Xilafət ordularının Azərbaycana gəlişi ərəfəsində burada inzibati – siyasi bölgü 321
işğalçıların zülmünə qarşı onların qəhrəmanlıq mübarizəsi haqqında və bu
mübarizənin işğalçılar üçün çox böyük güc sərf
etmək və çoxlu hərbi qüvvə
səfərbərliyə almaq bahasına başa gəldiyi haqqında məlumat verilir.
İran - Bizans müharibələri seriyasında 628 - ci ilədək uzanan son
müharibə 603 - cü ildə II Xosrovun yürüşü ilə başlanmışdı. Bizansa qarşı
müharibə iranlılar üçün əlverişli keçirdi və onlar bir neçə il ərzində çoxlu
vilayət tutmağa və imperiyanın paytaxtı Konstantinopolun özünə
yaxınlaşmağa nail olmuşdular
17
.
610 - cu il oktyabrın 5 - də İrakli Bizans taxtına çıxdı. O, II Xosrov ilə
barışığa girməyə cəhd etdi, lakin Xosrov romalılarla barışıq bağlamadı, hətta
digər vilayətləri də onların əlindən aldı. İranlılar 622
- ci ilədək Pont
sahilindən şərqdəki bütün Roma torpaqlarını tutdular.
İranlıların müvəffəqiyyətləri 623 - cü ilədək davam etdi. Həmin il İrakli
iranlılar üçün əlverişli olan bir barışıq bağlamağa II Xosrovun razılıq
vermədiyini gördükdə böyük bir ordu toplayıb, dolama yol ilə, Kolxida və
İberiyadan keçərək İran üzərinə getdi.
Bizans ordusu Dvini tutdu, Azərbaycana soxuldu və Naxçıvanı işğal
etdikdən sonra Arazı keçdi. Sonra Cənubi Azərbaycanın paytaxtı Qazaka
tutuldu və atəşpərəstlərin bu şəhərdəki baş məbədi bizanslılar tərəfindən
dağıdıldı
18
. Gürcü mənbələrində İraklinin bu səfəri bir qədər başqa şəkildə
təsvir edilir:
“Stepanozun padşahlığı zamanı (600 - 619) imperator İrakli Azərbaycan
və Şirvanı istila etdikdən sonra Gürcüstan ərazisinə girdi və gürcüləri
məğlub etdikdən sonra onların padşahı Stepanozu öldürdü”
19
.
İrakli çoxlu əsir və külli miqdarda qiymətli şey ələ keçirdikdən
sonra öz
qoşunlarını qışlamaq üçün Arrana apardı. Bizans əsgərləri ölkədə
özbaşınalığa başladılar. Bu haqda “Ağvan tarixi”nin müəllifi öz əsərində
belə yazır:
“Saysız - hesabsız yunan ordusu gələndən sonra sürətlə axan bir çayın
yaxınlığındakı Kaqankaytuk kəndi ətrafında ordugah qurdu. Bu ordu keçdiyi
gözəl üzümlük və tarlaları tapdayıb viran etdi. Oradan çıxdıqdan sonra isə
17
Н. В. Пигулевская, Византия и Иран…, стр. 189
18
К. П. Патканов, Опыт истории династии Сасанидов… стр. 67.
19
М. Джанашвили, Известия грузинский детописей и историков о северном Кавказе и
России, стр. 23.
Tariyel RƏSULOV
322
Trtu (Tər - tər) çayı kənarında yerləşən Divdəkan kəndi yaxınlığında
düşərgə
saldılar”
20
.
Qeyd etdiyimiz kimi, hələ Xosrov Ənuşirəvan dövründə Albaniyaya 10
min xəzər köçürülmüşdü. Xəzərlərin əlində olan Qəbələ şəhərində onların
inzibati mərkəzi yerləşirdi
21
. Çox ehtimal ki, xəzərlər cənuba doğru növbəti
hücumları zamanı məğlubiyyətə uğradıqda, Albaniyanı tərk etmədilər,
sadəcə Albaniya ərazisində əvvəlki hərəkət yerlərinə, Qəbələyə qayıtdılar.
Burada onlar öz soyğunçu yürüşləri üçün əlverişli
hadisələrin baş verməsini
gözləməyə başlayaraq, qərbdə çox ehtimal ki, indiki Gürcüstan
sərhədlərinədək, cənubda isə Kür çayınadək uzanan, şübhəsiz, böyük bir
ərazini nəzarət altında saxladılar. Onlar şərqdə öz mərkəzi hakimiyyətləri ilə
daimi əlaqə saxlayaraq təkcə Dərbənd keçidini deyil, Dərbənddən
qərbdəki
bütün dağ keçidlərini (Ağbulaq, Salavat keçidləri, Bazardüzü dağındakı iki
keçidi) də diqqətlə nəzarət altında saxlayırdılar. Çünki, bu keçidlərdən ən
qısa müddətdə Albaniya ərazisinə qoşun yeritmək olardı.
Beləliklə, deyilənlərə yekun vuraraq, belə nəticəyə gəlmək olar ki,
ərəblərin hücumu zamanı Azərbaycanın bütün cənub hissəsi Sasanilər
imperiyasının tərkibində qalmaqda davam edirdi. Azərbaycanın şimalı
(Arran, Albaniya) və ümumiyyətlə Qafqaz ərazisi isə Qafqaz dağlarının
ətəklərində yerləşən xəzərlərin tez - tez hücumlarına məruz qalırdı. Eyni
zamanda ölkədə Sasanilərin canişini - mərzban qalırdı ki, bu da Qafqazın
çox hissəsinin, əsasən də Albaniyanın İrandan vassal kimi asılı olduğunu
göstərir. Eyni zamanda Arran sakinləri xəzərlərə bac
verməli olurdu və
xəzərlərlə bir çox il ərzində edilən mübarizə isə ərəblərin bu ölkəni asanlıqla
tabeçilik altına almalarında öz rolunu oynadı.
20
Z. Bünyadov eyni əsərdə yazır: Uti vilayətində “Böyük kənd” iti axan çayın (Tər - tər
çayının) yaxınlığında bir dağın ətəyində yerləşir. Ərəb coğrafiyaşünasları bu yeri Kalkatus
adlandırır və göstərirlər ki, bu yer Bərdədən Dəbilə gedən ticarət yolu üzərində, Bərdənin 9
və Matrisin 13 fərsəxliyindədir. əl - Idrisi isə Kalatusu “hasarlı kiçik şəhər” adlandırır. Z.
Bünyadovun verdiyi məlumata görə 1902-ci ildə Kaqankat kəndi xərabələrində bir neçə
Azərbaycanlı ailə yaşayırdı. Bu kənd Divdəkan kəndi xərabələri
ilə Tərtərin sol sahilində
“Qarı körpüsü” yaxınlığında tərk edilmiş Metagis kəndi arasında idi.
21
Xəzərlərin Azərbaycanın müxtəlif bölgələrində məskunlaşması barəsində Z. Bunyadov
bunları qeyd edir: Xəzərlər o dövrlərdə nəinki Qəbələdə, indiki Qusar və Mingəçevir
şəhərlərinin ərazisində də yaşamışlar. Mingəçevir və Sarkelin ərazisində aşkar olunmuş
katakomba şəkilli qəbirlərin oxşarlığı bizim bu məsələdə əminliyimizə əsasdır. Hal -
hazırda da Qəbələ və digər qonşu vilayətlərin ərazisində “Xəzəri” adlı kəndlər vardır.
Xilafət ordularının Azərbaycana gəlişi ərəfəsində burada inzibati – siyasi bölgü 323
SUMMARY
Migration of Arabs to newly seized countries and settling down in these
countries began after Arab power became stronger in the captured areas.
Migration of Arabs to newly seized countries was expressed firstly in the
form of setting up military armed camps where the caliph’s
vicars lived,
secondly capturing certain area of nomadic Arab tribes. The armed camps in
short time became the center of city life mainly a place where type of culture
of common Muslim established.
РЕЗЮМЕ
Переселение арабов в ново - завоеванные страны, а также их
поселение там началось после укрепления власти арабов на
завоеванных территориях. Иммиграция арабов в ново-завоеванные
страны осуществлялась, во-первых, в виде разбивки военных лагерей
для проживания наместников, во - вторых, занятия определенной
территории бедуинами. Лагеря вскоре становились центрами городской
жизни, главным образом, местом создания типа общей мусульманской
культуры.