyətləri üzvi şəkildə birləşmişdir.
Azərbaycan tarixinə Fikrət Əmirov
yaradıcılığı musiqi sənətinin müxtəlif janrlarını əhatə
edən görkəmli bəstəkar kimi daxil olmuşdur.
əlaqələndirməyi bacarmışdır. Mənzərələrin koloritində açıq rənglərin vəhdəti (ağ,
mavi, çəhrayı, yaşıl və s.) əsas yer tutur. "Muğanda bahar" (1961), "Bağlar
arasında" (1960), "Çiçəklənən torpaq" (1960), "Torpağın arzusu" (1964), "Nağıl"
(1970) və s. əsərlərində doğma torpağa və onu dəyişdirən zəhmət adamlarına
hədsiz məhəbbət elə ilk baxışdaca aşkar duyulur.
Məhsuldar fəaliyyətinə və yüksək sənətinə görə Azərbaycan SSR
əməkdar incəsənət xadimi (1960), Azərbaycan SSR xalq rəssamı (1963) fəxri
adlarına layiq görülmüş rəssama 1972-ci ildə yekdilliklə Azərbaycan SSR Dövlət
mükafatı verilmişdir. O, 2 Qırmızı Əmək Bayrağı ordeni və medallarla təltif
edilmişdir.
Səttar Bəhlulzadənin tabloları respublika, ümumittifaq, habelə rəssamın
fərdi sərgilərində göstərilmiş, Əlcəzair, Misir, Livan, Suriya, Tunis, Norveç,
Almaniya, Çexiya, Bolqarıstan, Macarıstan, Rumıniya, İraq, Kuba, Kanada,
Belçika, Fransa, Yaponiya və s. ölkələrdə keçirilən sovet təsviri sənəti sərgilərində
nümayiş etdirilmişdir.
1964-cü ildə Praqada onun qrafika əsərlərindən ibarət fərdi sərgisi təşkil
olunmuşdur. Hal-hazırda Səttar Bəhlulzadənin əsərləri R.Mustafayev adına
Azərbaycan Dövlət İncəsənət Muzeyində və Azərbaycan Dövlət Şəkil
Qalereyasında, eləcə də Moskva və s. şəhərlərin muzeylərində və çox böyük
hissəsi şəxsi kolleksiyalarda saxlanılır.
Görkəmli Azərbaycan rəssamı, müasir Azərbaycan boyakarlıq sənətində
mənzərə janrının yaradıcılarından və ən böyük ustadlarından biri Səttar Bəhlulzadə
1974-cü ildə Moskvada vəfat etmiş, Əmircana gətirilərək doğma kəndində dəfn
olunmuşdur.
Fikrət Əmirov
(1922-1984)
317
Fikrət Məşədi Cəmil oğlu Əmirov 1922-ci ildə Azərbaycanın Gəncə şəhərində
anadan olmuşdur. Əslən şuşalı olan atası Məşədi Cəmil Azərbaycanın tanınmış
tarzəni, bəstəkarı idi. Musiqiçi kimi Mir Möhsün Nəvvabın musiqi məclislərində
püxtələşən Məşədi Cəmil Pribaltikada işlədiyi dövrdə bir çox Azərbaycan
muğamlarını qrammofon vallarına yazmış, bəzi muğamları İstanbulda nota
salmışdır. O, Azərbaycan musiqi təhsil ocaqlarının yaradılmasında da böyük rol
oynamışdır.
F.Əmirov ilkin təhsilini Gəncədə (sovet dövründə bu şəhər Kirovabad
adlanırdı) almış, burada Musiqi Məktəbinin tar sinfini bitirmişdir. Daha sonra 1938
- 1939-cu illərdə o, Bakıya köçərək Bakı Musiqi Məktəbində oxumuşdur. Fikrət
Əmirov ciddi şəkildə hazırlaşmağa başlamış, lakin 1941-ci ildə faşist
Almaniyasının SSRİ-yə hücumu onun planlarını dəyişmişdir. Yüz minlərlə
Azərbaycanlı kimi, F.Əmirov da cəbhəyə yollanmış və vətəndaşlıq borcunu
layiqincə yerinə yetirərək qələbə ilə vətənə dönmüşdür. Bir neçə sənət dəyişdikdən
sonra, nəhayət, musiqiyə olan həvəsi üstün gəlir və o, yarımçıq qoyduğu işi davam
etdirmək qərarını verir. Fikrət Əmirov Azərbaycan Dövlət Konservatoriyasına
daxil olur və 1948-ci ildə professor B.Zeydmanın bəstəkarlıq sinfini
müvəffəqiyyətlə bitirir. Hələ təhsil aldığı illərdə o, "Ürəkaçanlar" və "Gözün
aydın" musiqili komediyalarını yazır. Əsərlərinin yüksək səviyyəsini nəzərə alaraq
onu Azərbaycan Dövlət Filarmoniyasına bədii rəhbər təyin edirlər. Həmin dövrdə
yazdığı konsertləri onun xalq mahnı və rəqslərinin üslub xüsusiyyətlərindən necə
sənətkarlıqla istifadə etdiyini göstərir və F.Əmirov özünü instrumental konsert
janrında yazan ilk Azərbaycan bəstəkarı kimi tanıdır.
F.Əmirovun simfonik yaradıcılığı rəngarəngdir. 1947-ci ildə yazdığı
"Nizami" simli simfoniyası fəlsəfi mahiyyət kəsb edir, öz lirizmi, təsirliliyi, aydın
və incə musiqi üslubu ilə fərqlənir. O həm də simfonik muğam janrının yaradıcısı
kimi tanınır. "Şur" və "Kürd ovşarı" simfonik muğamlarında ilkin mənbəyə istinad
edərək bu əsərləri özünəməxsus bəstəkarlıq texnikası, yaradıcı təxəyyülü ilə
zənginləşdirmiş, orkestr boyalarının əlvanlığına nail olmuşdur. F.Əmirovun
yaradıcılıq axtarışları qiymətləndirilmiş və o, 1949-cu ildə SSRİ Dövlət mükafatına
layiq görülmüşdür.
Onun 1950-ci ildə yazdığı "Azərbaycan süitası" aşıq musiqisi
intonasiyalarını, xalq rəqslərinin oynaq, gümrah ruhunu ifadə edir. 1953-cü ildə
Fikrət Əmirov şah əsərlərindən biri olan "Sevil" operasını yazır. C.Cabbarlının
eyniadlı pyesi üzrə yazılmış bu opera sovet operaları sırasında görkəmli yer tutur.
Lirik-psixoloji səpkidə bəstələnmiş "Sevil" operasında qəhrəmanların taleyi
inqilabi hadisələrlə sıx əlaqədə verilmişdir. Operada qəhrəmanın daxili aləmi, onun
azadlığa, yeni həyata qovuşması parlaq musiqi dili ilə göstərilmişdir. Opera
dramaturji yığcamlığı, xalq ruhuna yaxın gözəl melodiyaları ilə səciyyələnir.
Dostları ilə paylaş: |