Camal Zeynaloğlu
Yüklə 1,18 Mb.
|
74
xala bunu eşidəndə özündən getdi. Həkimlər tez onu ayıltdılar. Gülüsüm xala özünə gələr-gəlməz, üzünü Aynura tutub dedi: - Oğlumun evini sən yıxdın! Onu sən məhv etdin! Sənin dığ- dığın, naşükürlüyün oğlumun başın a düşdü. İndi bundan sonra sənin gününü görəcəyəm. Həyatda acı çəkməyin nə demək olduğunu bundan sonra görəcəksən. Bundan belə Anar sənə möhtacdır. İndiyə qədər o səni saxlayırdı, bu gündən sonra canın çıxacaq, sən oğlumu saxlayacaqsan. O zaman həyatda əzab-əziyyətin nə demək olduğunu anlayacaqsan. Sənin pis niyyətin axır ki, başımıza düşdü. Allah-təala bizi bundan sonrakı bəlalardan saxlasın, inşallah!
Aynur ilk dəfəydi ki, Gülüsüm xalanı bu sifətdə görürdü. Gəlin ona bircə kəlmə də söz demədi. Nə deyəcəkdi ki. Qayınanası haqlı idi. Aynur doğrudan da, bundan sonrakı günləri barədə düşünməli oldu. İndi o, yataq xəstəsi olacaq ərinə necə baxacağı barədə fikirləşirdi. Müalicənin heç bir nəticə vermədiyini görən həkimlər ilkin fikirlərində qalmalı oldular və Anarın hər iki ayağını dizdən aşağı kəsməli oldular. Xəstəxana məsrəflərini Anarı maşınla vuran adam ödədi. Gülüsüm xala üçün oğlunu bu vəziyyətdə görmək çox ağır idi. Buna baxmayaraq o, oğlunu vuran
sürücüdən şikayətçi olmadı və bunu Allahın qəzası adlandırdı . Rauf qardaşının başına gələn qəza hadisəsini eşidən kimi, Bakıya uçdu. Qardaşını yataqda pərişan halda görəndə, Rauf dözə bilməyib Anarı qucaqladı və hönkür vurub ağladı: - Can qardaş, kaş gözüm kor olaydı, səni bu halda görməyəydim! - Rauf, sən nə danışırsan? Qardaşın sənin gözlərinə qurban olsun! Niyə özünə qarğış edirsən?! Bu Allahın qəzasıdır. Nə etmək olar, bu da mənim qismətim, alın yazım imiş. Allahdan gələn qəzanın qarşısını kimsə ala bilməz. Allah bilən məsləhətdir. Buna da şükür etmək lazımdır. Çünki həyatdayam, salamat qurtardım. Amma o qəzada ölə də bilərdim. Buna görə də mən Allahıma şükür edirəm.
75
- Düz deyirsən, qardaş. Ancaq bu sənin başına gəlməməli idi. - Rauf göz yaşlarını əllərinin arxası ilə sildi. - Başımıza gələnlərə bir baxın da. İndi bundan sonra biz necə dolanacağıq? - deyə Aynurun dili yenə də dinc durmadı. - Bəsdir, iyli-iyli danışdın! Nə demək istəyirsən? Sənin dərdin, azarın nədir? Daha Anarın da başını yedin. İndi nə istəyirsən? Qardaşımın bu günə düşməsinin əsas səbəbkarı sənsən, Aynur! Sənin naşükürlüyün, tamahkarlığın, paxıllığın, yersiz dedi-qoduların, qeybətlərin, haqsız danışıqlarının axır nəticəsi bax, budur! Nə ər sözünə qulaq asdın, nə də ağbirçək məsləhəti dinlədin. Haqqın yoluna qayıtmaq əvəzinə, yenə də bəd əməllərindən çəkinmədin. Allah-təala da qardaşımı cəzalandırmaqla sənə haqq yoluna qayıtmağa işarə edir. Sən isə hələ də qanmazlıq edirsən. Bunu bil ki, Tanrı gec-tez səni də cəzalandıracaq! - Rauf özünü heç cür saxlaya bilməyib Aynurun üstünə səsini qaldırdı. - Rauf, sən allah ona fikir vermə. O, daha düzələn deyil. Neçə illərdir düzəlməyən insan, bundan sonra necə düzələ bilər? Atalar yaxşı deyib: “Qozbeli qəbir düzəldər.” Dili onun başına bəla olacaq. - Anar qardaşını sakitləşdirməyə çalışdı. Rauf bir neçə gün qardaşına görə qalmalı oldu, onun lazım olan ehtiyaclarını ödədi. Dördüncü gün Anar Raufu yanına çağırtdırıb dedi: - Qardaş, daha buralarda qaldığın bəsdir, işindən qalma. Bizdən ötrü narahat olma. Biz başımızın çarəsinə baxarıq. Amma sən günü sabah hökmən iş yerinə qayıtmalısan! - Qardaş, getsəm də, sizdən nigaran qalacağam. - Niyə nigaran qalırsan ki? Şükür olsun Rəbbimizə ki, dolanışığımız pis deyil, yaşamaq üçün də hələlik pulumuz var. Bizə daha nə lazımdır ki? Sən işini əlindən buraxma. Sabaha hazırlaş, qayıt Moskvaya. - Anar qardaşına təkid etdi. - Yaxşı, sən deyən olsun, qardaş. Amma buradakılar əvvəlcə Allaha, sonra da sənə əmanət, - deyə Rauf getmək qərarını vermiş oldu.
76
Qardaşlar arsındakı danışığı Aynur da eşidirdi. O, kimsənin eşitmədiyi bir tonda ironiya və rişxəndlə dedi: “Gör bir ailəsini, evini-eşiyini kimə tapşırır? Şikəst birisinə. Anar heç özünə baxa bilmir, səninkilərə necə baxacaq, onlara necə həyan duracaq?! Hələ Anarın dediyi sözə bir bax: “Dolanışıq üçün pulumuz var.” Ay, sən öləsən. Görərsən o, pulları! O, pulları sizə yedirtməyəcəyəm! Daha burada qalıb, şikəstin, bundan sonra heç nəyə yaramayan bir adama baxıcılıq edən deyiləm. Tezliklə başımın çarəsinə baxmalıyam.” Rauf Moskvaya gedəndən iki gün sonra, Aynur ərinə dedi ki, atasıgilə getmək istəyir, xeyli müddətdir onları görmür. Anar da Aynura bir günlük icazə verdi. O, haradan biləydi ki, bu gediş Aynurun son gedişi olacaq. Aynur gedərkən Anarın “qara gün” üçün yığdığı ehtiyat pulları da gizlicə götürüb özüylə apardı. İki gün keçdi. Aynur geri qayıtmadı. Üç gün keçdi, Aynurdan xəbər çıxmadı. Arvadının geri qayıtmadığını görən Anar narahat olmağa başladı. Aynur gedəndən sonra Anara Rəna baxırdı. Hətta, Anarı o, öz evlərinə gətirmişdi. Gəlininin geri dönməməsinə görə, Gülüsüm xala da nigaran oldu və Aynurun valideynlərinin yanına getməyi qərara aldı. Aynur isə atasıgilə gedəndən sonra, özünü xəstəliyə vurdu və valideynlərini də inandırmağa çalışdı ki, o, çoxdan idi ki, xəstə imiş. Amma əri evində onun xəstə olduğuna kimsə inanmırmış. Sanki o, ər evində atılmış, artıq adam imiş. Bu sözlərə inanan valideynlər: “Biz qızımızı küçədən tapmamışıq, o, sahibsiz deyil. Elə isə bir də
səni o, evə buraxan deyilik!” deyə həm Anarın, həm də Gülüsüm xalanın dalısıyca o ki var danışdılar. Gülüsüm xala qudalarıgilə gələndə, onu çox soyuq qarşıladılar. Amma Gülüsüm xala özünü bilməməzliyə vurub, onlara qarşı xoş münasibət sərgilədi. Və gəlini Aynuru yataqda görəndə, xeyli təəccübləndi: - Qızım, sənə nə oldu belə?
Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|