Camal Zeynaloğlu
Yüklə 1,18 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Kaş biləydin ki... (Esse) S
- Həsrətə dözmür ürəyim
145
Kaş biləydin ki... (Esse) S əni sevdiyimi kaş ki, biləydin. Hardan düşdü bu od canıma bilmirəm. Ancaq onu bilirəm ki, səni görən gündən bu od içimi yandırıb-yaxır. Bilirəm ki, içimdəki atəşi bayıra çıxara bilməsəm, tezliklə yanıb kül olacağam. Axı bunu sənə necə izhar edim? Bu bir gizli eşq! Yalnız mənim duyduğum, mənim iç dünyama məxsusi bir eşqdir. Bundan kimsənin xəbəri yox belə. Bunu sənə necə söyləyəcəyəm?! Sən bu mübhan eşqə necə cavab verəcəksən? Bilmirəm! Bircə onu bilirəm ki, eşidən kimi qımışıb, güləcəksən mənə. Bəlkə də: “Bu mümkün deyil, Aşiq! Sən gecikmisən. Mən artıq başqasının yarıyam!” deyəcəksən. O zaman mən də təəssüflə: “Axı niyə bu qədər gec çıxdın qarşıma? Bəs indiyə kimi haradaydın?!” deyə əllərimlə başımı döyəcləyəcəyəm. Mənmi gecikdim bu sevdaya, yoxsa sənmi tələsdin bu mənsiz eşqə?! Allahım, indi mən nə edəcəyəm?! Bu gizli eşqi sevdiyim insana necə söyləyim?! Ünvanını öyrəndim. Qapınıza qədər gəldim. Amma qapının zəngini çalmağa əlim qalxmadı. Qapının önündə donub qaldım, sanki heykələ döndüm. Bəli, bu bir gizli eşq heykəli idi. Geri döndüm. Düşündüm ki, səni sevəninin yanında aşağılamayım. Sənə qarşı anlayışsızlıq göstərib, səni qınaya bilər. Bəlkə də zəif iradəli olub səndən uzaqlaşa bilər, səndən soyuya bilər. O zaman günahkar olduğum üçün özümü heç cür bağışlaya bilmərəm. Bir ailə səadətinə qıyıb, sevənlər arasında qanqal ola bilmərəm. Buna mənim nə əxlaqım, nə tərbiyəm, nə düşüncə tərzim, nə də ki sevgiyə olan etibarım, sadiqliyim və inamım yol verə bilər. Elə isə bircə yol qalır: bu 146
gizli eşqdən heç kim xəbər tutmadan qəlbimdə əbədi gömmək! Bəs sonra halım necə olacaq? Mən bu sevda yükünü qəlbimdə necə daşıya biləcəyəm?! Buna gücüm, iradəm, səbrim çatacaqmı?! Xoşbəxtlik axtarırdım, sən çıxdın qarşıma. Dost-tanışlar, qohum-əqraba hər dəfə məni qınayırdılar: “Daha bəsdir, bu qədər subay gəzib-dolaşdın! Evlənmək vaxtın ötüb keçir. At bu subaylığın daşını. Sevindir atanı, ananı, bacı-qardaşını. Sevindir səni sevənləri!” İndi mən onlara səni sevdiyimi, xoşbəxtliyimi yalnız səndə tapdığımı necə söyləyim?! Söyləsəm, gülərlər mənə. Amma hiss edirəm ki, içimdəki və axtardığım xoşbəxtlik məhz sən imişsən! Bağırmaq istəyirəm: “Ey canıma eşq alovun salan, Mələk, hardan çıxdın qarşıma?! Kaş biləydin ki, səni necə sevirəm!” Taleyə bir bax. Sevirəm, sevgimi deyə bilmirəm. Kövrək duyğularım ağladır məni. Getdiyin yollara həsrətlə baxıram. İnan ki, səni o yollara da qısqanıram. Dünənki tədbirdə yenə də qarşılaşdıq. Hamıya təbəssüm hədiyyə etdin. Mən isə başqalarına dostcasına ərmağan etdiyin bu təbəssümləri də onlara qısqandım. Qısqandım təbəssümlərini sən duymadan. Səni sevdiyimi kaş ki, biləydin. Bilirəm, bu gizli, nakam məhəbbət öldürəcək məni. Kaş bircə gecə yuxuna girə biləydim. Aşkara sevdiyimi deyə bilmədiyimi, heç olmasa yuxuda sənə bəyan edərdim. Kaş ki, deyə biləydim: “Sevirəm Səni!”
İndi sənin həsrətin mənim yuxusuz gecələrimə çevrilib. Sən isə bu gecələrin sənsiz açılan səhərisən. Bilirəm, sənin eşqin mənə ən böyük acı çəkdirir. Amma səni düşündükcə, içimə axan göz yaşları mənə ən böyük sevinc yaşadır. Səni sevəndən bəri daha kimsəni yaxınıma buraxmıram. Nədənsə yalqız qalmaq istəyirəm həmişə. Dost-tanışlardan da uzaq qaçıram. “Niyə birdən-birə dəyişdin?!” deyə hamı məni qınayır. İndi mən iç dünyamla baş-başa qalmışam. Orada ancaq tək sən varsan. Səndən başqa kimsəyə yer yoxdur bu
147
dünyada! İndi sən mənim içimdə kədər, qüssə, sevinc, göz yaşları olan böyük Dünyamsan! İlahi, bəs “niyə evlənmirsən?” deyə məni qınayanlara başqasının halalını canımdan artıq sevdiyimi necə bəyan edim?!.
22.01.2014 148
Həsrətə dözmür ürəyim (Esse)
S ən məni tərk edəni bir il olub. Amma unuda bilmirəm sənli günləri. Bu gedişin, bu incikliyin səbəbini mənə anlatmadan saf eşqimizə, məhəbbətimizə əlvida dedin. Nədən?! Hələ də bu sualların girdabında çabalayıram, amma özümə təsəlli verə biləcək bir cavab tapa bilmirəm. Təsəllim yalnız onda oldu ki, düşündüm: “Bəlkə, sevgilim məni həsrətlə sınağa çəkir. Hardasa qayıdar geri, bitər bu həsrətli günlər!” Sənsə geri qayıtmadın. Niyə səni özündən də artıq sevən birisinin saf eşqini yetim qoydun bu dünyada?! Sən dəfələrlə məni dəlicəsinə sevdiyini bəyan etmişdin. Bəs necə oldu ki, birdən-birə, mənə nəsə anlatmadan tərk edib, getdin? Bu gedişdə günahım vardısa, gərək deyəydin. Bu cür səssiz-səmirsiz getməyəydin kaş! İndi bütün günahları məndə görürlər. “Qızın qəlbinə möhkəm toxunub, yəqin ondandır tərk edib!” deyə düşünürlər. Mənsə özümə heç cür bəraət qazandıra bilmirəm. Allah şahidimizdir ki, mən hər zaman təkcə sənin sevginə möhtac olmuşam. Mən bu gün sənə yenidən qovuşmaq ümidi ilə səbr edib gözləyirəm. Həsrətə dözmür ürəyim. Qayıt gəl, Gülüm! Yenidən qayıt gəl, ömrümə, günümə! Mən sənin üçün uzaqdan sevməyə də, sənə baxmadan görməyi də, göz yaşlarımla gülməyi də, qovuşmaqdan ötrü səbr etməyi də öyrəndim. Amma bircə sənsizliyə əsla öyrəşə bilmədim! Bircə gün səsini eşitməyəndə, ürəyim çırpıntıdan az qalırdı ki, yerindən çıxsın. Amma indi ürəyimdə bir həsrət heykəli Yüklə 1,18 Mb. Dostları ilə paylaş:
|