BəXTİyar vahabzadə seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ İKİ Cİlddə 2/2 CİLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
________________Milli Kitabxana______________ 155 Çalışır, vuruşur nə qədər insan Adamlar içində yer tutmaq üçün ... Nərgizə baxıram, Mənə kəm baxan Nadürüst gözləri unutmaq üçün... Haçalı dağlara baxıram, mənə Qıcanan dişləri unutmaq üçün. Baxıram üfüqün genişliyinə Soyuq baxışları unutmaq üçün. Baxıram sıldırım, daş qayalara, Yolum üstünə Atılan daşları unutmaq üçün. Baxıram dağların dik vüqarına, Əyilən başları unutmaq üçün. Gəl, ana təbiət, qovuşum sənə, Sənin bir parçandır, axı, ilkimiz. Nolar, əslimizə qayıdaq yenə, Axı, bu torpaqla bir vəhdətik biz. Mayam da, südüm də səndədir mənim, Bu yorğun ruhumu, gəl, dindir mənim... İlkimiz təmizdir təbiət qədər, Əmdiyi süd kimi safdır körpələr. Güllərin şəbnəmi, otların şehi, "Gəl, məni duy!..." - deyə bizə göz dikir; Dağların küləyi, bağların mehi İncik ruhumuza bir sığal çəkir. Keçidlər adlayıb, dağlar aşdıqca, Böyüyür anbaan ürəklərimiz. Ana təbiətə yaxınlaşdıqca, Dönüb özümüzə qayıdırıq biz. ________________Milli Kitabxana______________ 156 Yəqin ki, oxuyur quşlar dərədə, Eşidə bilmirik motor səsindən. Laləli, nərgizli çəmənlərə də Baxırıq maşının pəncərəsindən. Olsaq da torpağa bu qədər yaxın, Hələ yol gedirik öz yerimizdə. "Qutular" içində olur, bir baxın, Ana təbiətə səfərimiz də... "Qutular" kiçiltdi ürəyimizi, Sıxdı bədəni də, Sıxdı canı da... Yağışdan, yağmurdan qoruyub bizi, Aldı əlimizdən bol havanı da... Hərdən həkimlərin məsləhətilə Çıxırıq bulvara bir tələb kimi. Uduruq havanı biz gilə-gilə Aptekdən verilən sarı həb kimi. De, düşək, Qurtaraq benzin iyindən. Nola bir yel əsib tufan qoparsın. Dərək bu döşlərin gül-çiçəyindən Validol iyini bizdən aparsın. Kiçik otaqlara çəkilib qış, yaz, Gəzdik dahilərin söz bağlarını Dedik kitabları qapayıb bir az, Çevirək çöllərin varaqlarını... Enişdə, yoxuşda əldən salıbdır Bizi, bir-birinə calanan yollar. Elə bil dağları əsir alıbdır Dağların belinə dolanan yollar. Yolların önündə baş əyir dağlar, ________________Milli Kitabxana______________ 157 Dağların qoynunda obalar yeni, Əyləşib gedirik... indi ayaqlar Təkərlərə verib vəzifəsini. Əyləşib gedirik göydə, yerdə biz, Uzanıb üzürük gəmilərdə biz. Fikrimiz öndədir həmişə bizdən, Səyyahıq... Xəyal ki, görünmür gözə Alıb hərəkəti bədənimizdən Verdik beynimizə, ürəyimizə. Beynin haqq-hesabı candan sorulmur Fikirlər qoynunda yol gedirik biz. Odur, bədənimiz çox da yorulmur, Yorulur beynimiz, ürəklərimiz. Min arzu, Min qayğı, hələ üstəlik, Dava təhlükəsi, Atom hədəsi, İnfarkt, qan təzyiqi!.. İki xəstəlik – Əsrin gərginliyi, əsrin zədəsi! Düşürük maşından biz gülə-gülə, Dəyir nəm torpağa ayaqlarımız. Sükut layla çalır çəmənə, çölə, Sükut!.. Cingildəyir qulaqlarımız. Oxqay! Havaya bax, necə təmizdir. Burdan qaçaq düşər azar, bezar da. Bakı canımızdır, ciyərimizdir, Ancaq... bu havaya həsrətik orda... ________________Milli Kitabxana______________ 158 Elə bil nur yağır havadan yerə, Xoşbəxtlik gölündə üzür bu çöllər. Deyirəm, yəqin ki, burda bir qətrə Radyaktiv zəhərdən tapılmaz əsər. Radyaktiv sözündən gözüm qaraldı Bu söz ağlımı da başımdan aldı Qopdu ürəyimdən bir yanıqlı səs: - Qrenlandiyada, deyirəm, görən, İtən bombaları tapdılarmı bəs? Sual hamımızı çaşdırdı bir dəm, Bu təmiz hava da zəhərə döndü. Dönüb gözümüzdə qaraldı aləm, Laləli yamaclar oda büründü. Elə dil dəyişdi hamının rəngi, Aldı çöhrələri narın bir kədər. Hava da gözəldir, neyləyəsən ki, Könül havamızı zəhərləyiblər... EPİLOQ Təzadlar! Təzadlar artır ilbəil. Zaman öz-özünü necə danır hey. Gedirik... Getdikcə qısalmır bu yol, Çəkirik... Çəkdikcə dərd uzanır hey... Bu qədər yazmışam, hələ azdır, az. Ən böyük, ən dərin söz içimdədir. Haqq-nahaq, düz-əyri, qəm-sevinc, qış-yaz Mənim öz içimdə, öz içimdədir. Mənim ürəyimdə baş-başa durur, ________________Milli Kitabxana______________ 159 Qorxuyla cəsarət, Şübhəylə inam. Biri o birinə min cür tor qurur, Onlar vuruşurlar... Mən harayçıyam! Cəsarət - vüqarım, əzmim, hünərim, Qorxu - mütiliyim, itaətimdir Özümə düşməndir öz fikirlərim, Bunlar barışmasa... fəlakətimdir. Cəsarət qorxunu üstələyəndə, "Beş adam içində, deyirəm, mən də Adamam... Öz yolum, öz əməlim var, Axı, niyə qorxum? düz əməlim var..." Bunu öz-özümə söyləsəm də mən, Qorxu baş qaldırıb sinədə hərdən Bir ilan kimi İzləyir hər yerdə cəsarətimi... Bilmirəm, içimdə baş-başa duran, Məni gah dindirən, gah da donduran Bu müdhiş xəyallar, Bu hallar nədir? Cəsarət gələndə rahatlıq gedir... Qorxu hökm edəndə... kiçilirəm mən... Vicdanım gizlənir xəcalətindən. Bir də görürsən ki, oyanır vicdan, Deyir: - Həyatmıdır səni qorxudan? Axı, neyləyirsən bu çürük ömrü? Kişi kimi yaşa beş günlük ömrü. Qorxuyla cəsarət durub döş-döşə Tazə bir inamla girir döyüşə! Neçə "mən" yaşayır tək bircə "məndə", Öldürən də mənəm, axı, ölən də. Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|