Az?Rbaycan
Yüklə 6,37 Mb. Pdf görüntüsü
|
495 üçün təzədən atlandı. Salman uzaq yolu yaxın eləyib, özünü çatdırdı Şövkət xanıma. Gözaydınlığı verib, söz – söhbəti ona yetirdi. Şövkət xanım pərvanə zülflərindən üç tel ayırıb basdı sinəsinə, aldı görək nə dedi:
Salman, sənə qurban olum,
Ağ eylədin üzüm mənim.
Yarımdan namə gətirdin,
Işıqlandı gözüm mənim.
Gözüm yollarda qalmışdı,
Vaxtımız tamam olmuşdu,
Sənə qurban özüm mənim.
Şövkət deyərlər adıma,
Haq özü yetsin dadıma.
Yetişəydim muradıma.
Ziyad çəkə nazım mənim.
Nigarançılıqdan qurtaran Şövkət xanım Salmana xeyli sor – sovqat verib, onu razı saldı. Bir həftə keçəndən sonra axtardı görsün ki, Salman nə işlə məşğuldu. Gördü ki, Salman yoxdu. Soruşdu, dedilər ki, üç gün bundan qabaq gedəsi yeri vardı, getdi ora, tezliklə gələsidi. Şövkət xanım səbirsizliklə gözləməyə başladı. Nə isə, Salman getməkdə olsun, görək Şövkətin başına nə iş gəldi. Təbriz şəhərindən bir tacir, oğlu ilə gəlir Ərdəbil şəhərinə mal satmağa, adına da Cavad tacir deyirlər, oğlunun adı da Ələmdardı. Tacir mal verir Ələmdara, o da sata – sata gəlib çıxır düz Şövkət xanımgilin qapısının ağzına. Başlayır səsləməyə. Qulluqçular səsə gəlib görürlər ki, bir cavan oğlandı. Gözəl – göyçək parçalar satır. Biri də
496 gedib xanıma deyir ki, bir oğlan elə parça satır ki, istəmirsən əlindən yerə qoyasan. Gedək özünə də al, bizə də. Xanım heç kimin qəlbinə dəyməzdi. Odur ki, durub çıxdı ki, parçalara baxsın. Oğlan onu görən kimi özünü itirib durdu ayağa, bilmədi ki, neyləsin. Şövkət xanım parçanın ən gözəlindən bir top götürüb kənizin qucağına verdi. Soruşdu ki, pulu nə qədər eləyir, Ələmdar pulu almaq istəmədi, sinəsinə söz gəlmişdi, sözünü belə dedi:
Başına döndüyüm gül üzlü xanım, Sən mənə verdiyin pul lazım deyil. Ağlımı başımdan təqayül etdin, Camalın görənə pul lazım deyil.
Aldı Şövkət xanım cavabında: Gəl hədyan danışma, ay cavan oğlan, Adaxlıyam, mənə al lazım deyil. Al pulunu, gözüm üstə, xoş gəldin, Gətirdiyin tirmə – şal lazım deyil.
Aldı Ələmdar: Dərya olub çaylar kimi çağlıyam, Məhəbbətlə bil ki, sənə bağlıyam. Ələmdaram, Cavad tacir oğluyam, Xanım, mənə acı dil lazım deyil.
Şövkət xanım parçanı kənizdən aldı, qoydu yerə, hirslə dedi: – Al parçanı, götür get. Bir də bu tərəflərə hərlənmə. Sonra dönüb getdi evlərinə. Xanım getməkdə olsun, görək Ələmdar neylədi. Ayağa durub yolu, imarəti bələdləyib qayıtdı atasının yanına. Əlindəkiləri bir tərəfə atıb üzüstə düşdü yerə. Atası nə qədər dil tökdü, yalvardı, Ələmdar dinmədi ki, dinmədi. Atası əlini qoydu oğlunun
497 başına. Gördü ki, istiliyi – zadı yoxdu. Ələmdarı evdə qoyub üz tutdu şəhərə sarı. Yolda Cavad tacirin qabağına bir qarı çıxdı. Tacir dünyagörmüş adam idi. Öz – özünə dedi ki, qoy bu qarını dindirim, görüm hansı qarılardandı. Iman qarısıdı, şeytan qarısı? Odu ki, qarıya yanaşıb, cibindən bir xışma pul çıxarıb, basdı qarının ovcuna. Sonra oğlunun əhvalını qarıya danışdı. Qarı iman qarısı idi, dedi: – Apar məni oğlunun yanına. Dərdi – dilini öyrənib sənə deyim. Cavad tacir qarını götürüb gəldi. Qarı özünü verdi oğlanın yanına, tacirə tapşırdı ki, sən gəlmə. Bir az ordan, bir az burdan söz salıb dedi, güldü. Axırda oğlan açıb dərdini danışdı.Qarı tacirin yanına qayıdıb dedi: – Muştuluğumu ver, oğlun aşiq olub. Ata oğlundan soruşdu: – Oğul, bu nə sevdadır belə? Oğlan dedi:
Bir qız məni dərdə salıb.
Ağ saqqalın nura bata,
Bir qız məni dərdə salıb. Aldı Cavad tacir:
Söylə görüm harda salıb?
Yedirdim qəndindən noğul,
Söylə görüm harda salıb? Aldı oğlu:
Göydəki dan ulduzudu.
Fətəli xanın qızıdı,
Bir qız məni dərdə salıb.
498 Aldı Cavad tacir:
Muradına tez çatarsan.
Sən öz yarını taparsan,
Söylə görüm harda salıb? Aldı oğlu:
Sərimi bürüdü duman.
Şövkətdə yoxdu din – iman,
Bir qız məni dərdə salıb. Aldı Cavad tacir:
Gedib vətənə çataram, Onunla toyun edərəm
Söylə görüm harda salıb?
Söz tamama yetişdi. Cavad tacir işin nə yerdə olduğunu bilib dedi: – Sən otur evdə, mən əlac taparam. Yollandı şəhərə. Gördü ki, bir qarı yolda oturub. Qarıya niyaz verib dedi: – Qarı nənə, sənə bir işim düşüb. Onu eləsən, səni ala – şala bürüyərəm. Əhvalatı söylədi. Qarı dedi: – Oranı mənə göstər, sən get hazırlaş beş – on adamnan qızı qaçırmağa. Qarı dingildəyə – dingildəyə düşdü tacirin yanına. Tacir onu Şövkət xanımgilin qapısına çatdırdı. Özü qayıdıb beş – on adamla qarı tapşırdığı yerdə xəlvətə çəkilib başladı gözləməyə.
Yüklə 6,37 Mb. Dostları ilə paylaş:
|