Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar
Yüklə 7,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 194
Tanıdığı adamın dəvətindən sonra gedib təkbaşına nahar edən qızın masasında otura bilməzdi. Bu hərəkət mütləq diqqəti çəkəcəkdi. Üzünə dostcasına təbəssüm ifadəsi verib Uilşerin göstərdiyi yerdə əyləşdi. Sarışın, səfeh sifət sanki işıqlandı. Uinston ani qarabasma hiss etdi. Ona elə gəldi ki, kimsə əlindəki baltanı düz sifətinin ortasına çırpır. Bir neçə dəqiqə sonra qızın yanındakı yerlər tutuldu. Amma, şübhə yox idi ki, qız Uinstonun ona tərəf gəldiyini görmüş, niyyətini anlamışdı. Ertəsi gün yeməkxanaya vaxtından tez gəldi. Zənnində yanılmamışdı. Qız təxminən dünənki yerində, yenə də tək oturmuşdu. Növbədə Uinstondan qabaqda balaca boylu, yastı sifətli, şübhə dolu gözləri daim qaynaşan böcəyə bənzər adam dayanmışdı. Podnosunu götürüb piştaxtadan aralananda onun düz qızın oturduğu masaya tərəf yönəldiyini gördü. Ümidləri yenə puça çıxırdı. Nisbətən aralıdakı masanın arxasında da boş yer vardı. Lakin böcəyəbənzər adamın qırımından özünü qətiyyən əziyyətə salmaq niyyətində olmadığı, ən yaxın masada, qızla birlikdə oturmaq istədiyi sezilirdi. Ürəyindən qara qanlar axan Uinston onun dalınca addımlayırdı. Qızla təkbətək qalmayana qədər heç nə alınmayacağını yaxşı başa düşürdü. Birdən gurultu qopdu. Balacaboy üzü qoylu döşəmədə uzanmışdı. Podnosu bir kənara sıçramışdı. Qarşısında döşəmənin üstü ilə iki nazik şırnaq-şorba və qəhvə axırdı. Balacaboy sıçrayıb yerindən qalxdı, hirsli-hirsli Uinstona baxdı. Yəqin qəfil yıxılmağında onu suçlu sayırdı. Daha nə düşünməyinin əhəmiyyəti yox idi. Beş saniyə sonra ürəyi az qala sinəsindən çıxan Uinston qızla üzbəüz oturmuşdu. Ona tərəf baxmırdı. Podnosdakı yeməkləri masanın üstünə düzüb tələsə-tələsə yeməyə başladı. Kimsə yaxınlaşıb boş yerləri tutana qədər mütləq söhbəti qurtarmaq lazım idi. Amma canını dəhşətli qorxu bürümüşdü. Qızla koridorda ilk qəribə təmaslarının üstündən bir həftə keçmişdi. Bu müddətdə o, fikrini dəyişə də bilərdi. Bəlkə də dəyişmişdi. Girişdiyi oyunun uğurla sona çatacağı mümkün olan şey deyildi. Gerçək həyatda belə hadisələrə təsadüf olunmur. Əlində podnos, ətrafa boylanıb boş yer axtaran Amplfort onların masasına yaxınlaşsaydı, yəqin qızla danışmaq fikrindən vaz keçəcəkdi. Amplfort nədənsə özünü Uinstona məhrəm sayırdı. İndi də onu görsəydi, mütləq gəlib yanında oturacaqdı. Sözünü demək üçün bəlkə bir dəqiqədən də az vaxt qalırdı. Amma qız da, Uinston da başlarını qaldırmadan yeyirdilər. Xörəkləri menyuda raqu kimi göstərilsə də, əslində, lobya şorbası idi. Nəhayət, Uinston asta səslə sanki dodağının altında mızıldanırmış kimi danışmağa başladı. Gözlərini qaldırıb bir-birlərinə baxmırdılar. İkisi də tələsik hərəkətlə şorbanı qaşıqlayıb ağızlarına qoyur, arada yaranan qısa fasilələrdə isə yavaş və ifadəsiz səslə fikirlərini bölüşürdülər: – İşdən nə zaman çıxırsınız? – On səkkiz otuzda. – Harada görüşə bilərik? – Qələbə Meydanında. Heykəlin yanında. – Ora teleekranla doludur. – Adam çox olanda qorxusu yoxdur. – Nə isə bir işarə lazımdır? – Yox. Məni adamların ən gur yerində görməyənə qədər yaxınlaşmayın. Həm də mənə tərəf baxmayın. Sadəcə yaxınlığımda olmağa çalışın. – Saat neçədə? – On doqquzda. – Oldu.
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 195
Amplfort Uinstonu görmədi. Başqa yer tapıb oturdu. Daha heç nə danışmadılar. Eyni masa arxasında üzbəüz əyləşən iki adamın bir-birinə baxmaması qeyri-mümkün olsa da, nəzərlərini hər vasitə ilə yayındırırdlar. Qız tələsik naharını qurtarıb masadan qalxdı. Uinston siqaret çəkmək üçün bir az ləngidi. Qələbə Meydanına danışdıqları vaxtdan tez gəlmişdi. Yuxarısında Böyük Qardaşın heykəli ucalan nəhəng fleytaya bənzər sütunun yanında dayanıb tamaşa edirdi. Heykəlin nəzərləri Birinci Uçuş Zolağı uğrunda savaşda Avrasiya aviasiyasının (bir neçə il əvvəl söhbət İstasiya aviasiyasından gedirdi) darmadağın edildiyi cənub səmasına zillənmişdi. Qarşı tərəfdəki küçədə hamının nədənsə Oliver Kromvel zənn etdiyi atlı heykəli ucalırdı. Danışdıqları vaxtdan beş dəqiqə keçmişdi. Qız hələ də görünmürdü. Uinston yenə qorxuya düşmüşdü. Düşünürdü ki, gəlməyibsə, deməli, fikrini dəyişib. Yavaş-yavaş meydanın şimal səmtinə tərəf addımladı. Zəngləri çalındığı zamanlar “Qaytar mənə üç fartinq!”-deyə səs-küy salan San Martin kilsəsini dərhal tanımasından az da olsa məmnunluq duydu. Eyni anda heykəlin postamenti qarşısında dayanıb ora yapışdırılmış plakata baxan, bəlkə də özünü baxırmış kimi göstərən qızı gördü. Postamentin dörd yanında teleekranlar quraşdırılmışdı. Qəflətən sol tərəfi bürümüş insan kütləsinin arasından uğultu keçdi, ardınca da yük maşınlarının boğuq səsi eşidildi. Hamı meydandan çıxıb səs gələn tərəfə qaçmağa başladı. Qız da tələsik postamenti dövrəyə almış şir heykəllərinin yanından keçib kütləyə qoşuldu. Uinston onu gözdən itirməməyə çalışaraq arxasınca yüyürdü. Ətrafda eşidilən qırıq-kəsik kəlmələrdən əsir avrasiyalıların harasa aparıldıqlarını anladı. Adamlar sıx cərgələrlə meydanın cənub tərəfini tamam tutmuşdular. Adi vaxtlarda kütlədən uzaq durmağı üstün tutan Uinston indi, nəyin bahasına olursa-olsun, özünü adamların ən sıx yerinə vurmağa çalışırdı. Qız artıq lap yaxında idi. İstəsə əli ilə toxuna bilərdi. Lakin son anda vücudunun ağlagəlməz ölçüləri ilə heyrət doğuran nəhəng bir prol və özü kimi yekəpər qadın (görünür, arvadı idi) qızla Uinston arasında ətdən çəpər çəkdilər. Çox fikirləşmədən var gücü ilə özünü onların arasına vurdu. Bir anlığa ortasına düşdüyü ət məngənəsində sıxılıb xəşilə dönəcəyini düşündü. Amma yüngülcə tərləsə də, prolların əhatəsindən çıxa bildi. İndi qızla yanbayan dayanmışdı. İkisi də hərəkətsiz nəzərlərlə düz qarşılarına baxırdılar. Yük maşınları küçədən az qala sürünə-sürünə keçirdilər. Avtomobillərin banlarının hər küncündə sifətləri daş kimi ifadəsiz avtomatlı əsgərlər dayanmışdı. Onların arasında isə köhnə, yaşıl uniformalı sarı və balacaboy adamlar cərgə ilə diz çöküb oturmuşdular. Ensiz cizgini xatırladan monqol gözləri ilə heç nəyə maraq göstərmədən avtomobillərin alçaq banından ətrafa kədərli nəzərlərlə baxırdılar. Yük maşını atıb-tutanda metal cingiltisi eşidilirdi. Hamısının ayaqlarına qandal vurulmuşdu. Əsirlərlə dolu maşınlar biri-birinin ardınca keçib gedirdilər. Uinston sadəcə onların uğultusunu eşidirdi. Adamların başı üzərindən əsirləri çətinliklə görmək olurdu. Qızın çiyni və əlləri ona sıxılmışdı. Sifəti o qədər yaxında idi ki, istiliyini hiss edirdi. Nahar vaxtı yeməkxanada olduğu kimi yenə təşəbbüsü ələ aldı. Az qala dodaqlarını tərpətmədən o günkü kimi ifadəsiz səslə danışırdı. Onun pıçıltısı ətrafdakı gurultuya və avtomobillərin uğultusuna qarışıb yox olurdu. – Məni eşidirsiniz? – Eşidirəm. – Bazar günü günorta boş vaxtınız var? – Aha. – Onda diqqətlə qulaq asın. Dediklərimi yadınızda saxlayın. Əvvəlcə Paddinqton Vağzalına getməlisiniz... Yüklə 7,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|