Bəxtiyar tuncay

 
26 
qəzəb  və  acığın  qorxuludur.  Tik,  Biy,  ağınqnı  da  xorxunqnu  seninq  yürəkimə 
menim. Öz acıq və qorxunu ürəyimə sal mənim (ki, yolumu çaşmayım). 
ağın I Bax: axın 
ağın II Bax: sığın 
ağın ~ (-ınqız, -sınlar, -dınq, -dı, -dılar, -ıpdırlar, -ıyır, -ıy edi, -ğanda, -ğanqnı, 
-ğanna,  -ğanından,  -maxnınq,  -maxnı,  -maxta,  -maxtan,  -maxı,  -ma,  -maxınınq,  -
maxın,  -maxında,  -maxından,  -ıp)  fel.  –  ucalmaq,  yüksəlmək,  qalxmaq,  göyə 
qalxmaq,  qeybə  çəkilmək:  Ağınınqız,  buyruxçılar,  eşikinqizdan  sizinq  yoğarı, 
ağınsınlar  eşiklar  menqilik  da  kirgəy  xanı  haybatnınq  (Məz.  23/24:  7).  Ey 
darvazalar,  başlarınızı  qaldırın,  ey  qədim  qapılar,  açılın,  əzəmətli  Xan  içəri  daxil 
olsun! Çıxtı kerovpelərdən da uçtu, ağındı ol xanatlarında yellarninq (Məz. 17: 
11). Bir keruva minib uçdu, yel qanadları üstə qalxıb şığıdı.  Ağındı  ulu  körkünq 
seninq dağin biyik, ne ki kök (Məz. 8: 2).  
İsmin bütün yer üzündə nə qədər əzəmətlidir!  
Ehtişamın göylərə qalxır.  
Buyruxçılari joğovurtnunq yığıldılar alnına Tenqrisininq Aprahamnınq, zera 
Tenqrininq  xuvatlari  yerdən  asrı  ağındılar  (Məz.  46/47:  10).  İbrahimin 
Tanrısının  xalqı  ilə  bir  yerdə  olmaq  üçün  xalqların  əsilzadələri  yığılır,  çünki  yer 
üzünün sipərləri Tanrnındır. O nə qədər ucadır! Çıxardı alarnı tağina arilikininq 
kendininq,  tağ  ol,  xaysi  ki  tapunup  edi  onqu  aninq.  Keri  etti  yüzündən 
alarnınq dinsizlərni, ülüşlü etti alarnı ülüşünə menqərmaxininq kendininq, da 
acindirdi  otaxına  alarnınq  cinsin  Israjelninq  (Məz.  77/78  54,  55).  Onları  Öz 
müqəddəs  torpağına,  sağ  əli  ilə  aldığı  dağlar  diyarına  gətirdi.  Onların  qarşısından 
başqa  millətləri  qovdu,    torpaqlarını  da  İsrail  qəbilələrinə  mülk  olaraq  payladı, 
Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi. 
ağır (-men, -dır, -dırlar; -nı; п, -ın) // ağr // ahır sif. – ağır, sanballı, tutumlu 
kütləsi böyük olan, çətin, dözülməz, çəkilməsi zor olan: Bitiklərinq ağırdırlar da 
küçlü, evet körümü teninqninq küçsüz, da sözünq heç etilgən (ll Коr. 10: 10). 
Onun məktubları sanballı və təsirlidir, özünü görəndə isə zəhmsiz, nitqi də heçdir. 
Xorğaşından  ağirdir.  Qurğuşundan ağırdır. Ol ağır  xıyın  tibinə  klədinq  azğına 
tinməgə.  Bu  ağır  işkəncələr  zamanı  o  azacıq  dincəlmək  istədi.  Yaşırma 
bolmağaylar bizim ağır ögütümüz tibinə. Onlar bizim ağır öyüd-nəsihətimizdən 
sonra  heç  bir  şeyi  gizlətməməlidirlər  Tenim  bilə  ağırmen  da  canım  bilə 
xaramğulanıpmen.  Bədənim  ağırlaşdı,  ruhum  tutqunlaşdı.  Ağır  tenim 
yenqilləngəy  çalışmaxqa  barça  türlü  yaxşılıxnı.  Hər  cür  xeyirli  işlər  görmək 
üçün,  qoy,  ağır  bədənim  yüngülləşsin.  Kelinqiz,  barça  emgəgənlər  da  ağır 
yüklülər  yazıx  bilə  da  men  tinçlix  berirmen  sizgə  (Мat.11:  28).  Ey  bütün 
əməkçilər (yorğunlar) və yükləri ağır olanlar, günahlarınızla yanıma gəlin, Mən sizə 
rahatlıq  verərəm.  Yazıxlı  xulunq  da  ağır  yüklü  yazıx  bilə,  tüşiymen  alnnqa 
seninq,  Biyim  menim  da  Tenqrim.  Mən,  Sənin  günahkar  və  çətinliyə  düşmüş 
qulun, qarşında səcdəyə qapanıram, Rəbbim və Tanrım mənim. Ağır zamanlarına. 
Çətin vaxtlarında. 
ağırayaxlı  (nınq)  –  1.  ism.  hamilə  qadın:  Neçik  ınçxanğanı  ağırayaxlınınq 
ki,  yetişiptir  zamanəsi  toğurmaxınınq  da  ağrıxından  ınçxanğay (Yeş. 26: 17). 

---

 
27 
Hamilə  qadın  doğuş  vaxtı  gələndə  ağrı  çəkib  qovrularaq  necə  qışqırırsa.  2.  sif. 
hamilə ~: Ağırayaxlı xatun. Hamilə qadın. 
ağırıxlı Bax:. ağrıxlı 
ağırlan ~ (-ma, -masın, -malıx, -manqız; -dım, -dı, -dıx, -dılar; -madı; -ıpmen; 
-masbiz; -ıyırmen, -ıyırlar; -ğaymen, -ğay, -ğaysız; -mağay, -mağaysız; -mağay edi; 
-sa; -ğan, -ğanğa, -ğanıma; -maq, -maxqa, -maxlarından; -mıyın; -ıp) // ahırlan ~ (-
manqız)  fel.  –  ağırlaşmaq,  tənbəllik  etmək:  Evet  yaxşı  etmə  ağırlanmalıx  ki, 
zamanəsinə  kensininq  çalğaybiz,  salınmıyın  (Qal.  6:  9).  Yaxşılıq  edərkən 
tənbəllik  etməyək  (ağır  tərpənməyək).  Çünki  əgər  həvəsdən  düşməsək,  vaxtında 
biçərik.  Egər  kimesə  inanğan  tullar  saxlağay,  yetkinçə  bolsun  alarğa  da 
ağırlanmasın yıxövgə, zera köni tullarğa yetkinçə bolsun (l Тim. 5: 16). İmanlı 
(mömin)  kimsə,  qoy,  dul  qadınlara  yardım  etsin.  Kilsənin  yükü  ağırlaşmasın  ki, 
həqiqi  dul  qadınlara  yardım  edə  bilsin.  Hər  zaman  alğış  etiinqiz  da 
ahırlanmanqız  (Mat.  26:  41).  Hər  zaman  dua  edin  ki,  ağırlaşmayasınız 
(tənbəlləşməyəsiniz).  Anınq  üçün  ağırlandım  ol  millət  bilə  ya  igrəndim  da 
ayttim:  “Tiyğisiz  bularıptırlar  yürəkləri  bilə  da  alar  tanimadılar  yollarımnı 
menim”  (İbr.  3:  10).  Buna  görə  o  nəsildən  zəhləm  getdi.  Dedim:  “Onlar  həmişə 
ürəklərində  azır,  yollarımı  tanımırlar”.  Ağırlandı  xolunq  seninq  üstümə  menim 
kündüz u keçə. (Məz. 31/32: 4).  
Əlin üzərimdə gecə-gündüz ağırlaşdı,  
Sanki yayın quraqlığı məni taqətdən saldı.  
Yedi  Jağop,  toydu,  ağırlandi  sövüklü  (Qan.  32:  15).  Yedi  Yaqub,  doydu, 
əzizxələf  ağırlaşdı  (piyləndi).  Zera  kləmən  biliksiz  bolma  sizgə,  xardaşlar, 
tarlıxımiz  üçün  bizim  bolğan  Asiyada,  zera  artıx  küçümüzdən  çıxarı 
ağırlandıx anqar ança ki, umsasız da boldux tirliktən (ll Коr.1: 8). Ey qardaşlar, 
Asiya  vilayətində  çəkdiyimiz  əziyyətlərdən  bixəbər  olmağınızı  istəmirəm. 
Gücümüzdən daha artıq bir yük altında qaldıq. Hətta yaşamaqdan belə, ümidimizi 
kəsmişdik.  Xaçan  ağırlansa,  Eyəmninq  alnına  tökkəy  alxışın  kensininq 
(Məz.101/102: 1). Ağırlaşdığnda Rəbbə alqış et, ey könlüm.Anınq üçün bar bizdə 
bu xulux, ne türlü ki taptıx yarlığamax da ağırlanmaq (ll Коr. 4: 1 ). Beləliklə, 
bizə verilən mərhəmətlə bu xidmətə təyin olunduq. 
ağırlat  ~  (-tım,  -tnq,  -tı;  -madım;  -ıyırmen,  -ıyır;  -qan)  fel.  –  ağrlaşdırmaq, 
çətinlik  yaratmaq,  yük  olmaq:  Özgə  yixövlərni  yırttım,  alıp  azıx  sizinq 
xuluxunquzğa  da  xaçan  keldim  sizgə,  egər  ki  nemə  eksildi  da  esə,  kimsəni 
sizdən  ağırlatmadım  (ll  Коr.  11:  8,  9).  Sizə  xidmət  etmək  üçün  başqa 
cəmiyyətlərdən  təminat  alaraq  sanki  onları  soydum.  Yanınızda  olarkən  ehtiyacım 
olduğu halda heç birinizə yük olmadım. 
ağırlıx (-qa, -nı, -tan; -ıma; -ınq, -ınqnı; -ı, -ına, -ın, -ından; -larından) ism. – 
ağırlıq,  çətinlik,  darlq,  sıxıntı:  Körgüzdünq  joğovurtunqa  ağırlıxnı  da  berdinq 
içmə bizgə çaxırın essizlikninq (Məz. 59/60: 5).  
Göstərdin öz xalqına çətinlikləri,  
Şərab içirərək bizi səndələtmisən. Tarlıx da ağırlıx üsnə barça adamlarnınq, 
kim ki xılınır yamanlıxnı, əvəl cuhutnunq, sonqra qurkçnınq (Rom. 2: 9). Pislik 
edən hər kəsə – əvvəlcə yəhudiyə, sonra da bütpərəstə əziyyət və sıxıntı (ver). 

---