84
pud neft, iki yeşik şam, Murtuza Muxtarov 600 manat pul vermişdilər. Aşqabad
camaatı 5100 manat pul yollamışdı və s.
1905-ci ilin axırlarında erməni millətçiləri Gəncə, Tiflis, Naxçıvan
şəhərlərində və Qazax qəzasında qanlı cinayətlər törətdilər.
Gəncədə millətlərarası münaqişələr açıq şəkil alan günədək ermənilər
artıq on nəfər azərbaycanlını qətlə yetirmişdilər. Noyabrın 18-də daşnak
döyüşçüləri şəhərin erməni hissəsində vəhşicəsinə öldürülən iki nəfərin meyitini
aparmağa gələn azərbaycanlıları atəşə tutdular. Ermənilər əvvəlcədən hazırlıq
görmuş, dükanlarda silah gizlətmişdilər. Onlar qarşılarına çıxan müsəlmanları
gülləyə basırdılar. Şəhərin erməni hissəsində yaşayan müsəlmanlara daha çox
ziyan dəydi, onlarca adam öldürüldü. Nahəyət, noyabrın 24-də Qafqaz canişini
müavininin vasitəçiliyi ilə erməni və müsəlman vəkilləri arasında sülh imzalandı.
Noyabrın 20-dən 29-dək Tiflisdə də erməni-müsəlman qırğını törədildi.
Qırx nəfərə yaxın öldürüldü, xeyli adam yaralandı. Bir neçə mağaza, dükan qarət
edildi. On gün davam edən münaqişə Qafqaz canişini, Tiflis qubernatoru və digər
yüksək rütbəli məmurların işə qarışması, həmçinin dəmiryolçuların etiraz tətili
nəticəsində dayandırıldı.
1905-ci ilin noyabrında Naxçıvanda ikinci erməni-müsəlman münaqişəsi
baş verdi. Ayın 26-da şəhərin yaxınlığındakı Çeşmə-Bazar müsəlman kəndində
kazaklar asayiş yaratmaq bəhanəsi ilə bir evi qarət etmək istədikdə, həmin evin
müqavimət göstərən ailə üzvlərini bütövlüklə məhv etdilər. Bu vəhşilik şəhərdə
böyük narazılığa səbəb oldu. Cəzasız qalan kazaklar, üstəlik, ermənilərlə əlbir
olaraq, Naxçıvanda müsəlman bazarını tamam qarət edib yandırdılar. Üç gün
ərzində 160-dan artıq dükan və anbar yanıb külə döndü. Bu cinayətlərin hamısı
ermənilər tərəfindən ələ alınmış polis rəisi Angilin və kazakların başçısı polkovnik
Krılovun gözləri qarşısında törədildi.
Noyabrın 30-də Cəhri kəndinin azərbaycanlılar yaşayan hissəsinə
ermənilər və kazaklar od vurub yandırdılar. Bu zaman Cəhriyə gələn İrəvan
general-qubernatoru Paskeviç kazakların götürülməsini tələb edən müsəlmanlara
«tədbir görərəm» deyərək, çıxıb getmişdi.
Qazax qəzasında erməni-müsəlman münaqişəsi daha ağrılı keçdi. Bunun
başlıca səbəbi həmin qəzada hökumət və polis qulluqçularından çoxunun erməni
olması idi.
Noyabrın 29-da Şəmsəddin pristavının başçılığı ilə müsəlman libası
geymiş ermənilər Qazağa yaxınlaşaraq, qəfildən atəş açdılar. Az sonra ermənilər
qəflətən Yaradullu kəndinə hücum edib, əhalini qılıncdan keçirdilər. Onlar çox şey,
hələ 9 vaqon arpa və buğda qarət etdilər, kəndə od vurub yandırdılar. Buna cavab
olaraq müsəlmanlar Əskipara və digər erməni kəndlərinə hücum etdilər.
Qazax qəzasında erməni - müsəlman münaqişəsi 1906-cı ilin
əvvəllərinədək davam etdi. Nəhayət, erməni millətçiləri bütünlüklə dəf edildilər.
Onların insan tələfatı daha çox idi. Azərbaycanlılara böyük maddi ziyan dəymişdi.
85
İyirmiyədək Azərbaycan kəndi, o cümlədən, Əlibəyli, Hacallı, Yaradullu,
Qızılhacılı talan edilib yandırılmışdı.
1906-cı il fevralın 20-də erməni-müsəlman münaqişəsinə son qoymaq
məqsədilə, Qafqaz canişini Vorontsov-Daşkovun sərəncamı ilə Tiflisdə sülh
məclisi toplandı. Məclisə dörd quberniyadan erməni və müsəlman nümayəndələri
dəvət olunmuşdular. Müsəlmanları Əhməd bəy Ağayev, Əlimərdan bəy
Topçubaşov, Ələkbər bəy Xasməmmədov, Adil xan Ziyadxanov və başqaları
təmsil edirdi.
Məclisin gündəliyinə bir sıra məsələlərin müzakirəsi daxil edilmişdi.
Lakin müsəlmanların təkidi ilə «Ermənilərin terror və sair ziyan gətirən qatil
dəstələrinin aradan götürülməsi» məsələsi, erməni nümayəndələrinin ciddi
müqavimətinə baxmayaraq, danışıqların əsas mövzusuna çevrildi.
Bu zaman erməni terroru Zaqafqaziyada müdhiş bir şəkil almışdı.
Terrordan zərər çəkən təkcə azərbaycanlılar deyildi. Erməni terrorçuları dövlət
məmurlarına güclü təsir göstərərək, məsələlərin ədalətli həllinə mane olurdular.
İtaət etməyən məmurlar, bir qayda olaraq, ölümə məhkum idilər.
1905-ci ildə Bakıda ilk qırğından az sonra, şəhərin qubernatoru Nakaşidze
erməni terrorçuları tərəfindən öldürüldü. Həmin il Tiflisdə öz qadını ilə faytonda
gedən Qafqaz canişininə hücum çəkən dörd erməni terrorçusu onu xəncərlə vurub
yaraladı və s.
Terror məsələsinin müzakirəsi zamanı Ə. Ağayev göstərdi ki, «Qafqazda
olan mənsəb sahibləri və hakimlərin çoxu erməni terrorundan qorxub ədalət
və insaf ilə iş görmürlər» (2-ci sənədə bax).
Başqa bir azərbaycanlı nümayəndə dedi: «Bilmirəm bu nə istinadır ki,
erməni millətinə məxsusdur?! Xristian olub rus ilə həmmillət olmaları, mədəni və
dövlətli olmaları bəs deyil, gərək bir terrorları da olsun!! Bizim də terrorlarımız ola
bilər. Biz də mauzer tüfəngləri saxlayıb bomba ata bilərik, biz də ermənilərdən
yaxşı mənsəb sahiblərini, qubernator da öldürə bilərik. Lakin biz bunların heç
birini etmirik, çünki bu rəzil və alçaq, səltənətə layiq olmayan işlərdir».
Erməni nümayəndələri «Daşnaksütyun»un terrorla əlaqəsini riyakarcasına
dansalar da, bu partiyanın öz qoşunu və xəzinəsi olduğunu öyünə-öyünə təsdiq
etdilər. Onda müsəlman nümayəndələri müsəlləh partiyaların tamamilə ləğv
edilməsini, əks halda, onların da bu cür partiya yaratmaq məcburiyyətində
qalacaqlarını bildirdilər.
Məclis səs çoxluğu ilə terrorun aradan götürülməsi və müsəlləh
partiyaların dağıdılması haqqında qətnamə qəbul etdi.
Tiflis sülh məclisinin qərarları daşnakları heç cürə qane etmirdi. Erməni
millətçiləri yeni cinayətlər törətməyə başladılar.
Daşnaklar Qalaşçanov familiyalı bir generalın Şuşa qəza rəisi təyin
edilməsinə nail oldular. General ermənilərdən aldığı on min manat rüşvət və digər
hədiyyələrin müqabilində Şuşada müsəlmanları bütünlüklə məhv edəcəyinə söz
Dostları ilə paylaş: |