160
Mehdiqulu xanın qızı olan və "Xan qızı" adı ilə tanınan Xurşidbanu
Natəvan dövrünə görə mükəmməl təhsil almışdı. Belə ki, onun tərbiyəsi ilə
Qarabağın məşhur insanlarından biri, öz hesabına Qarabağ ərazisində bir çox dini
və ictimai binalar tikdirmiş bibisi Gövhər xanım məşğul olmuşdur. Natəvan ərəb
və fars dillərini öyrənmiş, bibisinin təsiri ilə musiqini, şeri, rəsmi sevmişdir. Artıq
gənc yaşlarında Natəvan bir çox elmləri öyrənmiş, Firdovsi, Nizami, Sədi, Hafiz,
Nəvai, Füzuli və başqa klassiklərin əsərlərini oxumuşdu. Mehdiqulu xan Qarabağlı
1845-ci ildə Şuşada vəfat etmiş və onun bütün hüquqları qızı Natəvana keçmişdir.
Qarabağda olan rus məmurları bundan öz mövqelərini və gəlmə ermənilərin
mövqelərini gücləndirmək məqsədi ilə istifadə etməyə çalışmış, lakin ümidlərində
yanılmışdılar. Xalq tərəfindən sevilən Natəvan ətrafına təcrübəli məsləhətçilər
toplamış, bilik və bacarıqlarından istifadə edərək hüquqlarını qoruya bilmişdir.
Azərbaycanda daha çox şairə kimi tanınan Natəvan yaradıcılığa XIX əsrin
50-ci illərində yazdığı şeirlərlə başlamışdır. Əsasən ənənəvi Şərq mövzularında və
janrlarında yazmışdır. "Gülün", "Qərənfil" və s. qəzəllərində şairə məhəbbət
hissini, təbiət gözəlliklərini tərənnüm etmişdir. O dövrün qabaqcıl ziyalılarından
olan Xasay xan Usmiyevə ərə getdikdən sonra Qafqaza səyahət etmiş Natəvan
şeirlərində Qafqaz motivləri görünməyə başlayır. Dağıstanlı Xasay xan Usmiyev
Azərbaycana və azərbaycanlılara məhəbbətlə yanaşırdı. Rus ordusunun polkovniki
olmasına baxmayaraq elm və mədəniyyət nailiyyətləri ilə maraqlanan Xasay xan
Qafqazın müsəlman xalqlarının nicatını təhsildə gorür, onları əlbir olub, elm və
təhsilə diqqəti artırmağa çağırırdı. Bir çox hallarda həmvətənləri tərəfindən başa
düşülməsə də, Xasay xanın təklifləri dövrün Azərbaycan ziyalıları tərəfindən
rəğbətlə qarşılanırdı.
Dağıstanda, Tiflisdə, Bakıda, ümumiyyətlə olduğu hər bir yerdə məhəbbət
və qayğı ilə qarşılanan Xurşidbanu Natəvan şeirlərində yaşadığı ülvi hissləri
yüksək bədiiliklə göstərə bilmişdir. Natəvanın əsərləri dərin səmimiyyəti və incə
lirizmi ilə seçilir. Yüksək sənətkarlıq nümunəsi olan şeirlərində o, təkrir, qoşa
qafiyə, rədif, məcaz və s. bədii vasitələri məharətlə işlətmişdir. Xan qızı 1872-ci
ildə Şuşada Qarabağın ən məşhur şairlərini özündə birləşdirən "Məclisi-üns" şairlər
məclisini təşkil etmişdir. Gənc istedadlı şairlərin xalqa tanıdılmasında, onların
şeirlərinin yayılmasında məclisin böyük rolu olmuşdur. Maraqlıdır ki, şairə
Qarabağa gəlmiş Rusiya və Avropa ziyalılarını məclisin toplantılarına dəvət edir,
Azərbaycan və xarici ziyalılar arasında sıx əlaqələr yaratmağa çağırır və özü buna
çalışırdı. Onun fikrincə, elm və mədəniyyət yeniliklərinin öyrənilməsində,
Azərbaycan mədəniyyətinin xaricdə təbliğ olunmasında belə əlaqələr əvəzsiz rol
oynaya bilərdi.
Natəvan 1858-ci ildə Bakıda olarkən burada məşhur fransız yazıçısı
Aleksandr Düma (ata) ilə görüşmüşdür. Şərq qadınından dərin biliklər, şairlik və
161
rəssamlıq qabiliyyəti gözləməyən Düma onunla görüşdən valeh olmuş,
xatirələrində Natəvan və onun həyat yoldaşını ziyalı, maarifpərvər insanlar kimi
təsvir etmişdir. O hətta Natəvana nəfis fiqurlu şahmat dəsti bağışlamışdır.
Əvəzində Natəvan öz əl işlərindən bir neçəsini fransız yazıçısına bağışlamışdır.
Ümumiyyətlə, qeyd etmək lazımdır ki, A.Düma "Qafqaza səyahət" əsərində
Qafqaz xalqlarının tipik obrazlarını yaratmağa çalışmış, azərbaycanlıları böyük
məhəbbət və ehtiram hissi ilə təsvir etmişdir. O, xalqımızın igidliyi, döyüşkənliyi,
qonaqpərvərliyi, yüksək mədəniyyətə malik olması barəsində geniş ürəklə
yazmışdır. Əsərində o belə bir cəhəti xüsusi qeyd edir ki, başqa xalqların
nümayəndələri ilə işbirliyi quranda sənədlər, əhdnamələr, vəkalətnamələr, neçə-
neçə digər sənədlər imzalamaq lazımdır ki, aldanmayasan; azərbaycanlının isə bir
sözü kifayətdir; çünki o, verdiyi sözə sadiqdir və sözünə əməl etmək üçün dəridən-
qabıqdan çıxmağa hazırdır. A.Düma təəccüblə qeyd edir ki, azərbaycanlıların on
xoşlamadığı hərəkət qorxaqlıqdır. Azərbaycanlı oğlan uşaqlarına artıq 5 yaşında
xəncər oynatmağa imkan verilir ki, onlar igid və qorxmaz böyüsünlər. Azərbaycan
xalqının mahnıları, milli xörəkləri, adət-ənənələrinə valeh olan Düma onun
möhtəşəm tarixindən də xəbər verir. Xurşidbanu Natəvan kimi ziyalı
qadınlarımızla görüş isə onun nəinki Qafqaz, həm də islam qadınları haqqında olan
təsəvvürlərini dəyişmişdir.
Xurşidbanu Natəvan həm də istedadlı rəssam olmuşdur. Onun dövrümüzə
qədər gəlib çatmış bədii tikmələri insanları indi də valeh edir. 1886-cı ildə tərtib
etdiyi "Gül dəftəri" adlı rəsm albomunda toplanan rəsmlər əsasən Şərq üslubunda
işlənmiş ornamentlər və natürmortlardan ibarətdir. Qarabağ xalçaları və
tikmələrində olan naxışlar al-əlvanlığı ilə insanları riqqətə gətirir və yəqin ki, bu
ornamentlərin yaradılmasında Natəvanın da xidmətləri olmuşdur.
Lakin 16 yaşlı oğlu Mir Abbasın ölümündən sonra Natəvanın həyatında
böyük dəyişikliklər baş vermişdir. Onun lirikası əsasən bədbin ruhda köklənməyə
başlamışdır. "Ağlaram", "Olaydı", "Getdi", "Sənsiz", "Ölürəm" və s. şeirləri onun
keçirdiyi dərin iztirabdan xəbər verir.
Nəslinin xeyriyyəçilik ənənələrini davam etdirən Xurşidbanu Natəvan
sadə insanlara maddi köməklik göstərir, bədbəxtlik üz vermiş insanları bütün
vasitələrlə dəstəkləyirdi. Müxtəlif xeyriyyə tədbirlərinə böyük vəsait ayıran şairə
Şuşa şəhərinin su qıtlığı ilə üzləşməsini ən böyük problemlərdən biri sayırdı. Çar
məmurlarına dəfələrlə edilən xahişlər, müraciətlər heç bir nəticə vermədikdə şairə
öz hesabına mütəxəssislər dəvət etmiş və şəhərə su xətti çəkdirmişdir. 1873-cü ildə
onun Şuşaya çəkdirdiyi su kəməri indi də "Xan qızı bulağı" adı ilə tanınır.
Əkinçiliyi inkişaf etdirmək, minlərlə insanları torpaqla təmin etmək
məqsədi ilə Natəvan hökumət nümayəndələrinə Arazdan Mil düzünə su kanalı
çəkmək planını təklif edir.
Dostları ilə paylaş: |