Camal Zeynaloğlu
Yüklə 1,18 Mb.
|
33
Gözləməyə o qədər də vaxt lazım olmadı. Beş-altı dəqiqədən sonra baş redaktor Raziyəni yenidən otağına çağırdı. Raziyə getdi və tez də geri döndü. Onlar nəşriyyatdan birlikdə çıxdılar. Yolda gedərkən İradə rəfiqəsinə: - Raziyə, əvvəlcə mobil telefondakı danışığı sakit bir yerdə dinləyək görək, bu şərəfsizlər sənə necə tor qurublar. Tədbirimizi ona görə alaq. Gəl, parka gedək, ora sakitlikdir - dedi. Hər iki rəfiqə parkda sakit bir guşədə mobil telefonuna qulaq asdılar. Həqiqətən danışıq olmuşdu. Aslan dostuna deyirdi: - Qardaş, salam. Çoxdandır ki, zəng etmirsiniz. Əvvəllər tez- tez zəng edərdiniz. Deyəsən, bizləri daha unutmusunuz? Nə qədər ki, yeni gözəl xanımlar var idi, o zaman hər gün axtarırdınız. Əlbəttə, bunlar bir zarafatdır. Hə, belə de. Demək xaricdəydiniz. Vaqif müəllim, sizdən yaxşı bir yazı hazırlamaq istəyirəm. Nə deyirsiniz? Bəli, yeni bir gözəl xanım işə götürmüşəm, yazını da o, hazırlayacaq. Özün görəcəksən də... Xeyr, gerisi daha sizlikdir. Siz ki bu işlərdə mahirsiniz. Mənim bu barədə məsləhətim yersiz olar. İlk baxışdan ciddi xanıma bənzəyir. Xeyr, xeyr, mənlik deyil. Düşündüm ki, onun dilini siz məndən daha yaxşı bilərsiniz. İndi yerindəsiniz də? O zaman yeni ceyranı göndərirəm... - Ay, namussuz! Nakişi! Biqeyrət! Tülkü! - Raziyə baş redaktorun arxasınca əsib-coşdu. - A-a-a-z, sakit ol, görüm. Düz deyirsən, o, aslan deyil, əsl tülküdür ki, var. Bura bax, Raziyə, qabaqcadan bildirim ki, oraya gedərkən danışıqları mən aparacağam. Yazıyla bağlı sualları sən verərsən, qalan söhbətlər isə mənlik olacaq. Eşitdinmi?! - Yaxşı, sən deyən kimi olsun. - Raziyə razılaşdı. Bir azdan qızlar iş adamı Vaqif Məmmədovun qəbulunda idilər. Katibə qız xanımların gəldiyini içəri xəbər verdi. Sonra qız əlindəki telefon dəstəyini yerinə qoyub, qonaqların içəri keçməsinə başı ilə işarə etdi.
34
Jurnalist xanımlar içəri girər-girməz Vaqif çoxdan gözləyirmiş kimi, ayağa qalxaraq, onlarla əl tutub görüşdü: - Xoş gəlmisiniz, xanımlar. Aslan müəllim telefonda mənə bir xanımın gələcəyini demişdi. Amma siz... - Mən artıqsam, gedə bilərəm, Vaqif müəllim, - İradə işvə- nazla dilləndi. - Xeyr, xeyr! Siz nə danışırsınız. Sözümdən inciməyin. Mən müsafir sevən insanam. Qonaq nə qədər çox olarsa, məclis bir o qədər də şən keçər. Mən xanımların şənlik məclislərini çox sevirəm. Bunu hər yerdə söyləyirəm; qadınlarsız həyat nəyə gərəkdir ki. Qadınlar həyatın bəzəyidir, yaraşığıdır. Həyatı gözəlləşdirən də məhz sizlərsiniz. Biz kişilərin həyatını rövnəqləndirən də sizin kimi gözəl xanımlardır. - O-o-o!!! Vaqif müəllim, iş adamından bu cür sözlər eşitdiyimizə görə, düzü təəccübləndik. Bunları biz kompliment kimi deyil, ədəbi sahədə təcrübəsi olan bir yazarın sözləri tək qəbul edirik. Görünür, ədəbiyyatı çox sevirsiniz, - deyə İradə Vaqifin qoltuğuna qarpız verdi. - Hə, arada özümçün cızma-qara edirəm, şeir yazıram - Vaqif gülərək dedi. - Xanımlar, əsas məsələyə keçək. Mən jurnalist xanımları həmişə bağ evimdə qəbul edib, müsahibələr vermişəm. Yəni, jurnalistlərlə söhbətimiz həmişə süfrə başında olub. Məncə, siz də bu təklifimi rədd etməzsiniz. Nə deyirsiniz?! - Siz deyən olsun, Vaqif müəllim. - İradə Raziyəyə ağzını açmağa imkan vermədi. - Elə isə, getdik... Vaqif müəllim mobil telefonu ilə kiminləsə danışdı və dərhal qapı açıldı. Cavan bir oğlan otağa daxil oldu. Vaqif müəllim ona: - Vüqar, sən jurnalist xanımları bağ evimə apar, mən də arxanızca gəlirəm - dedi. - Qalan işləri də özün bilirsən. Qonaqlarım məndən narazı getməməlidir. 35
- Baş üstə, Vaqif müəllim! - Oğlan əmrə müntəzir əsgər kimi cavab verdi. Onlar Vüqarın maşınında bağ evinin darvazasından içəri keçərkən Raziyə gözlərinə inana bilmədi. O, maşından düşər- düşməz heyrətini gizlədə bilməyib, İradənin böyrünü dümsükləyib: - İra, camaat yaşayır da... Həyətə bir bax! Nə gözəl güllərdir, mən beləsini indiyəcən heç yerdə görməmişdim. İki ayrı-ayrı hovuz: birisi çimmək üçün, o birisi də balıqlar üçün - dedi. Bu vaxt Vaqif müəllim də gəlib çıxdı. O, qonaqları əvvəlcə həyət-baca ilə tanış etdi. Sonra onlar villanın ikinci mərtəbəsinə qalxdılar. Böyük balkonda geniş stol açılmışdı. - Xanımlar, heç nədən çəkinib eləməyin. Özünüzü evinizdə hiss edin. Məni bağışlayın, üstümü dəyişib, gəlirəm. - Vaqif qonaqlar sıxılmasın deyə, onlara bir az sərbəstlik verdi və özü üçüncü mərtəbəyə qalxdı. Bir azdan Vaqif aşağı endi və stolun üstünə əvvəlcə müxtəlif cür kabablar gətirildi. Bunlar hələ başlanğıc idi. Daha sonra iki nəfər cavan oğlan həyətdəki mətbəxdən nələr daşıyıb gətirmədilər ki... - Vaqif müəllim, bəlkə əvvəllcə yazını hazırlayaq, sonra... - Raziyə Vaqifə gəlişlərinin əsas məqsədini xatırlatmaq istədi. - Raziyə xanım, yazı qaçmır ki. Onu hər zaman yaza bilərsiniz. Bir də ki, ac qarına yazı hazırlamaq olmaz. Əvvəllcə mədəmizi bu gözəl yeməklərlə sevindirək, sonra da yazıya baxarıq, - deyə Vaqif xanımları ilk oncə yeməyə dəvət etdi. Raziyə bu cür çeşidli yeməkləri həyatında ilk dəfə görürdü. Amma özünü o yerə qoymadı, özünü gözütox apardı. Vaqif xanımlara içki içməyə nə qədər cəhd göstərsə də, alınmadı. O, isə badəsini növbə ilə xanımların sağlığına qaldırıb boşaldırdı. Vaqif
sonuncu qədəhini içdikdən sonra üzünü yemək gətirən oğlana tutub dedi: - Daha siz buralarda görünməyin. Stolda hər şey var. Nəsə lazım olsa, çağıraram., - deyə Vaqif jurnalist xanımlarla baş- Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|