“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
dəbi-kulturoloji tərcümə e-Antologiyası
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
–
www.kitabxana.net
–
Milli Virtual Kitabxana
198
– Cığırda özüm qəsdən danışmırdım. - Qız sükutu pozdu. - Çünki ətrafdakı kolların arasında
mikrofon gizlədə bilərlər. Doğrusu, düşünmürəm ki, belə şey olsun. Amma istənilən halda
işimizi ehtiyatlı tutmalıyıq. O donuzlardan birinin səsimizi yazıb tanıyacağını heç vaxt yaddan
çıxarmamalıyıq. Bura isə tam təhlükəsiz yerdir.
Uinston hələ də qıza yaxınlaşmağa cəsarət etmirdi.
– Deyirsiniz bura təhlükəsiz yerdir? - deyə səfehcəsinə bir də soruşdu.
– Əlbəttə! Siz bir ağaclara baxın. - Ətrafda əvvəllər kəsilmiş göyrüş ağacının kötüyündən qalxan
pöhrələr dimdik ucalırdı. Gövdələri hələ adam biləyindən yoğun olmazdı. - Mikrofon gizlətməyə
hündür, qalın yarpaqlı ağaclar yoxdur. Həm də bura birinci dəfə gəlmirəm.
Yalnız bundan sonra arxayın danışmağa başladılar. Uinston çəkingənliyini üstələyib yaxın gəldi.
Qız qarşısında dayanmışdı. Sifətində elə bil cavan kişinin belə yerdə bu qədər ləng
tərpənməsindən təəccübləndiyini bildirən qınaq ifadəsi vardı. Uinstonun qucağındakı zəngçiçəyi
dəstəsi dağıldı. Sanki gülləri kimsə əlindən alıb yerə səpələdi. Yaxınlaşıb qızın əllərindən
yapışdı.
– İnanmazsınız, - dedi, - indiyə qədər gözlərinizin nə rəngdə olduğunu bilmirdim.
Qızın gözləri qonur, daha doğrusu, açıq qonur rəngdə idi. Uzun, qara kirpikləri vardı.
– İndi gözlərimin rəngini görəndən sonra baxmağa yenə ehtiyat edirsiniz?
– Bir az ehtiyatlanıram. Qoy özümü sizə bir az tanıdım. Otuz doqquz yaşım var. Evliyəm.
Arvadımla heç cür üzülüşə bilmirəm. Ayaqlarımda varikoz damarlarının genişlənməsindən
əziyyət çəkirəm. Dişlərimin beşi protezdir.
– Mənim üçün bunların elə bir əhəmiyyəti yoxdur.
Təşəbbüsün kimdən gəldiyini söyləmək çətin olsa da, bir an sonra qız artıq onun qolları arasında
idi. Əvvəlcə Uinston ilk təmasdan heç bir şey hiss etmədi. Şüuruna yalnız bir fikir hakim
kəsilmişdi: baş verənlər mümkün olan şey deyil! Cavan qadın bədəni ona sarılmışdı. Sifəti gur,
qara saçların içərisində görünməz olmuşdu. Nəhayət, qız başını yuxarı qaldırdı. İndi Uinston
onun dolğun, qırmızı dodaqlarını öpürdü. Qız qollarını Uinstonun boynuna dolamışdı, nəvazişlə
“əzizim”, “həyatım”, “sevimlim” deyirdi. Heç bir tərəddüd, yaxud müqavimətlə üzləşmədən onu
ehtiyatla otların üstünə uzatdı. Demək, istədiyini edə bilərdi. Lakin bədənlərinin təmasından
başqa heç bir fiziki istəyinin olmadığını çox tezliklə anladı. Hələ də düşüncəsinə hakim kəsilən
yeganə hiss baş verənlərin mümkünlüyünə inamsızlıq olsa da, qızın məhz onu seçməsindən də
qürur duyurdu. Münasibətlərin belə asanlıqla yoluna düşməsinə sevinir di gəl, fiziki yaxınlıq
istəyi duymurdu. Hər şey gözlədiyindən daha sürətlə baş vermişdi. Qızın gəncliyi və gözəlliyi
onu qorxutmuşdu. Bəlkə uzun müddət qadınsız yaşamağın törətdiyi fəsadlar rol oynamışdı.
Uinston həyəcanının səbəbini bilmirdi. Qız yerindən qalxdı. Saçlarına ilişmiş zəngçiçəyini
qoparıb atdı. Sonra Uinstonun qarşısında oturdu, əlləri ilə onun belini qucaqladı.
– Narahat olma, əzizim. Tələsən yerimiz yoxdur. Hələ nə qədər vaxtımız var! Görürsən, nə əla
gizli görüş yeridir? İctimai turist gəzintisi zamanı, dəstədən geri qalanda buranı bələdləmişdim.
Əgər işdir, təsadüfən kimsə yaxınlaşsa, lap yüz metrlikdən də eşitmək olur.
– Adın nədir?-deyə Uinston soruşdu.
– Culiya. Səninkini bilirəm. Uinstondur. Uinston Smit.
– Haradan öyrənmisən?
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
dəbi-kulturoloji tərcümə e-Antologiyası
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu
–
www.kitabxana.net
–
Milli Virtual Kitabxana
199
– Görünür, məlumat toplamaqda səndən daha bacarıqlıyam, əzizim. Düzünü de, kağızı sənə
verməmişdən əvvəl haqqımda nə fikirləşirdin?
Uinstonun qıza yalan danışmaq istəmirdi. Bəlkə ən xoşagəlməz şeylərdən başlamaq məhəbbət
izharının qəribə üsullarından biri sayıla bilərdi.
– Sənə nifrət edirdim,-dedi.-Səni zorlamaq, sonra da öldürmək istəyirdim. İki həftə əvvəl başını
çaylaq daşı ilə əzməyi qətiləşdirmişdim. Düzünü bilmək istəsən, Fikir Polisi ilə əlaqəli olduğunu
düşünürdüm.
Qız qəhqəhə ilə güldü. Eşitdiyi sözləri rolunu əla oynamasının təsdiqi kimi qəbul eləmişdi.
– Bircə Fikir Polisi çatışmırdı! Doğrudan belə fikirləşirdin?
– Bəlkə də tam belə deyildi. Amma zahiri görünüşündən, belə cavan, sağlam, təzə-tər
olmağından... Başa düşürsən... Fikirləşirdim ki, yəqin...
– Fikirləşirdin ki,yəqin nümunəvi Partiya üzvüyəm. Əməllərimdə və fikirlərimdə büllur
kimiyəm. Bayraqlar, yürüşlər, şüarlar, gəzintilər, idman oyunları, ictimai turist səfərləri və başqa
buna bənzər şeylər. Fikirləşirdin ki, əlimə imkan düşsə, səni fikir cinayətində ittiham edəcəyəm,
o biri dünyaya göndərilməyinə qərar verəcəyəm? .
– Aha! Təxminən oxşar şeylər düşünürdüm. Bilirsən, indiki qızların çoxu məhz belə olur.
– Yəqin hamısı bu andıra qalmışın ucbatındandır!-deyə Culiya Anti-Seks Liqasının qırmızı
qurşağını açıb kolların üstünə atdı.
Əlini belinə toxunduranda yadına nə isə düşdü. Kombinezonunun ciblərini axtarıb balaca, yastı
şokolad çıxardı. İki yerə bölüb bir parçasını Uinstona uzatdı. Uinston hələ şokoladı əlinə
almamış ətrafa yayılan xoş qoxudan onun qeyri-adiliyini hiss etdi. Şokolad qaramtıl və parıltılı
idi, gümüşü rəngli kağıza bükülmüşdü. Gördüyü şokoladlar, adətən, solğun-qəhvəyi rəngə çalır,
adamın əlində ovxalanır və yandırılan zibil iyi verirdi. Uinston nə vaxtsa indicə qızın verdiyi
həqiqi şokoladın dadına baxmışdı. Ətrafa yayılan xoş qoxu onda güclü, həyəcanlandırıcı hiss
oyatmışdı. Çalışsa da gözlənilməz hissin təsirindən çıxa bilmirdi.
– Bunu haradan tapmısan?-deyə soruşdu.
– Qara bazardan- qız laqeyd halda cavab verdi. - Düzünü bilmək istəsən, elə düşündüyün kimi
qızam. Yaxşı idmançıyam. Kəşfiyyatçılar dərnəyində dəstə başçısı olmuşam. Həftədə üç axşam
Gənclərin Antiseks Liqasında könüllü çalışıram. Saatlarla onların cındır plakatlarını London
küçələrində yapışdırıram. Nümayişlər zamanı mütləq transparantın bir tərəfindən tuturam.
Sifətimdə həmişə məmnun ifadə olur. Heç bir işdən boyun qaçırmıram. Şüarım daim kütləyə
qoşulub bağırmaqdır. Başı salamat saxlamağın yeganə yolu budur.
Şokoladın ilk tikəsi Uinstonun ağzında əridi. Çox nəfis idi. Damağında hiss etdiyi dad şüurunun
dərin qatlarındakı xatirəni yenidən oyatdı. Gözün ucu ilə görünən əşya kimi düşüncəsinə qəfildən
hakim kəsilən anılarına hec cür dəqiq şəkil verə bilmirdi. Uinston bu mübhəm xatirəni özündən
uzaqlaşdırmağa çalışıdı. Yaddaşını çözələyən hissin nə vaxtsa məmnuniyyətlə görmək istədiyi,
amma bacarmadığı bir işlə bağlı olduğuna əmin idi. Üzünü qıza tutub:
– Çox gəncsən, - dedi. - Yəqin, məndən on, bəlkə on beş yaş cavan olarsan. Qəribədir, mənim
kimi adamda diqqətini nə cəlb edə bilərdi?
– Sifətində nə isə fərqli ifadə gördüm. Bəxtimi sınamaq qərarına gəldim. Məndə daxilən ora
bağlı olmayanları iyləyib tapmaq qabiliyyəti var. Səni görən kimi onlardan olmadığını başa
düşdüm.