90
Həbslər nəticəsində o qədər adam itirilmişdi ki, hətta Yelizavetpol,
Şamaxı, Şuşa bolşevik təşkilat və qrupları, faktik olaraq, bir müddət fəaliyyət
göstərə bilmədi.
Stolıpinin göstərişinə əsasən, Bakıda xəfiyyəçilərin sayı artırıldı. Qafqaz
canişininın sərəncamı ilə şəhərə əlavə olaraq 12 batalyon qoşun göndərildi.
Fəhlələrin həmkarlar ittifaqları, mədəni-maarif cəmiyyətləri, əsasən, ləğv
edildi. Onların salamat qalan çox az hissəsi, o cümlədən Bakı neft sənaye fəhlələri
İttifaqı polisin ciddi nəzarəti altına alındı. Fəhlə qəzetləri bağlandı. 1 Mayın
bayram edilməsi qadağan olundu və s.
Çar hökuməti mütləqiyyəti devirməyi qarşıya məqsəd qoyan sosial-
demokratlara nisbətən, geniş islahatlar keçirilməsini tələb edən milli-demokratları
daha təhlükəsiz düşmən hesab edirdi. Bununla belə, milli-demokratik qüvvələr də
irticanın hücumuna məruz qaldılar.
Bir sıra milli-siyasi təşkilatlar, cəmiyyətlər, jurnal və qəzetlər bağlandı,
görkəmli demokratik ziyalıları təqib etməyə başladılar.
Yelizavetpol qubernatorunun xüsusi sərəncamı ilə «Difahi» və «Müdafiə»
müsəlman partiyalarının fəaliyyəti polisin ciddi nəzarəti altına alındı. Qafqaz
canişini «Difahi»nin başçıları barədə daha təsirli tədbirlər görülməsini tələb etdi.
1908-ci ildə vəziyyətin son dərəcə təhlükəli olduğunu görən Ə. Ağayev Türkiyəyə
getməyə məcbur oldu.
M. Ə. Rəsulzadə, Ə. Hüseynzadə və digər demokratik ziyalılar İrana,
Türkiyəyə, həmçinin başqa ölkələrə getməklə, irticanın təqiblərindən yaxa
qurtardılar. 1907-ci ilin dekabrında vaxtilə Vıborq müraciətnaməsini imzalamış
duma deputatlarının, o cümlədən azərbaycanlı deputatların Peterburqda məhkəmə
prosesi başlandı. Deputatların hərəsinə üç ay həbs cəzası verildi, onlar Dövlət
dumasına və ictimai vəzifələrə seçkilərdə iştirak etməkdən məhrum edildilər.
Ġrtica Ģəraitində milli hərəkat: Milli-demokratik qüvvələr, əsasən, çar
hökumətinin icazə verdiyi leqal imkanlardan istifadə etməklə fəaliyyət
göstərirdilər. 1907-ci il iyunun 3-də qəbul edilmiş yeni seçki qanunu müsəlman
xalqlarının seçmək hüququnu son dərəcə məhdudlaşdırdı. Bu qanuna əsasən,
Bakı, Yelizavetpol və İrəvan quberniyaları bir seçki dairəsində birləşdirilərək,
Dumaya biri müsəlman, digəri erməni millətindən olan cəmi iki deputat seçə
bilərdi. Hətta Orta Asiyanın müsəlman əhalisi «qeyri yetkin» xalqlar elan
olunaraq, seçki hüququndan bütünlüklə məhrum edildilər.
Həmin il noyabrın 1-də III Dövlət duması açıldı. Dumada Bakı,
Yelizavetpol və İrəvan quberniyalarının müsəlman əhalisini təkcə Xəlil bəy
Xasməmmədov təmsil edirdi. O, Dumadakı çıxışında Qafqaz xalqlarının bir-birinə
qarşı qoyulması siyasətini kəskin tənqid edərək göstərdi ki, millətlər arasında heç
bir ayrı-seçkilik olmamalı, onlar eyni hüquqlardan istifadə etməli və eyni
vəzifələri daşımalıdırlar; ancaq belə şəraitdə əhali dövlətə etimad edə bilər.
Xasməmmədov müsəlman fraksiyası adından çıxış edərək, çarizmin köçürmə
91
siyasətini pislədi, yerli torpaqsız və aztorpaqlı kəndlilərin torpaqla təmin
olunmasını, ana dilində təhsil, qeyri-rus xalqlarının milli dillərinin öyrənilməsinin
məcburi fənlər sırasına daxil edilməsini, Rusiyanın ali məktəblərinə qəbul zamanı
müsəlmanlara qoyulmuş məhdudiyyətlərin götürülməsini və müsəlman tələbələrinə
də dövlət təqaüdü verilməsini, milli ucqarlarda seminariyalar, ali məktəblər,
müsəlman qızları üçün dövlət məktəbləri açılmasını, yerli məhkəmə işlərində milli
dilin işlədilməsini və sair tələb etdi.
İrticanın hücumuna düçar olmayan mədəni-maarif cəmiyyətləri, o
cümlədən «Nəşr maarif», «Nicat», 1910-cu ildə təşkil edilmiş «Səfa» cəmiyyəti,
xüsusən, jurnal və qəzetlər vasitəsilə milli azadlıq ideyaları təbliğ edilirdi. Buna
görə də jurnal və qəzetlərin demokratik fikirli naşirləri dəfələrlə təqiblərə, böyük
məbləğdə cərimələrə, həbslərə və başqa cəzalara məruz qalırdılar.
Xeyriyyəçilik işləri güclənirdi. Təkcə 1912-ci ildə «Nəşr maarif»
cəmiyyətinın vəsaiti hesabına Abşeron kəndlərində 12 məktəb açılmışdı. H. Z.
Tağıyev Bakı kommersiya məktəbini, ikinci qız gimnaziyasını, Musa Nağıyev və
Murtuza Muxtarov realnı məktəbini himayədarlığa götürdülər. Himayədarlar
sırasında Həbib bəy Mahmudbəyov, Əsədulla Əhmədov, İsa bəy Hacınski və
başqaları vardı. Milli burjuaziyanın vəsaiti hesabına gənclərin Rusiyaya və xarici
ölkələrə ali təhsil almağa göndərilməsi davam etdirilir, imkansızlara pul yardımı
göstərilirdi. Cəmiyyətin xətti ilə müxtəlif ictimai-mədəni tədbirlər həyata
keçirilirdi və s.
Bu zaman mühacirətdə olan demokratik əhval-ruhiyyəli Azərbaycan
ziyalıları milli istiqlal ideyalarını yayır və inkişaf etdirirdilər. Bunun üçün həmin
dövrdə İran və Türkiyədə mürtəce rejimlərə qarşı çevrilmiş ümumxalq hərəkatları
əlverişli şərait yaradırdı. Azərbaycanın şimalından olan mühacirlər Cənubi
Azərbaycan məşrutəçiləri (konstitusiya tərəfdarları) ilə və gənc türklərlə
yaxınlaşdılar. Milli ziyalılar İran və Türkiyə mətbuatında, xüsusən özlərinin bu
ölkələrdə yaratdıqları jurnal və qəzet səhifələrində Azərbaycanın milli qurtuluşu
yollarını, onun tarixi keçmişini, mədəniyyətini, dil və mənəviyyatını araşdıran,
həmçinin gənc türklər və məşrutə inqilablarından bəhs edən bir sıra məqalələr dərc
etdirdilər, kitablar buraxdılar.
1910-cu ildə İran demokrat partiyasının yaradılmasında yaxından iştirak
edən və bu partiyanın Mərkəzi Komitəsinin üzvü seçilən M. Ə. Rəsulzadə
vətəndəki məsləkdaşlarına göndərdiyi məktublarında milli-azadlıq hərəkatına
rəhbərlik etmək üçün siyasi partiya yaratmağın vacibliyini göstərir və müvafiq
tövsiyələrini verirdi.
1911-ci il oktyabrın 11-də keçmiş hümmətçilərdən Nağı Nağıyev,
Məmmədəli Rəsulzadə və Abbasqulu Kazımzadə tərəfindən gizli fəaliyyət göstərən
«Müsəlman demokrat «Müsavat» partiyası»nın əsası qoyuldu.
Dostları ilə paylaş: |