55
caqdır». Türk ordusunun əsgərlərinə də belə bir duyğu güc
verir. Bakıdakı o xan sarayında əlində çiçək bir qız
onlardan zəfər gözləyir. Ona görə də türk əsgəri sanki
Bakıya tərəf hərəkət edən bu sevgili qıza ürək-dirək verir:
Ey Bakü, sən qorxma, gəldik gələli
*
Səninçün atıldıq daim irəli!
Sağ qalanlar annələrə təsəlli,
Şəhidlərin ruhu gülər, bismillah! (42, 147)
Şeirdə Bakını Azərbaycandan qoparıb almaq istəyən
azğın və məkrli düşmənə də tutarlı cavab verilir:
Ey düşman, alnının yazısı qara,
Öldürməz bizləri vurduğun yara!
Yolladığım qurşun ərməğan sana,
O kirli alnını öpər, bismillah! (42, 147-148)
Şair zəfər yürüşlərinin qarşısında düşmənlərin tezliklə
diz çöküb imdad diləyəcəyi inamı ilə şeirini belə
tamamlayır:
Yurdumuzda bizə meydan oxuyan,
Murdar cəmdəkləri murdar qoxuyan,
Tənbur səslərini uzaqdan duyan
Düşmənimiz aman istər, bismillah! (42, 148)
Əhməd Cavad Qafqaz İslam ordusunun təkcə xilaskar-
lıq missiyasını öz şeirlərində alqışlayıb tərənnüm etməklə
işini bitirmirdi. Buna böyük ictimai-siyasi əhəmiyyət
verirdi. Şərqdə, Türk dünyasında ilk dəfə Azərbaycanda
qurulan müstəqil cümhuriyyətin başqa Türk ellərində də
*
эялян кими
56
qurulmasını istəyirdi. Çünki həmişə qardaş qardaşın
arxasında duracaq, ona dayaq olacaq. Bu ümid və inam
şairin başqa janrlarda yazdığı əsərlərdə də aydın göstə-
rilirdi.
Bu araşdırmalar göstərir ki, Ə.Cavad Azərbaycan
ədəbiyyatında görkəmli türkçü, istiqlal şairi kimi məşhur-
dur və heç bir şairimiz onun qədər Türkiyə ilə bağlı olma-
mışdır. Bu işdə Gəncə gimnaziyasında Türkiyəli xoca-
larının, İstanbulda Rza Tofiqdən dərs almış Universitet
bitirmiş H.Cavid və A.Sur kimi müəllimlərinin böyük
təsiri olmuşdur. Türkiyəyə olan bu maraq və sevgi Balkan
və Birinci Cahan savaşı illərində türkçülük ideya
məfkurəsi kimi formalaşmış, yüksək səviyyəyə çatmış,
əsərlərinin leytmotivinə çevrilmişdir. 1918-1920-ci
illərdəki Cümhuriyyət dönəmində, Qafqaz İslam
Ordusunun Bakını düşmənlərdən azad etdiyi dövrdə
türkçülük ideyası onun yaradıcılığında istiqlal mövzusu ilə
qovuşuq halda əks edilmişdir. Bunu həm onun türkçülük
ruhlu şeirlərində, həm də əməli fəaliyyətində müşahidə
etmək olar.
Ə.Cavadın yaradıcılığında turançılıq həmişə türkçü-
lüklə paralel şəkildədir. Onun türkçülüyü, Türkiyə möv-
zulu əsərləri həm öz yaradıcılığına, həm də romantik
poeziyamıza bir rəngarənglik gətirmişdir. Bu işdə şairin
M.A.Ərsoy, R.Tofiq, M.Ə.Yurdaqul kimi Türkiyəli istiqlal
və türkçü sənətkarlardan təsirlənməsi də az əhəmiyyət
daşımırdı.
Türk xalqlarının ədəbiyyatları tarix boyu qarşılıqlı
şəkildə inkişaf etmişdir. Böyük M.Füzulinin Türkiyədə və
Azərbaycanda eyni dərəcədə öyrənilməsi və sevilməsi
buna parlaq sübutdur. Bir sıra əski ortaq abidələrimizin,
eləcə də Yunus Əmrə, Namiq Kamal, Tofiq Fikrət,
57
Əbdülhəq Hamid, Məmməd Akif Ərsoy, Məmməd Əmin
Yurdaqul və b. ədəbi şəxsiyyətlərin yaradıcılıqları
Türkiyədə olduğu kimi, Azərbaycanda da maraqla
qarşılanır. Eyni zamanda, Əli bəy Hüseynzadə, Əhməd
bəy Ağayev, Məhəmməd Əmin Rəsulzadə, Məhəmməd
Hadi, Almaz İldırım, Hüseyn Cavid, Abdulla Şaiq, Axund
Yusif Talıbzadə, Cəfər Cabbarlı və bu kimi Azərbaycan
xadimlərinin əsərləri Türkiyənin ədəbi-elmi ictimaiyyəti
və geniş oxucu kütləsi tərəfindən oxunur, öyrənilir.
Azərbaycanla Türkiyə arasındakı bu mədəni-mənəvi
doğmalıq hər iki xalqın tarixi taleyinin ayrı-ayrı
mərhələlərində oxşar şəkildə üzə çıxır.
XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanla Türkiyə arasında
işgüzar və qarşılıqlı ədəbi və ictimai-siyasi əlaqələrin da-
vamı və inkişafında Əhməd Cavadın xüsusi rolu olmuşdur.
Bu səbəbdən də Türkiyədə Ə.Cavad irsinə böyük maraq
və diqqət o dövrdən indiyə kimi davam edir.
58
II FƏSİL
AZƏRBAYCAN-TÜRKİYƏ ƏDƏBİ
ƏLAQƏLƏRİNDƏ
ƏHMƏD CAVADIN YERİ
2.1. Ə.Cavadın türkçülük və turançılıq görüşləri
Ə.Cavad yaradıcılığında elm, maarif, vətən, istiqlal
mövzuları ilə yanaşı, türkçülük, turançılıq, Türkiyəyə, türk
xalqına sevgi, Balkan və Birinci Cahan savaşında Türkiyə-
nin dərdlərinə, çəkdiyi müsibətə şəriklik məsələləri
mühüm yer tutur. Əslində bu mövzular onun dünya-
görüşündə və yaradıcılığında bir bütövlük təşkil edir.
Çünki onun türkçülüyü və Turançılığı elə Balkan və
Birinci Cahan savaşı illərində formalaşıb, əsərlərinin ca-
nına, qanına keçib, əsas ideyasına çevrilib. Qaynaqları
ədəbiyyatımızda əski abidələrimizdən, Oğuznamələrdən,
M.Kaşğaridən, Füzulidən, A.Bakıxanovdan, M.F.Axun-
dovdan, H.Zərdabidən gələn, Ə.Hüseynzadə, Ə.Ağaoğlu,
M.Ə.Rəsulzadə yaradıcılığında formalaşan, H.Cavid,
A.Şaiq, A.Səhhət, A.Sur, Ə.Cavad, C.Cabbarlı əsərlərində
tərənnüm edilən bu ideyalar hətta Ə.Şövqi, Ə.Yusif,
Ümugülsüm, Ə.Abid (Gültəkin), Mürşüd Balaqardaş, Bədri
Seyidzadə və başqa gənc istiqlal şairlərinin də şeirlərinə
hopmuşdur.
Bütövlükdə türkçülüyün nəzəri əsasları İ.Qaspıralı,
Ə.Hüseynzadə, Z.Göyalp tərəfindən müəyyənləşdiril-
mişdir. Mütəxəssislər türkçülüyün iki istiqamətini müəy-
yənləşdirmişlər: mədəni türkçülük və siyasi türkçülük.
Türkçü sənətkarlar, əsasən, ədəbi-mədəni türkçülüyün
tərənnümçüsü və təbliğatçısı olmuşlar. Çünki türk
Dostları ilə paylaş: |