27
ayında o artıq Qarsda imiş. Bu barədə «Yeni iqbal» qəzeti
yazırdı: «Batum ətrafında müsəlman gürcüsü hərbzədələ-
rinə yardım etmək üzrə Bakı «Cəmiyyəti-Xeyriyyə»si
tərəfindən göndərilən doktor Xosrov bəy cənabları Tiflisə
varid oldu. İki gün sonra müavinləri Rza Zaki və Cavad
Axundzadə əfəndilər Tiflisə gəldilər» (129). Ə.Cavadın
1915-ci ildə «Açıq söz» qəzetində çıxan silsilə «Acara
məktubları» məqaləsindən o da məlum olur ki, həmin il
oktyabrın 30-da Əhməd Cavadgil artıq Batumda fəaliyyətə
başlamışlar. Bu məqalədən o da anlaşılır ki, Cavad Axund-
zadə Artvində də olmuş və buradakı müharibə zərərdidə-
lərinə yardım göstərilməsini təşkil etmişdir (43, 45-47).
Bəzi tədqiqatçılar Birinci Cahan savaşı illərində
Ə.Cavadın Trabzonda, Ərdahanda, AMEA-nın müxbir
üzvü, professor Yaşar Qarayev isə hətta Bursa şəhərində
də olduğunu yazırlar (79, 7). Bakıdakı «Cəmiyyəti-Xey-
riyyə»nin Trabzon və Ərzurum ərazisindəki müharibə
zərərdidələrinə maddi yardım göstərməsi bir həqiqətdir.
Ancaq Bursa Qafqaz cəbhəsinin çox uzaq qərbində yerləş-
diyi üçün «Cəmiyyəti-Xeyriyyə» üzvlərinin bu ərazilərdə
fəaliyyət göstərmələri haqqında məlumatı həqiqətə uyğun
hesab etmək doğru olmaz. Əhməd Cavad haqqında olan
başqa mənbələrin heç birində onun bu illərdə Bursada
olduğunu bildirən hər hansı bilgi və sənəd olmadığı kimi,
şairin həmin dövrə aid məqalə və məktublarında da Bursa
şəhərinin adına təsadüf etmədik. Ancaq, bundan fərqli
olaraq, Əhməd Cavadın «Açıq söz» qəzetinin 1917-ci il 4
iyul nömrəsində çıxan başqa bir məqaləsindən öyrənirik
ki, o, həmin illərdə Rizə və Trabzon bölgələrində
olmuşdur (43, 73-76).
Araşdırmalar təsdiqləyir ki, Əhməd Cavad 1914-1917-
ci illərdə Acarıstanda kənd-kənd dolaşaraq, bir müxbir
28
kimi də fəaliyyət göstərmiş, buradakı ictimai-siyasi durum
haqqında «İqbal», «Yeni İqbal», əsasən, «Açıq söz» qəzet-
lərinə silsilə məqalələr göndərmişdir. Bütün ömrünü
Ə.Cavadın həyat və yaradıcılığının araşdırılmasına həsr
etmiş fədakar alimimiz, f.e.d. Əli Saləddin bu məqalələrin
xeyli hissəsini toplayıb şairin seçilmiş əsərlərinin II cildi
üçün hazırlamışdır. Burada oxuyuruq ki, «Açıq söz»
qəzeti 20 dekabr 1915-ci il sayında Ə.Cavadın dekabrın 5-
də Batuma gəldiyini bildirir, yazırdı ki, o, Acarada 50
kənddə olub, 6671 nəfərə yardım göstərib (43, 58).
Ə.Cavadın «o dövrün demək olar ki, siyasi icmalı, başqa
sözlə, ədəbi-bədii, tarixi salnaməsi» (110, 78) kimi
qiymətləndirilən məktub və məqalələri bu gün də
çağdaşlığını saxlayır. «Acara məktubları» bu baxımdan
əhəmiyyətlidir. «Acara məktubları» beş silsilə məqalədən
ibarət olub, bədii-publisistik üslubdadır. Məktublarda
Türkiyə-Gürcüstan-Acarıstan münasibətləri, Azərbaycan
nümayəndələrinin fəaliyyəti, Bakının yardımları, Acaranın
tarixi, təbiəti, xalqın güzəranı, məişəti, gələnək-görənək-
ləri, Türkiyəyə arxalanması, dil, din, məktəb, maarif və s.
məsələlər işıqlandırılır.
Acarıstanın ticari-iqtisadi həyatından bəhs edən Ə.Ca-
vad hətta buradakı evlərin belə «tamamilə türk tərzi me-
mariyyəsində yapıldığını», acarların geyimlərini «Ana-
dolunun qiyafətinin incə bir şəkli» olduğunu qeyd edir
(43, 50-51).
Bölgə əhalisinin «cümləsinin müsəlman»lar təşkil
etdiyini söyləyən Ə.Cavad bunu da diqqətə çatdırır ki,
«yerli bir nəfər olsun xristian yoxdur». Acarlara müsəl-
manlığın zorla qəbul etdirildiyini söyləyənlərə də tutarlı
cavab verir: «...bunlar islam dinini zor ilə qəbul eləsələr
idi, bu az müddət içərisində xristianlığı da büsbütün unut-
29
mazdılar» (43, 52-54).
Ümumiyyətlə, şair publisistin «Acara məktubları»,
«Acariyada dil», «Lazlara kömək», «Suxum yolunda»,
«Rizə və Trabzon fəlakətzədələri», «Batum Müsəlman
Birlik» cəmiyyətindən», «Kars heyətinin gördüyü işlər-
dən», «Gürcü mətbuatı və Acara» kimi bir çox məqalə və
müxbir məktublarında yerli türk, həm də acar xalq-
larının keçmişi, hazırkı vəziyyəti barədə çox qiymətli
tarixi, etnoqrafik məlumatlar, materiallar vardır.
Ə.Cavad «Kars heyətinin gördüyü işlərdən» başlıqlı
məqaləsində adından da göründüyü kimi, «Cəmiyyəti-
Xeyriyyə»nin Qars, Ərdahan, Soğanlıq, Xorasan, Qaız-
man, Sarıqamışda göstərdiyi xeyriyyəçilik və yardım
işlərindən bəhs edir. O, burada əhalinin məruz qaldığı
fəlakətlərin söylənilənlərdən və təsəvvür edildiyindən də
qat-qat böyük olduğunu bildirir. Məqalədən məlum olur
ki, Ə.Cavadgil müharibə zərərdidələrinə təkcə onların
yerləşdikləri məkanlarda maddi və xeyriyyə yardımları
göstərməklə kifayətlənmirdilər. Onlar mümkün qədər bu
qaçqınları daha sakit və əmin-amanlıqda olacaqları
yerlərə köçürməyə çalışırdılar. Bu haqda Ə.Cavadın
haqqında danışdığımız məqaləsində belə məlumat verilir:
«Fəlakət yerlərində kimsəsiz qalan 6500 müslümələri
Bakıya, Gəncəyə göndərmək üçün hökumət (Rusiya
hökuməti – A.M.) tərəfindən təmsilçilərimizə izn
verilmişdir»
(43,
43).
Qarsdakı
müharibə
fəlakətzədələrinin bir çoxu o zaman Bakı və Gəncə
bölgələrində yerləşdirilirdi.
Ə.Cavadın məqalələrinin çoxunda, təbii olaraq, bədii
təsvirlərdən, obrazlı təhkiyə və ifadə tərzindən də istifadə
edilir. O, Qarsdakı əhalinin onları necə qarşılamasından
danışarkən yazır: «Bizim oralara getdiyimizdən o qədər
Dostları ilə paylaş: |