30
Əjdahalar başlayır vırışmağa. Ağrı dağının əjdahası bı
birin az qala basırmış. Bı əjdaha oğlana işarə eliyir. Oğlan
qılıncın sivirip Ağrı dağının əjdahasın öldürür.
Sora əjdaha oğlana deyir ki, dalımca gəl. Bınnar gəlip
bir zağıya girillər. Oğlan görür ki, burda üş xum var, qızılnan
doludu. Əjdaha oğlana deyir ki, nə qədər başarırsan götür.
Ancax elə götür ki, bir də peşmannıyıp bıra qəyitmiyəsən.
Yoxsa zərəl çəkərsən. Oğlan pütün ciblərini, qol – qoltuğunu
doldurur qızıllarınan, sora çıxıb gedir. Bir müddət keçir. Oğlan
bı qızılları sağa – sola xəşdiyip qurtarır. Təzədənnən durup
qəyidir həmin zağıya. Görür ki, əjdaha başını qoyup qızıl
xumnarının üsdünə, yatıp.
Oğlan yavaşca yaxınlaşır, xumun ağzın açıb gizdincə
qızıllardan götürməh isdiyir. Bı dəmdə əjdaha oyanır. Baxır ki,
oğlan qızıl götürür. Tpürüp bının üzünə ki, adam oğurrux
eləməz.
Ta oğlan heş zad götürmüyüp dala qəyidir. Ancax
əjdahanın tüpürdüyü sifəti qapqara qaralır çürüyür.
Qurd arvad **
Bir kişi dostugilə gəlir. Çörəh yeyillər, içillər, axşam
olur. Kişi duru getsin, dostu deyir ki, əkişi getmə, gecədi, bir
şey olar.
Kişi deyir ki, yox gedəcəm, at altımda, tüfəng belimdə,
nədən qorxacam? Dostunun arvadı bını eşidir. Demiyəsən, bı
arvad bizdən yeylərdənimiş. Arvad durup çıxır eşiyə, donun
dəyişip qurt donuna düşür. Durur kişinin yolu üstünə. Bınnar
tutaşır. Kişi görür ki, yox, bacarmayacax, birtəhər pıçaxnan bı
adamcılın döşünnən yaralayır. Adamcıl aradan çıxır. Kişi də ta
gedəmmiyip qeyidir dostugilə, başına gələni danışır.
Bu dəmdə arvad gəlir. Kişi baxır ki, arvadın döşü
yaralanıp. Məsələni annıyır. Qeyidip dostuna deyir ki, bə o
adamcıl sənin arvadındı. Mən onu yaralamışam.
31
Dostu heş zad demir. Durup ev – eşiyi axtarır. Kərmə
qalağında arvadın donunu tapır, yandırır. Arvad qışqırır,
özünnə gedir. Əncax ta əli hara yetəcək. Donu yanannan sora
adam adamçıllıxdan çıxır, adam olur.
Kəlləgöz **
Kəlləgöz də adamdı, ancax adamnan çox yekədi.
Özünün də təhcə alnında bir gözü var. Insannara düşməndi,
harda tutsa bişirip yeyər.
Kəlləgözün çoxu sürüsü olur, o da bı sürünün içində
yaşıyır. Səhərdən axşama kimi heyvannarın otarırmış. Əxşam
da öz qələcəsinə qəyidirmiş. Bir nəfər gizdində qələciyə girir,
ocax yandırır, şişi qızdırıp Kəlləgözün gözünü dağlayır. Kor
Kəlləgöz qapını xapıyıb bını tutmax istiyir. Bı adam da bir
heyvan öldürüp girir dərisinə. Kəlləgöz əlini sürtür dəriyə, elə
bilir ki, qoyundu. Adam da qurtulup gedir. Kor Kəlləgöz addım
səsinə düşür bının dalınca. əncax yolu görmədiyinnən qəyədən
uçup ölür.
Hal nənəsi **
Hal nənəsi arvad kimidi. Boylu qadınlara zəfər toxuyur.
Özüm görmüşəm. Təzəcə yatmışdım, evdə də heş kim
yoxuydu. Bir də baxdım ki, evdə yaşıl tuman, qırmızı köynək
geymiş bir arvat var. Çıxıb oturup sandığın üstündə. Mən
qorxdum, pismillah deyip yanımdakı şişi götürdüm. Arvat dedi
ki, qorxma, yanında dəmir var, özün də Allahın adın verdin.
Mən sənə heş bir şey eləmiyəcəm. Bir az oturannan sonra çıxıp
getdi.
*
*
*
Bir kişi çıxır səfərə. Bının da arvadı həmləymiş. Kişi
gedənnən sora arvad həmləsin qoyur yerə. Əvdə heş kim
olmadığınnan hal nənəsi gəlir bı arvadın ciyərin çıxarıp aparır,
arvad ölür.
32
Kişinin bir dostu var imiş. Bı dosdu gəlirmiş kişigilə.
Yolda görür ki, hal nənəsi əlində ciyər bıdı gedir. Tez xəncərin
çəkip tutup hal nənəsinin yaxasınnan ki, bə bı ciyər kimindi
apar qəytər.
Hal nənəsi deyir ki, filankəsindi, əncax bını suya
salmışam, yumuşam, qeytərsəm də xeyri yoxdu.
Oğlan deyir ki, tez ol, dərmanın de, yoxsa səni
doğruyaram.
Hal nənəsi qorxur. Deyir ki, mən arvadın ciyarın
çıxaranda bir – iki qan düşdü astanıya. Get onu qaşı götür, suya
salıp qatışdır, ver arvat işsin. Onda dirilər.
Oğlan onu bıraxıp gəlir dostugilə. Görür ki, camahət
yığışıp, ağlaşmadı. Arvadın meyiti də ortada. Astanıya baxır ki,
doğrudan da qan düşüp bıra. Qaşıyıp suya salır, arvatın ağzın
əralayıp tökür boğazına. Arvat dirilir.
Hal nənəsi soğanınan şişdən qorxur. Ona gora da
zahının dört bir tərəfinnən cızıx çəkillər. Ta onnan sora hal
nənəsi zahıya yaxın düşəmmir.
Tilsimlənmiş qazan **
Bir kişi gedirmiş su suvarmağa. Görür ki, toy səsi gəlir.
Yəxinnəşip bəxir ki, bizdən yeylər toy eləyir.
Cinnər bir kişiyə deyir ki, gəl otu, bişirdiyimizdən ye,
əncax bildiyivi demə.
Kişi tez əlini qoyur qazanın üsdünə, "pismillax" deyir.
Bı vəxdi cinnər bının başınnan bir xapaz vırıp yox olurlar.
Cəmahət gəlip görür ki, bı kişi əli qazanın üsdündə
özünnən gedip. Onu ayıldıllar, qəzanı da götürüp gəlillər
kəndə.
Indi həmin qəzan Yuxarı Əndəmicdə qalır. Cəmahət xeyir –
şərdə işlədir.
Ev əyəsi **
Dostları ilə paylaş: |