Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar
Yüklə 7,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 208
Culiya onun sinəsinə sıxıldı. Kombinezonun üstündən qızın iri, bərk döşlərini hiss etdi. Elə bil bu yolla Culiyanın canındakı enerji və cavanlıq Uinstona da keçirdi. – Əlbəttə xoşdur. – Onda bir də ölüm haqqında danışma. İndi isə qulaq as, əzizim. Gələn görüşümüzün vaxtını dəqiqləşdirməliyik. Yenə həmin yerə – meşəyə gedə bilərik. Arada kifayət qədər uzun fasilə olub. Amma bu dəfə başqa yolla gəlməlisən. Mən hər şeyi fikirləşmişəm. Əvvəlcə qatara oturursan... Dayan, bu dəqiqə sxem çəkib göstərəcəyəm. Culiya həmişəki işgüzarlığı ilə döşəmədəki tozun üstündə göyərçin yuvasından düşmüş lələyin ucu ilə marşrutu çəkməyə başladı.
IV fəsil Uinston mister Çarrinqtonun dükanının üstündəki balaca, köhnə otağa bir də göz gəzdirdi. Pəncərənin önündə nəhəng çarpayı vardı. Üstünə sırıqlı odeyal çəkilmiş, yastıq yerinə üzsüz mütəkkə qoyulmuşdu. Buxarının yuxarı tərəfindəki on iki siferblatlı qədim saatın çıqqıltısı eşidilirdi. Şüşə press-papye küncdəki açılıb-yığılan masanı bəzəyirdi. İlk dəfə gələndə otağın yarımqaranlığında onun xəfif parıltısı diqqətini çəkmişdi. Buxarının yerliyinə yağa bulaşmış kerosinka, qazanca və iki fincan qoyulmuşdu. Hamısını mister Çarrinqton vermişdi. Uinston kerosinkanı yandırdı, qazançanı su ilə doldurub qaynamaq üçün odun üstünə qoydu. Özü ilə bütöv bir qutu “Qələbə” qəhvəsi və saxarin həbləri gətirmişdi. Saat 17.20-ni göstərirdi. Əslində, 19.30 olmalı idi. Culiyanın gəlməyinə az qalırdı. – Ağılsızlıqdır! Ağılsızlıqdır! - Ürəyi ona belə deyirdi. - Şüursuz, mənasız, intihara aparan axmaqlıqdır! Partiya üzvünün törətdiyi cinayətlərdən ən çətin ört-basdır ediləni Culiya ilə başladıqları macəradır. Bu fikir şüşə press-papyenin açılıb-yığılan masanın hamar səthindəki əksini gördüyü anda beyninə girmişdi. Hər şey düşündüyü kimi oldu. Mister Çarrinqton otağı kirayə verməyə tərəddüdsüz razılığını bildirdi. Buradan əlavə bir neçə dollar qazanacağına sevindiyini gizlətmirdi. Uinston otağı bir qadınla görüşmək üçün kirələdiyini deyəndə isə, mister Çarrinqton nə heyrətləndi, nə də özünü təhqir olunmuş saydı. Əksinə, düz qabağa baxaraq söhbəti ümumi mövzuların üzərinə keçirdi. Həm də bunu elə məharətlə etdi ki, sanki özü də bir anlığa gözəgörünməz oldu. Dedi ki, şəxsi həyat son dərəcə qiymətli şeydir. Hamı nə vaxtsa tamam tək qala biləcəyi bir yerin olmasını istəyir. Əgər belə yer tapılırsa, bundan xəbər tutanlar ən azı elementar davranış qaydalarına görə gərək heç yerdə, heç nə danışmasınlar. Sonra isə sırf şəxsi məzmunlu məsələyə hər hansı müdaxiləsini əvvəlcədən istisna edən tərzdə bildirdi ki, mənzilin iki girişi var. Biri arxa həyətdəndir, ikincisi isə küçəyə açılır. Pəncərənin altında kimsə oxuyurdu. Uinston gözə görünməməyə çalışaraq cuna pərdənin arxasından çölə baxdı. İyun günəşi hələ səmanın uca nöqtəsində idi. Gün işığına qərq olmuş həyətdə belinə önlük bağlamış, bürüncü rəngli, əzələli qolları Normandiya sütunlarına bənzəyən nəhəng bir qadın paltar ləyəni ilə zivə arasında gedib-gəlir, ağ, dördkünc parçaları ipdən asırdı. Uinston onların uşaq əskisi olduğunu dərhal anladı. Qadın dodaqlarının arasında tutduğu sonuncu sıxlacla zivədəki son əskini bərkidəndən sonra güclü kontralto səslə oxumağa başladı: Artıq çoxdan yoxdur o xoş arzular, İlk yaz günü kimi keçib getdilər. Ürəkdə nə qədər diləklərim var- Şirin röya kimi gözdən itdilər. “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 209
Neçə həftə idi ki, bütün London bu mahnını oxuyurdu. Musiqi Departamentinin hansısa yarımbölməsində prollar üçün quraşdırılan saysız-hesabsız şit yaradıcılıq nümunələrindən idi. Biri-birinə bəzəyən belə mahnıların həm sözlərini, həm də musiqisini insan beyninin müdaxiləsi olmadan versifakator adlı cihazda düzüb-qoşurdular. Amma qadın elə ürəkdən, elə gözəl oxuyurdu ki, hətta cəfəng sözlər də onun ifasında insanın zövqünü oxşayırdı. Uinston ucadan oxunan mahnı səsini, zərblə daş döşəməyə dəyən ayaqqabı taqqıltılarını, küçədən gələn uşaq qışqırtılarını, maşınların uğultusunu və aramsız fit çalmalarını eşitsə də otaqda teleekran olmadığından özünü qəribə sakitlik içərisində hiss edirdi. – Ağılsızlıqdır! Ağılsızlıqdır! Ağılsızlıqdır! - deyə aramsız pıçıldayırdı. - Həftələrlə burada görüşmək və ələ keçməmək inanılası iş deyil! İstifadə etdikləri, mərkəzdən çox da uzaq olmayan gizli mənzil ikisinə də problem yarada bilərdi. Zəng qülləsində axırıncı dəfə birlikdə olandan sonra yeni görüş haqda vədələşməyə heç cür imkan tapmırdılar. Nifrət Həftəsinə hazırlıqla bağlı iş vaxtı xeyli uzadılmışdı. Düzdür, tədbirə hələ bir aydan çox vaxt qalırdı. Lakin geniş miqyaslı tədbirlər çoxlu vaxt və zəhmət tələb edirdi.Axır ki, ikisi də eyni gündə nahardan sonra boş idilər. Meşədəki talaya getməyi qərara almışdılar. Yola çıxmamışdan əvvəlki axşam küçədə qısa görüşləri oldu. Kütləyə qarışıb addımladıqları belə vaxtlarda Uinston Culiyaya baxmamağa çalışırdı. Lakin bu dəfə nəzərləri ani olaraq kəsişdi. Uinston qızın rənginin qaçdığını sezdi. – Hər şey korlandı!-deyə danışmağa imkan yarandığını görən Culiya dodaqlarını tərpətmədən dilləndi. -Sabahkı görüşümüzü deyirəm. – Nə? – Sabahkı görüşümüzü deyirəm. Gələ bilməyəcəyəm. – Niyə? – Təbii səbəbə görə. Bu dəfə gözlədiyimdən tez başlandı. İlk anda Uinstonu səbəbini bilmədiyi qəzəb hissi bürüdü. İndi, tanışlıqlarından bir ay sonra Culiyaya tamam fərqli münasibət bəsləyirdi. Başlanğıcda hissləri belə səmimi deyildi. İlk görüşləri daha çox şəhvani istəklə bağlı idi. İkinci dəfə, zəng qülləsində bir yerdə olandan sonra hər şey dəyişmişdi. Qızın saçının ətri, dodaqlarının tamı, dərisinin xoş rayihəsi elə bil Uinstonun içinə hopmuş, həyatında xoş bir aura yaratmışdı. Culiya ilə ünsiyyət artıq fiziki zərurətə çevrilmişdi. Qızı sadəcə yanında görməklə kifayətlənmirdi, ona haqqı çatdığını düşünürdü. Sabah gələ bilməyəcəyini deyəndə Culiyanın onu aldatmaq istədiyini düşündü. Lakin həmin anda kütlə onları sıxıb yaxınlaşdırdı, qəflətən əlləri birləşdi. Culiya nəvazişlə Uinstonun barmaqlarını sığalladı. Bu hərəkəti ilə sanki şəhvət deyil, məhəbbət umduğunu yada salmaq istəyirdi. Uinston fikirləşdi ki, qadınla yaşayan kişi belə zəruri fasilələri mütəmadi təkrarlanan hal kimi anlayışla qarşılamağı bacarmalıdır. Ürəyində Culiyaya indiyə qədər sezmədiyi naməlum, lakin son dərəcə zərif bir hissin baş qaldırdığını duydu. On illərlə bir yerdə yaşayan ər- arvad olmalarının bəxş edə biləcəyi xoşbəxtlik haqqında düşündü. İndiki kimi oğrun-oğrun yox, açıq-aşkar, qorxub-çəkinmədən Culiya ilə küçədə yanaşı addımlamağın, müxtəlif əhəmiyyətsiz şeylər haqqında danışmağın, ev üçün xırda-xuruş bazarlıq etməyin necə böyük səadət olduğunu fikirləşdi. Elə bir yer tapmaq istəyirdi ki, orada baş-başa qala bilsinlər, görüş imkanından yalnız şəhvətlərini söndürmək üçün istifadə etməyə can atmasınlar. Lakin mister Çarrinqtonun otağını kirələmək fikri həmin an yox, ertəsi gün ağlına gəldi. Fikrini Culiyaya deyəndə qız gözləmədiyi halda həvəslə razılaşdı. İkisi də dəlilik etdiklərini fərqində idilər. Gözləri baxa-baxa qəbirlərinə sarı addımlayırdılar. İndi, çarpayının kənarında oturub Culiyanı gözlədiyi anlarda Uinston Sevgi Nazirliyinin zirzəmiləri haqqında düşünürdü. Maraqlıdır, qarşısıalınmaz vahimənin gah şüuruna hakim kəsilməsi, gah da geri çəkilməsi nə ilə əlaqədardır? Axı bilirsən ki, o vahimənin xofu səni Yüklə 7,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|