288
- Ramiz müəllim, zəngin tərcümeyi-halınızdan görünür ki,
həyatınız çox maraqlı və mənalı keçibdir. Həyatda insanın keçdiyi
ömür yoluna nəzər saldıqda, ilk öncə onun uşaqlıq illəri göz
önünə gəlir. Çünki uşaqlıq illəri insan həyatında yaddaqalan və
silinməz izlər buraxır. Uşaqlıq illəriniz barədə nə deyə bilərsiniz?
- Mən bütün söhbətlərimdə səmimi olmağa çalışmışam. Bu gün də
sizinlə söhbətdə səmimi olacağam. Uşaqlıq illərinə gəldikdə tam
səmiyyətlə deməliyəm ki, mən uşaqlıqda çox dəcəl və inadcıl
olmuşam. Beynimə bir işi görmək düşdüsə, onu axıra çatdırmayınca
rahat ola bilmirdim. Ona görə də həyatım həmişə mübarizə aparmaq,
çarpışmalar və qalmaqallarla keçibdir. Ədalətsizliyi və haqsızlığı heç
cür bağışlaya bilmirəm. Mən daim hərəkətdə və fəaliyyətdə olmağı
xoşlayan insan olmuşam. Mənim belə bir devizim var:
«Əgər
sakitcə oturub nəyisə gözləyirsənsə, deməli zaman səninçün
dayanıbdır.»
Bir dəfə qarlı bir gündə asfalt yolda «konki» sürdüyüm zaman
daha sürətlə getmək üçün əlimdəki qarmaq məftili yanımdan ötüb
keçən «Palturka» maşınının arxa dəmirinə keçirdim. Sürücünün
bundan xəbəri olmadı. Maşının sürəti get - gedə artdığından həyatım
üçün təhlükə yaranmışdı. Son anda özümü itirdim və məftili
əlimdən buraxdım. Bu zaman qarşıdan gələn «Moskviç» avtomobilin
sürücüsü gördü ki, «Palturka» maşınının arxasından qəfildən
«konki»də bir uşaq peyda oldu və düz onun maşınının qarşısına
çıxdı. Sürücü məni vurmamaq üçün sükanı sağa buraraq, yolun
kənarına çıxdı. Mən isə özümü saxlaya bilməyib yolun kənarındakı
dərəyə yuvarlandım. «Moskviç» maşınının sürücüsü tez maşından
düşüb, dərədə huşsuz halda uzanıb qalmış məni götürüb şəhərə
gətirir. Sürücü məni dərhal tanıyır. Onu da deyim ki, o,zaman
atam Yusifov Yusif Naxçıvan MR MK- nın birinci katibi
vəzifəsində (1946 – 1952 – ci illər) işləyirdi.
- Ramiz müəllim, necə oldu ki, idmana gəldiniz?
- Bir dəfə məktəbdə mənim uşaqlarla dalaşmamı görən Tofiq
Bəhrəmov mənə məsləhət gördü ki, gedib boksla məşğul olum.
O, zaman T. Bəhrəmov bizim məktəbdə idman müəllimi
işləyirdi.
289
Həmin gündən sonra mən dünya miqyasında tanınan
futbol
hakimi Tofiq Bəhrəmovun məsləhəti ilə 1952 – ci ildən
«Spartak» cəmiyyətində boksla məşğul olmağa başladım. Mən
dəfələrlə şəhər və respublika birinciliklərinin, sonra isə SSRİ
çempionatının iştirakçısı olmuşam. 1958 – ci ildə SSRİ idman
ustası dərəcəsini almışam.
Mən boks üzrə 1954-cü ildə Tbilisidə 2-ci yeri, 1955-ci ildə
Riqada 2-ci yeri, 1956-cı ildə Vilnüsdə keçirilən 6-cı Spartakiadada
3-cü yeri tutmuşam. Mən 5 dəfə Azərbaycan çempionu olmuşam.
1996-cı ildən bu günə kimi boks üzrə Beynəlxalq dərəcəli hakiməm.
Dəfələrlə Avropa və Dünya çempionatlarında
müvəffəqiyyətlə iştirak
etmişəm.
Bu
ərəfədə boksçularımızın Avropa və Dünya
çempionatlarında 1 qızıl, 2 gümüş və 2 bürünc, Olimpiya oyununda
isə 3 bürünc medal qazanmışdılar. Boksçularım dünyanın 5 qitəsində
Azərbaycan bayrağını dalğalandırıblar.
- Bildiyimizə görə siz eyni zamanda həm də zəlzələşünassınız. Bu
barədə nə deyə bilərsiniz?
- 1980 – ci ildə respublikada seysmik tədqiqatların
gücləndirilməsi məqsədilə təşkil olunan geofiziki ekspedisiyaya
məni də daxil etdilər və bundan sonrakı
illərdə zəlzələ problemləri,
onun nəticələrinin aradan qaldırılması ilə məşğul olmağa başladım.
1984 – cü ildə Özbəkistandakı Qazlı zəlzələsində, 1985–ci ildə
Səmərqənd – Buxara, 1989 – cu ilin iyununda İranın Rüdbar və 1997
– ci ildə Ərdəbil zəlzələlərində onun nəticələrini aradan qaldırmaq
üçün Akademik Arif Həsənovun rəhbərliyi ilə təşkil edilmiş
ekspedisiyasının tərkibində mən də var idim və həmin yerlərdə
zəlzələdən ziyan çəkmiş insanlara köməklik etməkdə biz də iştirak
etmişik.
- Təbii ki, çoxillik idman karyeranızda yadda qalan önəmli
hadisələr olub. Əgər olubsa, onu necə xatırlayırsınız?
- Çoxillik idman karyeramda yaddaqalan hadisələr çox olub.
Onlardan yalnız iki maraqlı hadisəni sizə söyləyəcəyəm. 1954 – cü
ildə beynəlxalq turnirdə iştirak etmək üçün Tbilisiyə getmişdik.
Gəzinti zamanı təsadüfən şəhərdəki göllərdən birində azyaşlı oğlan