Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar
Yüklə 7,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 200
“Onlar” deyəndə Partiyanı, həm də yəqin ki, Daxili Partiyanı nəzərdə tutur. Özü də bu haqda gör necə istehza qarışıq nifrətlə danışır! -deyə Uinston fikrindən keçirdi. Ümumiyyətlə, “təhlükəsiz yer” mövcuddursa, buranın ən salamat yer olduğunu bilsə də, narahatlıq hissi Uinstonu tərk etmirdi. Təəccüb qaldığı başqa cəhət isə qizin kobud ifadələr işlətməsi idi. Partiya üzvlərinin söyüş söyməsi məqbul hərəkət sayılmırdı. Uinston nadir hallarda dilinə sərbəstlik verirdi. Culiyanın isə Partiya, xüsusən də Daxili Partiya haqqında hasarlara təbaşirlə gizlicə yazılan sözləri işlətmədən danışması mümkün deyildi. Lakin hər adamın dilinə gətirə bilmədiyi kəlmələr Uinstonu qızdan qətiyyən uzaqlaşdırmırdı. Belə danışıq tərzi Culiyanın Partiya əleyhinə, Partiya ilə bağlı olan hər şey əleyhinə üsyanının təzahürü idi. Qabağına çürümüş ot qoyulan atın etiraz dolu fınxırtısı kimi, bu hərəkət də təbii və məntiqi idi. Onlar taladan çıxıb yenə ağacların kölgəsində gəzməyə başladılar. Cığır geniş olduğundan qucaqlaşıb yanaşı addımlayırdılar. Antiseks Liqasının qurşağını açıb bir tərəfə atandan sonra qızın belinin necə zərif, yumşaq olduğu Uinstonun diqqətini çəkdi. Hələ də pıçıltı ilə danışırdılar. Taladan çıxandan sonra qız mümkün qədər səs salmadan yeriməyi məsləhət görmüşdü. Artıq balaca meşənin kənarına gəlib çatmışdılar. Culiya onu dayandırdı. – Açıqlığa çıxma. Bəlkə kimsə bizi izləyir. Kolların arxası daha təhlükəsizdir. Qoz ağacının kölgəsində dayanmışdılar. Amma sıx yarpaqların arasından süzülən günəş şüası sifətlərini hələ də isindirirdi. Uinston başını çevirib çəmənliyə baxdı. İlk dəfə olduğu yerin gözlərinə çox tanış görünməsindən yüngülcə heyrətlənmişdi. Buraları baxan kimi tanımışdı. Ortasından cığır keçən köhnə, otları tapdanmış çəmənlik, göstəbəklərin eşib çıxardıqları torpaq topaları...Qarşı tərəfdə budaqları mehdən yüngülcə silkələnən, sıx yarpaqları qadın saçlarını xatıtrladan tər göyrüş ağacları əyri-üyrü canlı hasar kimi uzanıb gedirdi. Haradasa lap yaxınlıqda yaşıl sulu gölməçələrində balıqlar üzən balaca çay da olmalı idi. – Yaxınlıqda balaca çay yoxdur ki?-deyə pıçıltı ilə soruşdu. – Düz tapmısan, var. Qarşıdakı talanın qurtaracağındadır. Ağacların altındakı nohurlarda iri balıqlar üzür. Diqqətlə baxsan suda o baş-bu başa şütüyüb quyruqlarını tərpətdiklərini də görə bilərsən. – Deməli, Qızıl Ölkə buradır... - Uinston öz-özünə pıçıldadı. – Qızıl Ölkə? – Elə-belə, sözgəlişi dedim. Qəribədir, buranı bir neçə dəfə yuxuda görmüşəm. – Ora bax!-Culiya başı ilə qarşı tərəfi göstərdi. Təxminən beş addım aralıda, başları bərabərində olan kola qaratoyuq qonmuşdu. Deyəsən onları görmürdü. Çünki quş gün işığında idi, Culiya ilə Uinston kölgədə dayanmışdılar. Qaratoyuq əvvəlcə qanadlarını geniş açdı, sonra ehtiyatla yığdı. Tələsmədən başını bir neçə dəfə tərpətdi. Elə-bil günəşə təzim edirdi. Sonra şövqlə cəh-cəh vurmağa başladı. Günortanın lal sükutunda səsi gur və şaqraq çıxırdı. Biri-birlərinə sarılan Uinstonla Culiya heyrətdən yerlərində donub qalmışdılar. Dəqiqələr keçib gedirdi. Quşun səsi isə kəsilmək bilmirdi. Qaratoyuq sanki qəfil qonaqların qarşısında məharətini nümayiş etdirirdi. Öz-özünü təkrarlamır, nəğməsini hər dəfə yeni zəngulələrlə zənginləşdirirdi. Arada bir neçə saniyəliyə susurdu. Qanadlarını yığıb-açır, çil- çil sinəsini qabardır, sonra əvvəlkindən də yüksək, şövqlü səslə oxuyurdu. Uinston səbəbini özü də anlamadığı heyranlıqla qaratoyuğa tamaşa edirdi. Görəsən, quş burada niyə, kimin üçün oxuyurdu? Yaxınlıqda nə rəfiqəsi, nə də rəqibi vardı. Onu meşənin kənarındakı tənha ağacın budağına qonub heç kəsin eşitmədiyi gur, şaqraq nəğməni oxumağa vadar edən hansı qüvvə idi? Ağlına hətta quşun ötməsinin də bir tələ, qurma olduğu fikri gəldi. Bəlkə haradasa yaxınlıqda mikrofon gizlədilib?! Bayaqdan bəri güclə eşidiləcək pıçıltı ilə danışmışdılar. İstəsələr belə səslərini yaza bilməzdilər. Quşun səsini isə yazmaq mümkün idi. Bəlkə xəttin o biri başında “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 201
balacaboy, böcəyəbənzər adam oturub diqqətlə qulaq asır? Qaratoyuqun pillə-pillə yüksələn səsi bir an sonra gərəksiz fikirləri Uinstonun başından çıxardı. Mahnı sərin meh kimi bədənini oxşayır, yarpaqların arasından süzülən günəş işığına qarışıb qeyri-adi bir gözəllik və rahatlıq hissi yaradırdı. İndi Uinston heç nə fikirləşmirdi, yalnız musiqini dinləməyə, his etməyə çalışırdı. Qucaqladığı cavan qız beli yumşaq və hərarətli idi. Culiyanı özünə tərəf çəkdi. Sinəsini döşlərinə dayadı. Sanki bir-birlərinə yapışmışdılar. Əlini bədəninin harasına aparırdısa, Culiya yağ kimi əriyir, su kimi axıb gedirdi. Özlərindən asılı olmayaraq dodaqları bir-birini tapdı. Bu bayaqkı tələsik, qətiyyətsiz öpüşə bənzəmirdi. Aralanıb nəfəslərini dərdilər. Qaratoyuq elə bil nədənsə duyuq düşmüşdü. Qanadlarını çalaraq uçub getdi. Uinston dodaqlarını qızın qulağına yapışdırıb pıçıldadı: – Gəl... – Burada yox, - Culiya da pıçıltı ilə cavab verdi. - Bayaqkı talaya qayıdaq. Ora daha təhlükəsizdir. Tələsə-tələsə, budaqları şaqqıltı ilə aralayaraq çəmənliyə qayıtdılar. Təzədən göyrüş pöhrəliyinin arxasında görünməz olandan sonra Culiya ona tərəf çevrildi. İkisi də kəsik-kəsik nəfəs alırdı. Bayaqkı zərif təbəssüm yenə qızın dodaqlarında peyda olmuşdu. Bir neçə saniyə sakitcə dayanıb Uinstona baxdı, sonra əlini kombinezona atdı. Nəhayət! Demək olar ki, eynən Uinstonun xəyallarında canlandırdığı kimi bir göz qırpımında onu sivirib əynində çıxardı, sanki bütöv bir sivilizasiya ilə vidalaşırmış kimi teatral jestlə kənara tulladı. Ağappaq bədəni gün işığında bərq vururdu. Amma o anda Uinston qızın bədəninə baxmırdı. Gözlərini onun qorxmadan bütün dünyaya meydan oxuyan zərif təbəsüm dolu çil-çil sifətinə zilləmişdi. Culiyanın əlini əllərindən buraxmadan onu yaşıl otların üstünə tərəf çəkdi. – Sən... əvvəllər də belə iş görmüsən? – Əlbəttə. Yüz dəfə... Yaxşı, olsun on dəfələrlə... – Kiminlə? Partiya üzvləri ilə? – Əlbəttə. Ancaq Partiya üzvləri ilə. – Aralarında Daxili Partiya üzvləri də olub? – Yox. O donuzlarla yox! Əlbəttə, əllərinə balaca bir imkan düşsə, çoxları istərdi. Onlar zahirən göründükləri qədər də müqəddəs deyillər. Uinstonun ürəyi sürətlə döyündü. Deməli, qız belə işlə dəfələrlə məşğul olub. Uinston isə yüz, hətta min dəfələrlə təkrarlanmasını istəyirdi... Aşılanan, korlanan, pozulan hər şey onda vəhşi bir ümid oyandırırdı. Kim bilir, bəlkə Partiya içəridən çürümüşdü. Hər yerdə gözə soxulan coşqunluq ruhu, fədakarlıq əhvali-ruhiyyəsi tənəzzülü gizlətməyə xidmət edən butaforiyadan başqa bir şey deyildi? Uinsonun imkanı olsaydı, Partiya üzvlərinin hamısını cüzama, yaxud sifilisə yoluxdurardı. Həm də necə ləzzətlə yoluxdurardı! Hər şeyin tənəzzülə uğraması, çürüməsi, dağılması üçün əlindən gələni eləməyə hazır idi. Qızın qollarından tutub aşağı çəkdi. İndi ikisi də çəmənlikdə, dizləri üstdə üz-üzə oturmuşdular. – Qulaq as. Nə qədər çox kişi ilə olmusansa, səni bir o qədər çox sevirəm. Nə demək istədiyimi başa düşürsən? – Əlbəttə.Yüz faiz! Yüklə 7,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|