Camal Zeynaloğlu
Yüklə 1,18 Mb.
|
77
- Hə, qızım?! İndi Aynur qızınız oldu? Bəs, ana da qızına bu cür baxar?! Necə nə olub? Xəstələnib! Balam sizin evinizdən gələndən bəri xəstə yatır. Elə xəstə olduğuna görə bura gəlibdir də! Bir soruşmamısınız ki, bu qızın dərdi nədir, harası ağrıyır, - deyə Aynurun anası Kifayət arvad nəfəs almadan dil- dil ötməyə başladı. - Necə, yəni Aynur xəstədir! Aynur sap-sağlam idi. İndi bu xəstəlik hardan çıxdı belə?! - Gülüsüm xala Kifayətin dediklərinə inanmadı. - Aynur ərindən sizə baş çəkmək üçün birgünlük icazə almışdı. Gəlmədiyini görüb, hamımız ondan ötrü nigaran qaldıq. Ona görə də düşündüm ki, sizə bir baş çəkim. Amma gördüyümə peşman oldum. - Gülüsüm xanım, qayınana olanda nə olar, gəlindən heç soruşmazlar ki, a balam, haran ağrıyır, dərdin nədir. Hə də, səni ancaq o gülməşəkər, qayın-qədim, sevimli gəlinin Rəna xanım maraqlandırır da. O, olan yerdə daha Aynur hardan yadınıza düşəcək? - Kifayət, bəsdir sən allah iynəli-iynəli danışdın. Dedim ki, Aynurun heç bir şeyi yox idi, sap-sağlam idi. Nə olubsa, bura gələndən sonra olub. Bir də ki, adam xəstələnər də, bunun səbəbini kimsədə axtarmağa nə gərək var? - Gülüsüm xala bu dəfə səsinin tonunu qaldırdı. - Gülüsüm xanım, insana mehribanlıq, qayğı, diqqət, nəvaziş, sevgi gərəkdir. Qızım bunların heç birisini sizin evdə görməyib. - Bunlar hamısı ağ yalandır! Bir olan Allah şahiddir ki, mən gəlinlərimi heç zaman bir-birindən fərqləndirməmişəm. Mən onlara qayınana deyil, ana olmuşam. Əgər qızınız bunu inkar edirsə, bunun ancaq bir adı var: Nankorluq! Mən bir ana olaraq qızınızın ailə daxilində yerli-yersiz yaratdığı söz-söhbətlərin, dedi-qoduların, Rənaya qarşı etdiyi haqsız hərəkətlərin, paxıllığın, onun barəsində yaydığı iftiraların, ərinə qarşı səmimi olmadığının, ona dəfələrlə yalan söylədiyinin şahidi olmuşam. Amma mən
bütün bunları görməməzliyə vururdum. Aynura dəfələrlə bir ana kimi, öyüd-nəsihətlər vermişəm. Mən ailədə 78
həmişə sülh yaratmağa çalışmışam. Məncə, qızınızda azca da olsa, insaf, mürüvvət, ya da ki, vicdan varsa, söylədiklərimi inkar edə bilməz. Hətta, iş o yerə çatdı ki, qızınız nəvəmi, Rənanın kiçik oğlunu zəhərləyib öldürmək istədi. Mən bunu bildim, amma ailədə kimsəyə zərər gəlməsin, qonum-qonşu bunları eşidib, duymasın deyə susdum. Mən bu sirri hər kəsdən gizlə t dim, hətta doğma oğlumdan belə. Məni buna deməyə indi siz məcbur etdiniz. - Söylədikləriniz ağ yalandır! Siz qızıma bohtan atırsınız! Mənim qızım elə iş tutmaz! - Kifayət arvad yenidən
səsini Gülüsüm xalanın üstünə qaldırdı. - Ana, görürsən bunları, indi məni qatil olmaqda suçlayırlar. Mən sənə deyirdim. Bunlar mənim başıma açmadığı oyunlar qalmadı. O evdə yaşadığım hər gün mənə cəhənnəm əzabı olub. Övladım olmur deyə, mənə gün verib, işıq vermirdilər. Bax, budur hamınızın yanında deyirəm, mən bir də o evə qayıtmayacağam! Bundan sonrakı ömrümü orada çürüdə bilmərəm. Mən şikəstə baxıcılıq, qulluqçuluq etməyəcəyəm! Sizinlə birdəfəlik qurtardım. Məhkəməyə ərizə verib, Anardan boşanacağam!Sizinki ilə bizimki qurtardı! - Aynur çəkinmədən, utanıb-qızarmadan Gülüsüm xalanın üzünə söylədi. - Qızım, sən nə danışırsan? Nə boşanmaq?! Ağlını başına topla! Belə sözü bir də dilinə gətirmə! - Gülüsüm xalanı təəccüb bürüdü. - Mənim qərarım qətidir. Boşanacağam, vəssalam! Gedin, oğlunuza elə beləcə də söyləyin! Sizin oğlunuzla bir də məhkəmədə qarşılaşacağıq! - Aynur son sözünü dedi. - Bundan sonra mənim sənə daha söyləyəcək sözüm qalmadı. Sənin necə qırmızısifət, həyasızın birisi olduğunu indi daha aydın gördüm. Allah bizi sənin bundan sonrakı şər- xətalarından qorusun! - Gülüsüm xala daha heç bir söz demədən, oradan birbaş evə gəldi. Və Aynurun dediklərini oğluna söylədi. Anasının bu xəbərindən Anar çox pərişan oldu. Xeyli fikrə getdi. Susdu. 79
İçində indiyə qədər tanımadığı, on ildən artıq bir yastığa baş qoyduğu Aynura qarşı güclü bir nifrət vulkanı qaynamağa başladı. Amma bu vulkanın nə vaxt bayıra püskürəcəyi kimsəyə bəlli deyildi. İki gün Anar çörək yemədi. Rəna uşaqlarını da öyrətdi ki, gedib əmilərindən çörək yeməsini xahiş etsinlər. Yenə də olmadı. Anar kimsəni dinləmək belə istəmirdi. Anası da dəfələrlə təkid etdi. Amma bütün səylər nəticəsiz qaldı. Üçüncü gün Rəna daha dözə bilməyib qaynına dedi: - Anar, əgər sən çörək yeməsən, mən də bu evdə heç kimə yemək verməyəcəyəm. Uşaqları da ac saxlayacağam. İndi özün bil. Bəs qardaşın gedəndə , bizi sənə əmanət etmişdi. Əmanətə beləmi sahib çıxırlar? Anar, son dəfə sənə yalvarıram. Sən mənim canım, yeməyini ye! Haqsız yerə özünü
sən niyə bilməlisən ki?! - Gəlinbacı, niyə canına and verdin mənə. Bilirsən ki, indi sənin canının sağlığı bu evdə hamımız üçün çox dəyərlidir. Mən o cana xətər gəlməsini əsla istəmərəm. Sənin xətrini nə qədər istədiyimi bir olan Allah bilir. İnan ki, bu anddan keçə bilmərəm. İndi nəyin varsa, gətir yeyim, - deyə Anar gülərək qardaşının kiçik oğlunu çağırıb qucağında oturtdu... Bir aydan sonra məhkəmədən Anara boşanma haqqında bildiriş gəldi. O, əvvəlcə məhkəməyə getməməyi qərara almışdı, ancaq heç olmasa son dəfə Aynura deyəcək sözləri xatırlayıb, əvvəlki fikrindən daşındı. Məhkəmə boyunca Anar dinib, danışmadı. Amma sonda hakim üzünü Anara tutub soruşdu: - Anar Fərəc oğlu Həsənov, son olaraq siz də nəsə demək istəyirsinizmi? - Bəli, möhtərəm hakim. Son olaraq mənim də Aynura deyəcək son sözlərim var. Aynur, çox təəssüf edirəm ki, bu on ildə mən sənin kimi bir əfi ilanı tanımamışam. Sən bundan sonra həyatda heç zaman xoşbəxt olmayacaqsan! Çünki sən
Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|