Camal Zeynaloğlu
Yüklə 1,18 Mb.
|
131
“Sənin fikrinlə razı deyiləm. Bədbin olmaq uğursuzluğa düçar olmaq deməkdir. Həyat gözəldir, yaşamaq isə ondan da gözəldir. Sən ümidini həyatdan üzmə. Nə bilirsən, bəlkə səni hardasa başa düşən, sənə inanan, sənin qəlbini fəth edən birisi var. O, nə vaxtsa gəlib səni tapacaq. Ona görə də ümidlə yaşamalısan!” dedim. “Elə məni indiyə qədər yaşadan o ümidlərdir də. Yaxşı ki, sən varsan. Səninlə söhbətdən sonra bir az rahatlanıram. Yaşamaq həvəsim artır. Çünki insan onu başa düşən, qəlbən anlayan birisiylə həmsöhbət olanda istər-istəməz rahatlıq tapır. Mənə ümid verən, yaşamaq həvəsimi artıran həm də sənin yazıların oldu. Qadın dünyasına bələd olan birisi kimi, son anda məni intihardan qurtardın. Sən olmasaydın, indi mən çoxdan həyata əlvida demişdim. İndi nə yaşayıramsa, səninçün yaşayıram. Çünki sən məni qəlbən anlayan ikinci adamsan. Birincisi sənə məlumdur. Bütün rəftarınla, səmimiyyətinlə, xarakter və düşüncələrinlə eyniylə ona bənzəyirsən. Ona görə də, onun kimi səni də itirməkdən qorxuram!” dedin. Ax, gülüm, məni səni intihardan, böyük günah sahibi olmaqdan qurtardım. Amma zalım xəstəlikdən xilas edə bilmədim! Son anda əlim çatmadı sənə! Taleyə bir bax! İlk sevdiyin insanı da, səni də o, amansız xəstəlik apardı... Əzizim, bundan sonra mən səni yazılarımda yaşadacağam. Növbəti yazım “Günaha batmış sevgi” olacaq... Səndən mənə yalnız həsrət dolu baxışlar qaldı. Məndən sənə nə qaldı?! Bax, onu bilmədim!..
25.06.2013
132
Yuxularına gələcəyəm (Esse)
S əndən ayrılandan bəri yuxum ərşə çıxıb. Nə gecəm bilinir, nə də gündüzüm. Niyə ucuz tutdun bu saf məhəbbətimi? Niyə xəyanət etdin bu təmiz eşqə? Əvvəllər “səni dünyalar qədər sevirəm” deyən dilin, niyə birdən-birə “daha biz ayrılmalıyıq, biri-birimizə nifrət etmədən” deyə hamının qibtə etdiyi sevgimizə qarşı “üsyan” etdi. Nədən? Niyə səbəbini söyləmədən tərk etdin məni?! Axı, mən bu cür ayrılığa layiq deyildim. Məni dünya malına dəyişdiyini sonradan öyrəndim. O, imkanlı birisiymiş. Demək, aramızdakı saf duyğuları var-dövlətə, şan - şöhrətə satdın?! Niyə ucuz tutdun bu eşqi, bu sevdanı? Buna dəyərdimi?! Amma mən bu eşqin heykəlini qəlbimdə əbədiləşdirdim. Daha bundan sonra qəlbimdə kimsəyə yer olmayacaq! Niyə günahsız bir bəndəni ağlatdın?! Dərdi, kədəri muncuq kimi niyə boynuma düzdün?! Niyə küskün, incik baxışlarla dağladın məni?! Həmin gün ruhumu incitdin, qəlbimi üzdün. Həmin gün ömrümə həsrət ələndi. Yanaqlarımda kədər cığırları iz saldı. Taleyim üzümə güldüyü zaman, tamarzı qaldım sənin ətrinə! Sən mənim ülvi eşqimi yetim qoydun! Artıq sənin ürəyində ünvanım itib. Sənə verdiyim eşq əmanətini qoruya bilmədin. İndi geri qaytar o sevgimi, özümə qaytar!
İndi sənin ətrini xatirələrdən alıram. Dəniz sahilindəki o gülüş səslərin hələ də qulaqlarımdadır.Yenə də həmin sahildəyəm. Sənli xəyallara dalmışam yenə. Adın çiçəkləyir dodaqlarımda. Sevincə bürünüb kövrək duyğular. Arzular sinəmdə təzəcə çiçək açdığı zaman tərk etdin məni. Hər gecə içimdə həsrət yuxular, “görəsən, vüsal harayıma hay 133
verəcəkmi?” deyə düşünürəm. Nədəndir ki, heç yuxularıma da gəlmirsən. Amma hardan gələ bilərsən ki? Mən ki heç yatmıram. Mən isə sənin yuxularına hökmən gələcəyəm, sən istəməsən belə. Bilirəm, yuxularına gələn gecə isinəcəksən. Bundan sonra ömrüm bir şam kimi ərisə belə, qəm, kədər içimdə yerisə belə, mən səni yenə də gözləyəcəyəm! Bir axşam soruşdun: “Axı, məhəbbət nədir?” Dedim: “Məhəbbət oddur, atəşdir. Qəlbi daim yandırıb-yaxar.” Soruşdun: “Bəs, onda bu atəşə necə dözmək olar?” Dedim: “Əgər bu eşq, bu məhəbbət qarşılıqlıdırsa, onda bu atəş sevən könüllərə sərinlik verər.” İndi bayırda qar yağır. Hava soyuqdur. Bilirəm ki, üşüyürsən. Mən yenə də qəlbimlə bacara bilmirəm, sənin üşüməyinə heç cür dözmürəm. Darıxma, mən səni heç vaxt üşüməyə qoymayacağam! Hər zaman qəlbimdəki sənin eşq atəşinlə soyuq gecələrdə yuxuna gələcəyəm. Və səni eşqimin oduyla isindirəcəyəm!..
29.07.2013
Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|