67
ikincilərin mənafeləri baxımından qurur. İkinci xüsusiyyət ondan ibarətdir ki, Qərbi Avropa ölkələrinin
demokratiyaya doğru uzunmüddətli inkişaf yolundan fərqli olaraq, Azərbaycan bir sıra beynəlxalq
təşkilatların tələblərinə riayət edərək həmin inkişaf yolunu daha qısa müddətdə qət etməli olur. Bunun isə
həm müsbət, həm də mənfi cəhətləri vardır. Müsbət cəhəti odur ki, Azərbaycan digər dövlətlərin
səhvlərini təkrarlamamaq fürsətini əldə edir. Mənfi cəhəti isə odur ki beynəlxalq təşkilatlar vaxtından
əvvəl, şəraiti yetişməmiş tədbirlərin görülməsini, cəmiyyətimizin qəbul etməyə hələ hazır olmadığı
standartların tətbiq edilməsini tələb edirlər. Üstəlik, bəzi standartların ikili olması dövlətimizə qarşı ayrı-
seçkiliyə yol verilməsinə gətirib çıxarır. Lakin bütün bunlara baxmayaraq, Azərbaycan Respublikası
Prezidenti Heydər Əliyevin təşəbbüsü ilə başlanmış və onun bilavasitə rəhbərliyi altında həyata keçirilən
demokratik, dünyəvi və hüquqi dövlətin qurulmasına yonəlmiş islahatlar dönmədən və ardıcıl davam
etdirilir.
Aydındır ki, demokratik təsisatların yaradılması və inkişafı üçün müvafiq zəmin lazımdır. Hər
şeydən əvvəl insanların şəxsi təhlükəsizliyi təmin olunmalıdır. Özünü təhlükədə hiss edən insan sərbəst
ola bilmir. Buna nail olmaq üçün dövlətimiz nisbətən qısa müddət ərzində bütün qanunsuz silahlı dəstələri
ləğv etdi, cinayətkarlığın səviyyəsini əhəmiyyətli dərəcədə azaltdı və beləliklə, əhali üçün dinc şərait və
əmin-amanlıq yaratdı. Xüsusi qeyd etmək lazımdır ki, bütün bunlara Azərbaycan dövləti fövqəladə
vəziyyət tətbiq etmədən nail ola bildi. Odur ki, qanunları pozmayan vətəndaşlar öz hüquqlarından tam
həcmdə yararlana bilirdi.
Təhlükəsiz yaşamaq hüququ təmin olunduqdan sonra vətəndaşlarda hakimiyyətin zorla
dəyişdirilməsinin mümkün ola bilməyəcəyinə inam yarandı, demokratik şəraitdə prezident və parlament
seçkiləri keçirildi.
Təcrübə göstərir ki, şəxsi və ictimai təhlükəsizlik maddi rifah olmadan çox kövrək olur. Deməli,
vətəndaşların sərbəstliyi üçün müvafiq iqtisadi şərait yaradılmalı idi. Bir çox ölkələrin timsalında görmək
olur ki, azad bazar münasibətləri olmayan iqtisadi sistem çərçivəsində demokratik təsisatlar yaratmaq ya
çox
çətindir, ya da heç mümkün deyil.
Sərbəst iqtisadi münasibətlər yaratmaq üçün dövlət özəlləşdirmə siyasətini həyata keçirməkdədir.
Bu siyasətin gözlənilən nəticəsi -özünə güvənən, həyatından razı və dövlətinə tabe vətəndaşlar
təbəqəsinin formalaşmasıdır. Yalnız bu tip vətəndaşların əksəriyyət təşkil etdiyi cəmiyyətlərdə tam
anlamda demokratik dövlət qurmaq mümkündür.
Azərbaycanda demokratikləşmə prosesi 1995-ci il noyabrın 12-də yeni konstitusiyanın ümumxalq
səsverməsi vasitəsilə qəbul edilməsindən sonra sürətləndi. Konstitusiyamızın müqəddiməsində və bir sıra
müddəalarında demokratik dəyərlər öz əksini tapmışdır. Burada dövlət hakimiyyətinin yeganə
mənbəyinin xalq olması, dövlətin demokratik, hüquqi və dünyəvi olması, idarəçiliyin hakimiyyət bölgüsü
əsasında təşkil olunması, insan hüquqları və azadlıqlarının təmin edilməsinin dövlətin ali məqsədi olması
kimi təməl prinsiplər təsbit olunmuşdur.
Demokratiya və insan hüquqları bir-biri ilə çox sıx əlaqədədir. Onların əlaqəsi o dərəcədə
ahəngdardır ki, demokratiya insan hüquqları, insan hüquqları isə demokratiya olmadan mümkün olmur.
Bu baxımdan demokratik təsisatların yaradılması insan hüquqlarına riayət etməklə gerçəkləşir.
Dövlətimizin Əsas Qanununda təsbit edilmiş insan hüquqları və azadlıqları müvafiq beynəlxalq
sənədlərdə müəyyən edilmiş standartlara uyğundur. Belə ki, Konstitusiyanın 12-ci maddəsi dövlətin ali
məqsədinin insan hüquqlarını təmin etməkdən ibarət olduğunu müəyyən edir. Burada insan hüquqlarının
beynəlxalq müqavilələrə uyğun olaraq təmin edilməsi nəzərdə tutulur. Bundan əlavə, Konstitusiyanın 71-
ci maddəsi müəyyən edir ki, insan hüquq və azadlıqlarına riayət etmək və onları qorumaq bütün
hakimiyyət orqanlarının borcudur. Üstəlik, bu hüquq və azadlıqlar birbaşa qüvvədədir, onların həyata
keçirilməsini heç kəs məhdudlaşdıra bilməz və heç bir müddəa onların ləğvinə yönəldilmiş müddəa kimi
təfsir edilə bilməz.
İnsan hüquqlarının mühüm təminatlarından biri də onların toxunulmaz, pozulmaz və ayrılmaz
olmasıdır. Bunun üçün hamı qanun və məhkəmə qarşısında bərabər olmalıdır. Həmin məqsədə nail olmaq
üçün isə dövlət hər kəsin hüquq və azadlıqlarının bərabərliyinə onun irqindən, milliyyətindən, dinindən,
dilindən, cinsindən, mənşəyindən, əmlak vəziyyətindən, qulluq mövqeyindən, əqidəsindən, siyasi
partiyalara, həmkarlar ittifaqlarına və digər ictimai birliklərə mənsubiyyətindən asılı olmayaraq təminat
verir.
İnsan hüquq və azadlıqlarına verilən böyük əhəmiyyətin təzahürü kimi Respublika Prezidenti 22
fevral 1998-ci il tarixli xüsusi fərman imzalamışdır. Həmin fərman Konstitusiyada təsbit edilmiş insan
hüquqlarının həyata keçirilməsinin asanlaşdırılması üçün dövlət siyasətinin əsas istiqamətlərini müəyyən
edir. Onun əsasında 1998-ci il iyunun 18- də insan hüquqlarının müdafiəsi sahəsində dövlət proqramı
ölkə Prezidentinin sərəncamı ilə təsdiq edilmişdir. Həmin proqram uğurla həyata keçirilir.
68
Azərbaycan Respublikası dünya dövlətləri birliyinin fəal üzvü olduğunu insan hüquqları üzrə xeyli
sayda universal, regional və partikulyar müqavilələrin iştirakçısı olmaqla təsdiqləyir. Burada qeyd etmək
lazımdır ki, dövlətimiz müvafiq beynəlxalq təşkilatlarla səmərəli əməkdaşlıq edir, onlara məruzələrini
təqdim edir və onlardan aldığı tövsiyələrə dürüst əməl edir.
Azərbaycanın beynəlxalq konvensiya və sazişlərə qoşulması ölkəmizdə hüquqi islahatlarla bağlı
həyata keçirilən tədbirlərin tərkib hissəsidir. Artıq ölkəmiz son illər ərzində 180-dən artıq belə
konvensiyalara qoşulmuşdur. Bu sahədə iş ardıcıl olaraq davam etdirilir.
Azərbaycanın beynəlxalq təşkilatlarla əməkdaşlığı yalnız müqavilə öhdəliklərinin yerinə
yetirilməsi ilə məhdudlaşmır. Ötən illər ərzində dəvət olunmuş beynəlxalq müşahidəçilər ölkəmizdə
keçirilən bütün seçkiləri sərbəst izləyə bilmişlər. Həmin çoxsaylı müşahidəçilər müxtəlif beynəlxalq
təşkilatları təmsil edirdilər: Avropa Şurası, BMT, ATƏT, Avropa İttifaqı və sairə. Həmçinin, onların
arasında ayrı-ayrı dövlətlərin göndərdiyi nümayəndə heyətləri və qeyri-hökumət təşkilatlarının
əməkdaşları da var idi. Bütün bunlar Azərbaycan Respublikasında açıq cəmiyyətin qurulmasına dəlalət
edir.
Dövlətimizin insan hüquqları sahəsində atdığı ən mühüm addımlarından biri, şübhəsiz ki, ölüm
cəzasının ləğvi olmuşdur. 1993-cü ildən Azərbaycan Respublikasının Prezidenti Heydər Əliyevin şəxsi
təşəbbüsü ilə icrasına moratorium qoyulmuş bu müstəsna cəza növü, 10 fevral 1998-ci il tarixli qanunla
tamamilə ləğv olundu. Bununla əlaqədar olaraq, Azərbaycan Respublikası Mülki və Siyasi Hüquqlar
haqqında Beynəlxalq Paktın 2-ci Protokoluna da qoşuldu. Müqayisə üçün qeyd etmək lazımdır ki,
Azərbaycan Respublikasında son dəfə ölüm cəzası Xalq Cəbhəsi və Müsavatın hakimiyyətdə olduğu
dövrdə icra edilmişdir. Həmin dövrdə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin səlahiyyətini həyata
keçirən
Azərbaycan Respublikası Ali Sovetinin sədri İsa Qəmbərov 1992-ci il iyunun 16-da ölüm cəzasına
məhkum olunmuş 7 nəfərin bağışlanması haqqında vəsatətlərini təmin etməmişdir. Sonradan məlum
olduğu kimi, ölüm cəzasına məhkum edilmiş şəxslər barədə İsa Qəmbərovun fərmanları imzaladığı
vaxtda, ümumiyyətlə, Bağışlama Məsələləri Komissiyası mövcud olmamışdır. Belə bir komissiya yalnız
1992-ci il iyulun 12-də yaradılmışdır. Azərbaycan Respublikasının o zamanki Prezidenti Əbülfəz Elçibəy
isə 1993-cü il yanvarın 5-də ölüm cəzasına məhkum olunmuş 2 şəxs haqqında bağışlamanın tətbiq
edilməməsi barədə fərman imzalamışdır. Hökmlər 1993-cü ilin fevral ayında bu fərmanlar əsasında icra
edilmişdir.
Bunun əksinə olaraq, Azərbaycan Respublikasının Prezidenti Heydər Əliyevin apardığı humanist
siyasət nəticəsində 1995-ci ilin may ayından əfv və amnistiya təsisatları bərpa edilmişdir. Qeyd etmək
lazımdır ki, 1996-2001-ci illər ərzində 6 amnistiya aktı qəbul edilmişdir. Bu müddət ərzində amnistiya
aktları 63 477 şəxsə tətbiq
edilmişdir ki, onlardan 18 895 nəfəri azadlıqdan məhrumetmə yerlərindən azad
olunmuşdur. Əfv qaydasında isə 2448 şəxs müxtəlif cəzalardan azad edilmişdir.
Demokratik təsisatların inkişafı üçün birləşmək və fikir azadlıqları çox mühüm rol oynamaqdadır.
Görülən bir sıra qanunvericilik və icra tədbirləri nəticəsində bu sahədə də xeyli irəliləyişlərə nail
olunmuşdur. Belə ki, siyasi partiyalar, qeyri-hökumət təşkilatları və kütləvi informasiya vasitələri
haqqında qanunlar beynəlxalq standartlara uyğunlaşdırılmışdır. Bunun göstəricisi olaraq, Azərbaycanda
hazırda 39 siyasi partiya, 1350 qeyri-hökumət, o cümlədən 30-a yaxın hüquq müdafiə təşkilatı, 40-dan
artıq həmkarlar ittifaqı və 500-dən çox kütləvi informasiya vasitəsi qeydə alınmışdır. Onların hamısı
ölkəmizdə sərbəst fəaliyyət göstərir.
Məlumat azadlığının genişləndirilməsi və kütləvi informasiya vasitələrinin işində maneələrin
aradan qaldırılması üçün Respublika Prezidenti 1998-ci il avqustun 6-da söz, fikir və məlumat
azadlıqlarının təminatı sahəsində əlavə tədbirlər haqqında fərman imzalamışdır. 27 oktyabr 1996-cı ildən
fəaliyyət göstərən Mətbuatda və digər kütləvi informasiya vasitələrində dövlət sirrinin mühafizəsi Baş
İdarəsi həmin fərmanla ləğv edilərək, AXC-Müsavat hakimiyyəti dövründə vüsət almış senzuraya son
qoyuldu. Bununla bütün mətbu və elektron məlumat vasitələri öz fəaliyyətlərində tam sərbəstlik əldə
etdilər. Sonradan Mətbuat və İnformasiya Nazirliyinin ləğvi isə dövlətin mətbuat üzərindəki nəzarətini
daha da azaltdı.
Demokratik cəmiyyətin formalaşması üçün dini azadlıqlar və etnik azlıqların hüquqları təmin
olunmalıdır. Azərbaycanın gələcək inkişafının təməllərindən biri onun çoxkonfessiyalı, çoxmillətli və
çoxdilli olmasıdır. Tarixən çoxlu sayda millətlər üçün Vətən olmuş Azərbaycan dövləti heç bir ayrı-
seçkiliyə yol vermədən, hər kəsin hüquqlarına imkanı çərçivəsində təminat verir və ictimai həyatda fəal
iştirak etməsi üçün şərait yaradır. Buna misal olaraq, ölkəmizdə fəaliyyət göstərən 300-dən artıq dini
təşkilatı göstərmək olar.
İnsan hüquqlarının təminatı müvafiq müdafiə mexanizmləri olmadan mümkün deyil.
Konstitusiyamız hər kəsə qanunla qadağan olunmamış üsul və vasitələrlə öz hüquqlarını müdafiə etmək