Camal Zeynaloğlu
Yüklə 1,18 Mb.
|
138
Sən gedəni
(Esse)
ən gedəni cığırları ot-ələf basıb. Sən gedib-gəldiyin cığırlar sənin addımlarına indi yaman qəribsəyib. Sən gedəni cığırlar da həsrətinə tab gətirə bilməyib, üstündən yorğunluq yükünü atmağa hazırlaşır.
dönüşü yoxdur. Gedişli-gəlişli cığırlara alışmışdım. Səbəbi nə oldu bu gedişin? Anlaya bilmədim ki! Niyə aramızda sərhəd çəkildi, ikiyə bölünmüş Azərbaycantək?! Ürəyimdə kök salan sevgin, nədən sənin qəlbində bir tikan oldu? Mən səni qəlbimdə sevgi atəşi ilə isindirirdim. İndisə hardasa soyuqlamısan. Son dəfə məndən ayrılanda, nədənsə gözlərini gizlədirdin. İndi anlayıram ki, gözlərini məndən niyə gizlədirdin. Sən ondan qorxurdun ki, gözlərində başqa birisinin gizləndiyini görə bilərəm. Bundan bildim ki, niyə son vaxtlar gözlərin gözümə baxmaqdan utanır. Çünki günahkar sən idin. O günah yükü kirpiyindən sallanaraq göz qapaqlarını aşağı dartırdı... Sənə vəfasızmı deyim, bilmirəm. Allah da şahiddir ki, sevgimizə heç zaman xəyanət etmədim. Bu ülvi, saf eşqi həmişə qoruyub saxlamağa çaılşdım. Sən isə bu eşqin qədr- qiymətini bilmədin. Görünür, sevgi, məhəbbət yollarında naşı bir yolçusanmış. Onun üçün də sevgimi bu cür ucuz tutdun, onu anlamağa heç çalışmadın da. İçimdə açmış sevda çiçəklərini nə tez soldurdun?! Sən gedəni bu eşq atəşindən yaşıl ot odda necə qıvrılaraq yandığı kimi, mən də onun kimi yanıb-yaxılıram. Sən gedəni i ntizarından gecələr də uzun göründü mənə.Yatmaq istəyirəm. Deyirəm, bəlkə yuxularıma girərsən. 139
Heç olmasa yuxuda səni görmək istərdim. İndi yeganə təsəllim budur. Sən gedəni bağçadakı o bülbül də daha nəğmə oxumur. Sanki o yazıq quşcuğaz da bizim nakam eşqimizə yas saxlayır. Sən gedəni daha çiçəklər də açmır. Sən demə, güllər, çiçəklər də həsrətə dözə bilmirmişlər. Sən demə, çiçəkləri, gülləri də təravətləndirən eşq, sevgi imiş...
24.08.2013
140
Şəhid anası (Esse)
G özləri yollara dikilib Şəhid anasının. Təsəlli verir özü - özünə: “Mənim balam məni belə tənha, gözüyaşlı qoyub getməz! O məni heç bir zaman yalqız buraxmayacağına
söz vermişdi! Vüqar balam mənə heç zaman yalan danışmazdı. Onun qəlbində düşmənə hədsiz nifrət hissi vardı. Həmişə əsəbiləşib deyirdi: “Haqlı olduğumuz halda, bütün dünya yenə də “onlara” gözün üstə qaşın var demək istəmi r. Torpaqlarımızı işğal etdikləri bəs deyil, hələ bir dünya ictimaiyyətinin gözündə özlərini haqlı çıxarmağa çalışırlar. Çünki arxaları böyük güc sahibinə bağlıdır. Kaş ki, üçcə gün dığaların ağası onlardan üz döndərəydi, o zaman türkün kim olduğunu onlara
göstərəydik. Nə edək ki, beynəlxalq aləm: “bu münaqişə sülh yolu ilə həll edilməlidir!” deyərək əl -qolumuzu bağlayır. Özündən qat - qat zəif birisinin sənin doğma ata -baba torpaqlarında at oynatması istər - istəməz adamın qüruruna, şəninə toxunur.”
Ana oğlunu əsgərliyə yola salarkən o, geri qanrılıb, günahkarcasına anasına baxaraq deyir: “Əgər geri qayıtmasam, bağışla məni, ana! Haqqını halal et! Əlimə fürsət düşən kimi, düşməndən intiqam almağa çalışacağam! Yoxsa vicdan əzabı, torpaq namusu məni heç z aman rahat buraxmaz!” Elə də oldu. Düşmən növbəti dəfə təxribat törədərək, səngərlərimizə doğru irəliləyiblər. Bu zaman şiddətli atışma başlayıb. “Daha bundan yaxşı fürsət ola bilməz! Göstər özünü! İndi o quduz köpəklərin payını vermək vaxtıdır!” deyə Vüqar düşmənin başına od
yağdırır. Vüqarın
əl pulemyotundan açdığı atəşlə bir neçə düşmən torpağa sərilir. Qalanları hücuma keçdiklərinə peşman olaraq, yoldaşlarını
141
döyüş meydanında qoyub, geri qaçırlar. Bu zaman düşmən snayperinin açdığı atəş Vüqarın gənc həyatına son verir.
İndi şəhid anasının həsrət dolu baxışları yollara dikilib qalıb. Söz kimi, göz yaşları da ananın yanaqlarında eləcə də donub qalıb. Sanki göz yaşı ananın yanaqlarında hələ yol gedir kimi görünür. Yaşamaq ana üçün indi bir aldanışdır. Q ara qanlar axır ananın qəlbindən. Onun qəmli ürəyində bahar öz yerini əbədi olaraq qışa vermişdir. Yollara göz dikməkdən Şəhid anasının arzusu, ümidi qırış - qırışdı.
Ələnib ömrünə həsrətin qarı, hər yerdən bağlayıb fələk yolları. Dərd, kədər sarmaşıq tək sarılıb ananın boynuna. Oğul dərdiylə yol gedir Şəhid anası!
Hər ötən axşamı, açılan səhəri intizarla, həsrətlə, qəhərlə qarşılayır Şəhid anası! O, qəhrəman oğlu haqqındakı xatirələri indi göz yaşlarıyla yuyaraq əzizləyir.
İndi Şəhid anası heç kəsin görə bilmədiyi, duymadığı şəhid oğluna qəlbində ağrı - acıdan, dərddən, kədərdən, iztirabdan, həsrətdən əbədi bir heykəl qoyubdur!..
02.12.2013 Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|