BəXTİyar vahabzadə seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ İKİ Cİlddə 2/2 CİLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
________________Milli Kitabxana______________ 64 Bu kitabın qiyməti bəzək-düzəyindədir. İndi görək şairin özü nə deyir - deyə Başladı asta-asta divanı çevirməyə-, Tapıb axtardığını o, oxudu ucadan. (Ev sahibi süzürdü qonağı heyran-heyran.) "Çox təxafür qılma, cəmi mal ilə, ey xacə kim, Simuzər cəmiyyəti, əbli-qürur eylər səni. Barigahi qürbdən, cəmiyyəti-malu mənal, Hər nə miqdar olsa ol miqdar dur eylər səni". -Kifayətdir, ey qoca, kifayətdir! - deyərək, Ev sahibi qışqırır... Bir dəyirman daşıtək Ev başına dolanır, o, itirir özünü, Öyündüyü şeylərə zilləyərək gözünü, Düşünür... Kəsik əllər, kəsik başlar bir anda Fəryad edir, səslənir onun qulaqlarında. Bu qılıncla doğranan kamsız ölən cavanlar, Dilə gəlib elə bil deyir: "Sənə sözüm var, Bizi neçin yığmısan, bura, tez ol, cavab ver?" Bu daş-qaşlar, qılınclar qocaya hücum çəkir. Kamsız gedən ürəklər, Üzüklrin qaşında yanan arzu, diləklər Məlul-məlul boylanıb, qan ağlayır elə bil. Üzüklərin qaşları İnsan baxışlarıdır, Bunlar soyuq daş deyil. Dəhşət alır qocanı. Basir onu soyuq tər. Bütün bu cahi-cəlal, bu daşlar, bu bəzəklər Özü öz ayağıyla toplanmamış bu qəsrə. O, qabıqdan çıxıbdır hər biriyçün min kərə. Min fırıldaq, min hiylə, min iftira, min yalan. Burdakı zinətlərin asılıb qulağından O, bunları düşünür, o, bunları düşünür. Gözümdə heçə dönür, Min hiylə hesabına topladığı bu şeylər, Düşür onun gözündən bu zinətlər bir anda, Qulağında səslənir bu şeyləri alanda Eşitdiyi nalələr, şikayətlər, gileylər. ________________Milli Kitabxana______________ 65 Təzə görürmüş kimi Heyrətlə seyr eləyir O solunu, sağını. Təəccüblə, diqqətlə süzür öz qonağını. O, ərinə-ərinə Gözlərini zilləyir qonağın gözlərinə. Bu gözlərdə o görür hər xilqətin sirrini -Göyün, yerin sirriııi, təbiətin sirrini. Yox, yox, görmür, o duyur. Bu gözlərdə oxuyur: Bir ürəyin dünyadan sonsuz təmənnasını, İnsanın ilk eşqini, həyatın mənasını; Səslənir qulağında hikmət dolu sətirlər, Bu gözlərdə oxuyur başdan-ayağa qədər Oxuya bilmədiyi Füzuli divanını. Səksənir, bir üşütmə tutur onun canını. Birdən o, xəbər alır: - Deyin, adınız nədir? - Məhəmməd! - Sənətiniz? - Şairəm. - Şair, şair! Aman Allah, işə bax! Füzulisən yoxsa sən? Sükut... - Sən gərdişə bax! Dayan, deyə o keçdi yan otağa... Bir azdan əlində bir medalyon o, qayıtdi. - Ah!.. Aman! Medalyonu görüncə şair dondu yerində, Tərpənə də bilmədi, o uçundu yerində. Bu, cavan Məhəmmədin Bu dünyada yeganə Dövlətiydi, varıydı. Leylaya bəxş etdiyi ana yadigarıydi. - Söylə, bu sənə hardan? ________________Milli Kitabxana______________ 66 Mənim Leylam sağmıdır? O, bu qərib diyarda yenə də dustaqtmdır? - Səbr eləyin, - deyərək, o açdı medalyonu, Şair gəldi dəhşətə, sarsıtdı heyrət onu. Medalyonun içindən Füzuli boylanırdı. Onun şair gözləri məşəl kimi yanırdı. Əntiqfüruş - Bir bura bax, bura bax, Bu dalğın gözlərə bax, bu qövsi qaşlara bax, Adam da öz şəklinə oxşayarmış bu qədər?! Zillənir şəklə gözlər: ... Başında göy araxçın, duruşunda əzəmət, Üzündə qəm izləri, gözlərində məhəbbət. Məhəbbət, bu məhəbbət toplamış yığın-yığın Bir şairin qəlbinə dərdini insanlığın. O, bu dərdi, möhnəti özünə dərd sanmamış Əzablara yar olmuş, əzabdan usanmamış. Dodağında eşqinin həzin iniltisi var, Başında bu möhnətin dumanı var, sisi var. Baxıb məchul nöqtəyə o düşünür dərindən, Arzuların şöləsi süzülür gözlərindən. Nələr keçir şairin xəyalından bu anda, Onun o düyümlənən müqəvvəs qaşlarında Ağsaçlı qoca Şərqin dərdi yatır elə bil. Alnındakı qırışlar adicə qırış deyil, Öz xalqının keçdiyi iztirab yollarıdır! Gözdən axan incilər dovlətidir, varıdır. Quşqonmaz zirvələri andırır bu halında, Göz yaşı həlqələnmiş elə bil saqqalında Vətən qayalarının üzündə kölgəsi var, Onun qulaqlarında "Vətən", "Vətən" - səsi var, Bir gözüylə gülürsə, bir gözüylə ağlayır, Elə bil qollarıyla dünyanı qucaqlayır. Dünyanın ağır yükü toplanaraq bir yerə Yüklənibdir elə bil həmin bu çiyinlərə. Nakam məhəbbətinin zündə kölgəsi var, Onun qulaqlarında "Vətən", "Vətən" - səsi var. ________________Milli Kitabxana______________ 67 - Bu mənim əksimdir, ah! Bunu kim çəkmiş görən? - Bunu satan uşaqdan soruşmuşdum onda mən. O dedi ki, bu şəkli anam çəkmiş. - Bəs hani? O sağdırmı? - Yox, ölmüş... EIə bil ki, dünyanı, Tərpətdilər yerindən - O, ah çəkdi dərindən. Bu ahdan göy tutuldu, yel əsdi, yer titrədi. Qara geydi bağçalar, gül-çiçəklər titrədi. - Alovlardan insanı keçirir yalnız ümid. Düz qırx il ürəyimdə yaşatdığım bir ümid Quş olub uçdu getdi bircə anın içində; Söndü ümid ulduzum kəhkəşanm içində. Bəs hardadır o uşaq? - Bu yaxın kənddəndir o. -Adı? - Adı Fəzlidir. - Taleyin qurğusunu dərk eyləmək çətindir. Ya rəbbim, işə bax bir! Leyla iraq olsa da, qırx il mənim gözümdən. Övladının adını almış təxəllüsümdən. Sən bir təsadüfə bax, Mən də Fəzli qoymuşam öz oğlumun adını; Adıa oxşadaraq... Ah!.. O, mənim şəklimi necə çəkmiş görən? Bu sirri, bu möcüzü anlaya bilmirəm mən. O ki məni görməmiş axı o vaxtdan bəri. Necə də yerindəir üzümün cizgiləri. Bəli, yenə məhəbbət!.. Məhəbbət dada çatmış, Məhəbbətin gücüylə xəyalında yaratmış O mənim surətimi, Bu gün olduğum kimi. Məzarıstan... Dəhşətlidir bu ölülər ölkəsi. Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|