347
təxəllüsünü götürdü). Azərbaycan xalqının azadlıq hərəkatında böyük rol oynayan,
onun müxtəlif formalarını (iqtisadi tətillər, mitinq hərəkatı, meydan hərəkatı,
informasiya blokadasının yarılması istiqamətində fəaliyyət) uzlaşdırmağa çalışan
Ə.Elçibəy, bununla belə, kadr siyasətində səhvlərə yol vermişdir; AXC-də bir neçə
qrup əmələ gəlmiş, daxili parçalanma getmiş, təşkilatda təsadüfi, öz şəxsi
məqsədlərini həyata keçirməyə çalışan siyasətbazlar rəhbər mövqelər tutmuşlar.
Nəticədə informasiya blokadası yarılmamış, sovet cəza orqanlarının törətdiyi
təxribatların qarşısı alınmamışdır.
Sovet ordu hissələrinin köməyi və hərtərəfli dəstəyi ilə genişmiqyaslı
hərbi əməliyyatlara başlayan ermənilər Qərbi Azərbaycandan yüz minlərlə
soydaşımızı qovmuş, Dağlıq Qarabağın bir çox məntəqələrində qanlı cinayətlər
törətmişdilər. Moskvadakı sovet rəhbərlərinin göstərişləri ilə hərəkət edən o
zamankı Azərbaycan başçıları Ə.Vəzirov və A.Mütəllibov bütün bunlara göz
yumur, xalqı torpaqların itirilməsi ilə barışmağa çağırırdılar. Xalqın qəzəbi
nəticəsində onlar hakimiyyətdən getmiş, Azərbaycanı tərk etmişdilər.
Xocalı faciəsindən sonra istefaya getmiş Azərbaycan Respublikasının
prezidenti A.Mütəllibovun tərəfdaşları 1992-ci il mayın 14-də onu yenidən
hakimiyyətə gətirməyə cəhd etdilər. Bunun üçün onlar hətta Ali Sovetin ayrıca
sessiyasını da çağırdılar. Lakin bunu konstitusiyaya zidd hərəkət kimi
qiymətləndirən AXC öz tərəfdarlarına müraciət etdi, onları Ali Sovetin qarşısına
çağırdı. Nəticədə mayın 15-də Ali Sovetin binası tutuldu və hakimiyyət faktik
olaraq AXC-nin əlinə keçdi.
1991-ci il iyunun 7-də keçirilmiş seçkilərdə qalib gələn Əbülfəz Elçibəy
Azərbaycan Respublikasının prezidenti seçildi. Hakimiyyətinin ilk dövründə o,
xarici və daxili siyasətdə bir neçə uğurlu addım atdı. Belə ki, özünümüdafiə
batalyonları nisbətən nizama salınaraq cəbhə boyunca hücuma keçdi və
əhəmiyyətli uğurlar qazanaraq Qarabağın Ağdərə rayonunu düşməndən tam azad
etdilər. İyunun 10-da Azərbaycan Avropada Təhlükəsizlik və Əməkdaşlıq Təşkilatı
(ATƏT) üzvlüyünə qəbul edildi. Avqustun 15-də milli valyuta olan manat
dövriyyəyə buraxıldı. Sentyabrın 22-də ölkə Avropa Yenidənqurma və İnkişaf
Bankının üzvü oldu. Novruz bayramı, Qurban bayramı daha geniş keçirilməyə
başlandı. Köhnə məscidlər bərpa edilir və yeniləri tikilirdi. Türkiyə Respublikası
ilə elmi və mədəni əlaqələr genişləndirildi.
1993-cü ildən Azərbaycanda ali və orta ixtisas məktəblərinə qəbul
imtahanlarında test üsulu tətbiq olunmağa başlandı ki, bu da daha bilikli və
bacarıqlı gənclərin həmin məktəblərə daxil olmasına imkan verdi. Azərbaycan
ərazisindən rus qoşunları çıxarıldı.
Lakin mövcud olan problemlər həll edilmədiyindən daha da genişlənir və
tədricən böhran səviyyəsinə çatırdı. Belə ki, Rusiya Federasiyası ilə illər ərzində
348
yaradılmış əlaqələr dərhal kəsildi, bu isə bir sıra şirkət, zavod və fabriklərin işinə
mənfi təsir göstərdi. İran İslam Respublikası ilə mövcud olan gərgin siyasi
münasibətlər daha da kəskinləşdi. Ölkənin daxilində iqtisadi tənəzzül baş alıb
gedir, istehsal gücünün yalnız 25 - 30%-i istifadə olunurdu.
Ermənistanla davam edən müharibə, üstəlik, yarım milyon qaçqın və
köçkünün olması vəziyyəti daha da çətinləşdirdi. İqtisadiyyatda hökm sürən köhnə
inzibati-amirlik idarəetmə sistemi ləğv edildi, təzəsi isə yaradılmadı. İqtisadiyyatda
xaos hökm sürürdü, təbii sərvətlər talan edilirdi. Azərbaycan məhsullarının
satılmasından əldə olunan valyuta əsasən xarici banklarda şəxsi hesablarda qalırdı.
Cəmiyyətdə kəskin əmlak təbəqələşməsi gedirdi - kiçik bir qrup adam zənginləşir,
əhalinin 60 - 70%-i isə yoxsulluq həddindən də aşağı səviyyədə yaşayırdı. İşsizlik
durmadan artırdı. Daxili və xarici siyasətdəki uğursuzluqlar və çatışmazlıqlar isə
ilk növbədə respublika rəhbərliyinin naşı kadr siyasəti ilə bağlı idi və bunun da
nəticəsində idarəetmə aparatına uyğun gəlməyən səlahiyyətsiz şəxslər, əsasən də
AXC üzvləri cəlb edilirdi. Hərbi rəhbərlikdə buraxılmış kobud səhvlər 1993-cü il
aprelin 6-da ermənilərin Kəlbəcəri işğal etməsi ilə nəticələndi, üstəlik, Ağdərə
rayonu da itirildi. İqtisadi problemlərə qələbə naminə dözən xalqımız bunu AXC
rəhbərliyinə bağışlamadı. Elçibəy hökuməti özünün xalq arasındakı dayaqlarını
itirir, AXC-nin nüfuzu düşürdü. Üstəlik, rəhbərlikdə olan AXC funksionerləri bir-
birləri ilə siyasi çəkişmələrə girdi.
1993-cü il iynun 4-də Gəncədə Surət Hüseynovun rəhbərliyi ilə hərbi
hissələrin qiyamı nəticəsində Azərbaycanda vətəndaş müharibəsi təhlükəsi yarandı.
Başda Elçibəy olmaqla özünün siyasi gücsüzlüyünü dərk edən respublika
rəhbərliyi iyunun 9-da təcrübəli siyasətçi Heydər Əliyevi Naxçıvandan Bakıya
dəvət etmək məcburiyyətində qaldı.
1993-cü il iyunun 15-də H.Əliyev Ali Sovetin sədri seçildi. Bir neçə
gündən sonra prezident Ə.Elçibəy qəflətən Bakını tərk edib, doğma kəndi Kələkiyə
getdi və dəfələrlə ona edilən müraciətlərə baxmayaraq, Bakıya gəlməkdən imtina
etdi. İyunun 24-də AR Ali Soveti Azərbaycan Respublikası prezidentinin
səlahiyyətlərini H.Əliyevə verdi. Avqustun 29-da keçirilən referendumda
Ə.Elçibəyə etimadsızlıq göstərildi. 1993-cü il oktyabrın 3-də H.Əliyev Azərbaycan
Respublikasının prezidenti seçildi.
1997-ci ilədək Ordubadın Kələki kəndində yaşayan Ə.Elçibəy Bakıya
qayıtdıqdan sonra yenidən fəal siyasi fəaliyyətə qoşulmuş və Azərbaycan Xalq
Cəbhəsi Partiyasının rəhbəri olmuşdur.
Əbülfəz Elçibəy 2000-ci ildə Ankarada müalicədə olduğu zaman vəfat
etmiş, Bakıya gətirilərək Fəxri xiyabanda dəfn olunmuşdur.
Dostları ilə paylaş: |