41
səy göstərmələridir. Bu cür səylərə təkan verən amillər kimi isə liberallaşmanı, ticarət və
investisiya maneələrinin aradan qaldırılmasını, azad iqtisadi zonaların yaradılmasını və s.
göstərmək olar.
Mikroiqtisadi səviyyədə qloballaşma dedikdə müəssisənin fəaliyyətinin daxili bazar
çərçivəsindən kənara genişlənməsi başa düşülür. Sahibkarlıq fəaliyyətinin çoxmilli
istiqamətlənməsindən fərqli olaraq qloballaşma dünya bazarının mənimsənilməsinə vahid
yanaşma tələb edir.
Qloballaşma milli iqtisadi sistemlərin artan qarşılıqlı əlaqələrini və asılılıqlarını
xarakterizə edir. Elmi-texniki inqilabın təsiri altında istehsalın qloballaşması elə bir vəziyyət
yaradır ki, praktiki olaraq heç bir ölkəyə ―özünün‖ istehsalına malik olmaq sərfəli olmur.
Ayrı-ayrı milli iqtisadiyyatlar dünya təsərrüfatına daha çox inteqrasiya olunur və orada öz
yerini tapmağa çalışırlar. Işçi qüvvəsinin hərəkəti, kadrların hazırlanması və mütəxəssis
mübadiləsi daha çox beynəlmiləl xarakter kəsb etməyə başlayır.
Qloballaşmanın obyektiv bir proses olduğundan çıxış etsək onu şərtləndirən əsas
faktorlar kimi aşağıdakıları göstərmək olar:
istehsal amilləri – istehsalın həcminin kəskin surətdə artması, onun həyata
keçirilməsinin yeni formalarının peyda olması, nəqliyyat və rabitənin keyfiyyətcə
yeni səviyyəyə yüksəlməsi;
iqtisadi amillər – kapitalın bir nöqtədə həddən artıq təmərküzləşməsi, çərçivəsi milli
sərhədlərdən kənara çıxan təşkilati formaların beynəlxalq xarakter kəsb etməyə
başlaması və nəticədə vahdi bazar məkanının formalaşması;
siyasi amillər – dövlət sərhədlərinin şəffaflaşması, vətəndaşların, əmtəə və
xidmətlərin, kapitalın hərəkət azadlılığının yüngülləşməsi;
sosioloji amillər – cəmiyyətin həyatında adət və ənənələrin, sosial əlaqələrin rolunun
zəifləməsi, milli məhdudiyyətin aradan qaldırılması nəticəsində insanların
mobilliyinin yüksəlməsi və beynəlxalq miqrasiyaya təkan verilməsi;
informasiya amilləri – işgüzar ünsiyyət vasitələrində baş verən radikal dəyişikliklər,
iqtisadi və maliyyə informasiyası ilə operativ mübadilə nəticəsində problemlərin
səmərəli surətdə həll olunması, ən yeni infromasiya texnologiyalarının (xüsusilə
İnternetin) geniş surətdə yayılması, dövlət tənzimlənməsinin və nəzarətinin
imkanlarının əhəmiyyətli dərəcədə məhdudlaşdırılması;
42
elmi-texniki amillər – qabaqcıl elmi-texniki və texnoloji vasitələrdən istifadənin
iqtisadi mənfəətləri.
1990-cı illərin sonlarına dünya iqtisadiyyatının qloballaşması bir sıra yeni
xüsusiyyətlər əldə edib:
1)
xarici iqtisadi əlaqələrin və beynəlxalq hesablaşmaların liberallaşdırlıması keçmiş
sosialist düşərgəsinin bir çox ölkələrini əhatə edir;
2)
qlobal qarşılıqlı asılılığın güclənməsi və dünya üzrə inkişafda qeyri-bərabərliyin
artması tendensiyaları arasında ziddiyyətlərin kəskinləşməsi baş verir;
3)
ölkələrin iqtisadi inkişaflarında müşaiyət olunan fərqli intensivlik eyni zamanda bu
inkişafın fərqli istiqamətlərə yönəlməsi və fərqli meyarlarla təyin olunması ilə
müşaiyət edilir;
4)
unifikasiya və standartlaşdırmaya aktiv meyl meydana gəlib. Bütün ölkələr üçün
texnologiya, ekologiya, mühasibat uçotu və s. üçün vahid standartlar tətbiq edilir.
Standartlar təhsilə və mədəniyyətə də yayılır. Bununla yanaşı, təsərrüfat fəaliyyətinin
həyata keçirilməsi qaydalarının unifikasiyalaşdırılmasında problemlər də müşahidə
olunur, beynəlxalq təşkilatların bu istiqamətdə həyata keçirilən fəaliyyətlərində
uğursuzluqlar müşahidə olunur;
5)
beynəlxalq iqtisadi təşkilatlar vahid makroiqtisadi siyasət meyarları tətbiq edir, vergi
siyasətinə, monetar siyasətə, məşğulluq siyasətinə və s. qarşı irəli sürülən tələblərin
unifikasiyası baş verir;
6)
əvvəlki xüsusiyyətlə yanaşı, inkişaf etmiş ölkələrin iqtisadi siyasətlərində mövcud
olan ikili standartlar problemi də müşahidə edilməkdədir;
7)
iqtisadiyyatda da siyasətdə olduğu kimi birqütblü dünyanın formalaşdırılması prosesi
gedir, ümumilikdə yeni dünya qaydası, xüsusilə yeni dünya iqtisadi qaydası
formalaşdırılır.
Dünya iqtisadiyyatının qloballaşması prosesi heç də problemsiz ötüşmür.
Qloballaşma ilk növbədə sənayecə inkişaf etmiş ölkələrin mövqelərini gücləndirir, onlara
əlavə üstünlüklər verir. Əlbəttə ki, qloballaşma geridə qalmış ölkələrə də öz
iqtisadiyyatlarını inkişaf etdirmək, dünya iqtisadiyyatının layiqli yer tutmaq üçün müəyyən
şərait yaradır. Lakin qloballaşma prosesi mənfi nəticələrlə də müşaiyət olunur. Qloballaşma
bütün ölkələrə toxunan ümumbəşəri problemlərin yaranması və kəskinləşməsi ilə ayrılmaz
əlaqədədir. Bu problemlər aşağıdakı kimi məcmulaşdırıla bilər:
43
Hərbi-iqtisadi problemlər özündə müasir kütləvi qırğın silahlarının yayılması, sınağı
və daha böyük dərəcədə tətbiqi təhlükəsini birləşdirir. Bu cür silahların ehtiyatlarının
məhv edilməsi üsulları da bir çox ölkələrin təhlükəsizliyini zərbə altında qoyur. Ən
yeni silahlardan istifadə edən beynəlxalq terrorizmin yayılması xüsusi təhlükə
yaradır.
Mühüm elmi-texniki problemlərin həlli və müəyyən sahələrdə tərəqqi bir sıra
ölkələrinin resurslarını və səylərini birləşdirmədən mümkün deyil. Bu problemlər
sırasında kosmosun, dünya okeanının, Antarktidanın tədqiqini və mənimsənilməsini
göstərmək olar. Bu cür birləşmə olmadan xüsusi təhlükəli xəstəliklərə qarşı mübarizə
qeyri-səmərəli olur. Bu tip problemlər sırasında həmçinin məhsulların və istehsal
üsullarının ümumdünya standartlaşdırmasını göstərmək olar.
Yoxsulluqla, aclıqla, geridə qalmış ölkələrdə yüksək ölüm səviyyəsi ilə mübarizə
bəşəriyyətin gələcəyi üçün mühüm əhəmiyyət kəsb edir. Bu problemlər sırasında
həmçinin dünya demoqrafik proseslərinin optimallaşdırılmasını qeyd etmək olar.
İnsanın təsərrüfat fəaliyyətinin təbiətə təsiri də mühüm ümumbəşəri problemə
çevrilib (havanın, suyun və torpağın vəziyyətinin pisləşməsi, atmosferin ozon qatının
dağılması prosesi, iqlim istiləşməsi). Bura həmçinin nüvə energetikası ilə bağlı olan
texnogen qəzaların qarşısının alınmasını da aid etmək lazımdır.
Maliyyə və iqtisadi böhranlar getdikcə bütün dünyanı əhatə edir. Bu dünya
iqtisadiyyatının artım tempinə və sabitliyinə ciddi surətdə təsir göstərə bilər.
Yuxarıda sadalanan problemlər hər kəsə, bütün dünya ictimaiyyətinə toxunur, yəni
ümumi xarakter daşıyır. Bu, qlobal adlandırılan problemlərin birinci prinsipial xarakterik
xüsusiyyətidir. Özünün miqyasına, aradan qaldırlması dərəcəsinə və müddətinə görə bu
problemlər böyük həcmdə qüvvə və vasitə tələb edir ki, ayrılıqda heç bir ölkə və hətta
ölkələr qrupu buna malik deyillər. Onların həlli üçün müxtəlif çeşodli resursların cəlbi
vacibdir, yəni, istənilən qlobal problemin doğurduğu ciddi iqtisadi aspektlər mövcuddur və
onların həlli bütün dünya ictimaiyyətinin resurslarını, ilk növbədə maddi-maliyyə
resurslarını bir nöqtəyə yönəltməkdən keçir. Bir çox və ya bütün ölkələrin, beynəlxalq
təşkilatların məcmu vasitələrinin cəlbinin zəruriliyi bəşəri, başqa sözlə qlobal problemlərin
ikinci prinsipial xüsusiyyətidir.
Qlobal problemlərin həlli üçün ölkələrin səylərinin birləşdirilməsi müxtəlif yollarla
baş verə bilər: ikitərəfli və çoxtərəfli sazişlər, beynəlxalq təşkilatların yaradılması və
Dostları ilə paylaş: |