Biz özgənin yaratdığı dünyada yaşayırıq
Yüklə 360,3 Kb. Pdf görüntüsü
|
121 axtardığını biləsən. Yolunu, istiqamətini deyim Sənə... Bu sualların cavabı bizim indiyə qədərki yazışmalarımızdadı. Necə başlayıb, nədən başlayıb, hara gəldiyimizə nəzər salsan, cavab tapacaqsan. Mənim cavabım mesajlarımdadı. Bu gün zəng vurmaq istədim. Dünənki kimi yenə vaxtın olmaz deyə vurmadım. İndi çıxıram. Amma növbəti həftə ərzində, kəsəsi, ad gününədək görüşmək istəyirəm. Bilirəm “sıradan bir gündü” Sənin üçün. Amma doğum gününün, özü də 30 yaşın necə sıradan bir gün olduğunu başa düşmürəm. Hər halda həmin gün evdəkilərlə olacaqsan. Başqa gün olsun, “sıradan bir gündə” görüşək. Vədələşək. Vaxtı sən de! *** Şopenin musiqi gecəsinə iki dəvətnaməm var, bu axşama. Polşa səfirliyindən göndəriblər. Sənlə də gedərəm. Kimin görəcəyi, nə deyəcəyi eynimə deyil. Gedəkmi? Yenə susacaqsan, bilirəm. Deyim ki, Sən elə susanda da heyrətləndirirsən. “Gözəl” yazmıram, çünki mənim duyğularımı ifadə eləməyə gücü çatmır bu sözün. Sən elə susanda da danışırsan, eşidirəm Səni. Olsun, Sən sus, mən də Səni dinləyim. Kor kimi qaranlıq dünyamda təsvirini yaradım. 122 *** Maraqlı şəkildi. Sənə bənzətmək o qədər də asan deyil. Yalnız qaşlarından oxşadıram. Əvvəlki şəkillərin heç birində fotoaparatın obyektivinə baxmamısan. Gözlərinin içini ilk dəfədi görürəm. Dünən kənardan seyr elədiyimi nəzərə almasam, deyərdim Səni ilk dəfə görürəm. Salam! Hə? Məni görmüsən? Onda görüş birtərəfli keçdiyindən sənin görüşün olub, bizim yox. Mən görüş saatımızı hələ də gözləyirəm. Bilirəm, zarafat edirsən. Dünən yox, amma bu gün çox istərdim məni görəsən. Son tədqiqatımı prezentasiya edirdim. Bu gün qeyri-adi idim. Geyimim də başqaydı. Gözlərim də ayrı cür parıldayırdı. Nə bilim, mən bəyəndim. Hamı mənə baxırdı: paxıl baxışlar da gördüm, sevə- sevə baxanları da. Sən də sevərdin, mütləq sevərdin. Çox istərdim görüm. Bilsəm gələrdim, lap dəvət eləməsən də. Deyirlər dost dar gündə tanınar. Amma elə deyil, adamlar sənin pis günündə yox, şad gündə əsl simalarını göstərirlər. Dar gündə tanımadığın insanlar belə sənə rəhm edər, əl tutar. Əsl dost insanın şad gününə qəlbən sevinəndi. 123 Sənə məəttəl qalıram. Ürəyimi oxuyursan, dilimin ucundakını deyirsən. Bu haqda bir Skan- dinav pritçası var. O gün sən bir Şərq rəvayəti yazdın, qoy mən də bir Qərb pritçası danışım. Bir gün qoca vikinq Qrimr dostları ilə yeyib- içəndə bir nəfər belə sadiq dostu olmadığından gileylənir. Dostları etiraz edirlər. Biri deyir: “Yadına sal! Sən sürgündə olanda birinci sənə yardım əlini mən uzatmadımmı?” O biri deyir: “Düşmənlər evinə od vurub yandıranda təzə ev tikməyə sənə kömək eləmədimmi?” Üçüncü deyir: “Döyüşdə səni düşmən zərbəsindən kim xilas elədi? Mən!” Qrimr onlara belə cavab verir: “Sizin mənim üçün nələr etdiklərinizi yaxşı xatırlayıram və sizi sevirəm, siz mənim başı- bəlalı, bədbəxt günlərimin dostlarısınız, buna görə hamınıza minnətdaram. Amma nə gizlədim, xoşbəxt günlərimdə dostum olmayıb. Mənsə nadir hallarda xoşbəxt olmuşam. Bir dəfə ov vaxtı kralı xilas elədim. O, hamının yanında məni qucaqlayıb özünün ən yaxın dostu adlandırdı. Hamı mənə xoş sözlər deyirdi, yalnız dostlarım susurdu. Mənim daha bir xoşbəxt günüm, başçılıq elədiyim dəstənin danimarkalılar üzərində qələbə çaldığı gün idi. Məni xalqın xilaskarı hesab edirdilər, lakin burda da dostlarımın ürəyi susurdu. Neçə belə misal çəkərəm. Onu dəqiq bilirəm ki, xoşbəxtlikdə dost olmur...” 124 Rəssam: Ağıllı adammış o vikinq... Yaxşı, bu şəkli nə vaxt çəkdirmisən? Klassik gözəllik var bu rəsmdə. Çox gözəlsən, istənilən rəssamı dəli eləyərsən. Portretini çəkmək üçün sürünərlər arxanca… Qadın: İki il əvvəl çəkilib. Adi küçə rəssamı çəkib. Kiyevdə, parkda. Əlli qrivnaya. Rəssam: Elə demə! Rəssamın adisi olmur. Duyumu kasad rəssam ola bilər, amma bu da ona adi deməyə əsas vermir. Bir dostum var, Adil Mirseyid, rəssamdı, həm də gözəl şeirlər yazır. O deyir ki, palitraya rəng sıxanda boyaların düzü- lüşü ona heca vəznini xatırladır. O ritm itəndə harmoniya pozulur. Fırça rəssamın harmonik dünyasını tarazlayan alətdi, musiqiçinin alətini kökləyən not kimi. Hər kimdisə eşqlə çəkib Səni, şeir yazırmış kimi. Vurulubmuş Sənə… Qadın: Yox, mənə vurulan bir Rəssam tanıyıram. Başqası yoxdur! Rəssam: Ad günündə də görüşməyək? Yüz il oldu virtual dostluğumuz. Qadın: Tanışlığımız virtual olsa da, realda doğmalaşdıq axı deyəsən. Səbrinə bələdəm. Bilirəm, bir azdan üsyan qaldıracaqsan, hövsə- lədən çıxacaqsan. Buna yüz faiz əminəm. Amma hələ tələsmə! Görüşərik, sağlıq olsa. Mütləq görüşərik. 125 Rəssam: “Görüşərik, sağlıq olsa”. Lap televi- ziya aparıcılarının sağollaşmasını xatırladır. Mən tamaşaçı, dinləyici olmaq istəmirəm. Mənə canlı təmas lazımdı. Məni canlı efirinə dəvət elə, rejissor dostum! Qadın: Mütləq edəcəm. Bəlkə gələn həftə- sonunda. Baxarıq. O günkü “adi, küçə rəssamı” sözün heç yadımdan çıxmır. Səni qınadığımı qəti ağlına gətirmə! Küçədə şəkil çəkən rəssam görəndə çoxları belə düşünür. Getdiyim şəhərlərdə həmişə gözüm küçə rəssamlarını gəzir. Bəzən saatlarla onların işinə tamaşa edirəm. Bir dəfə Parisdə Sena sahilində Vilnüs Rəssamlıq İnstitutunda bir oxuduğum dostumla rastlaşdım. Turistləri gəzdi- rən qayıq Notr-Damm kilsəsinin yanından keçəndə onu körpünün altında şəkil çəkən rəssamlar arasındaca gözüm aldı. Dərhal tanıdım. Bu qəfil görüşə elə sevindik ki. İki gün ayrıl- madım ondan, onun təzə rəssam dostlarından. Heç hotelə də getmədim. Onlara qoşulub bütün günü turistlərin rəsmlərini çəkir, fransız çaxırı içirdim, axşamlar da özümüzü verirdik onların sevimli kafelərinə. Parisdə ucuz yeməkxanalar da varmış sən demə. Möhkəm yeyib-içəndən sonra düşürdük küçələrin canına. Gecələr Paris alışıb yanır. Belə gecələri sərxoş başla gəzmək bir Yüklə 360,3 Kb. Dostları ilə paylaş:
|