133
Rəhbər işçi konflikt şəraitini təhlil edərkən onu realistcəsinə
qiymətləndirməli və ondan düzgün çıxış yollarını arayıb
tapmalıdır. Bunun üçün aşağıdakı cəhətlərə xüsusi diqqət
yetirmək lazımdır:
a)konfliktin yaranması üçün bəhanə kimi istifadə olunan halları
fərqləndirmək, konfliktin əsas səbəblərini müəyyən etmək
(konfliktin iştirakçıları, adətən, onun səbəblərini müxtəlif
yollarla gizlədirlər);
b)konfliktin “işgüzar (obyektiv) zonasını” müəyyən etmək.
Konfliktin nə dərəcədə ( tutaq ki, işin təşkili, nə dərəcədə isə
konfliktə girən şəxslərin ) kollektivdəki işgüzar və şəxsi
münasibətləri ilə əlaqədar olduğunun müəyyən edilməsi sosial-
psixoloji baxımdan böyük əhəmiyyətə malikdir. Bu, eyni
zamanda həm şəxsiyyətlərarası konfliktin xarakterini müəyyən
etmək, həm də onun təsir sahəsini qismən məhdudlaşdırmaq
imkanı verir.
c)adamların konfliktə girməsinin subyektiv motivlərini
aydınlaşdırmaq (bunun üçün işçilərin xüsusilə son dövrdə
həyat yolunu bilmək, onların maraqlarını, tələbatlarını və s.
öyrənmək zəruridir);
d)konflikt iştirakçılarının konkret hərəkətlərinin istiqamətini
müəyyən etmək.
Hər bir kollektivdə konflikti vaxtında və obyektiv surətdə
aradan qaldırmaq üçün həmin kollektivin rəhbəri təsirli
tədbirlər görməlidir.
Təəssüf ki, indiki şəraitdə rəhbər işçi öz öhdəsinə düşən işin
icrasını yerinə yetirmək əvəzinə, kollektiv arasında
məqsədyönlü
konfliktlərin yaranmasına şərait yaradır,
kollektivdə şəxsiyyətlərarası münasibətlərin pozulmasına
çalışır. Bu da kollektivi işgüzar zonadan uzaqlaşdırır, onların
fikir birliyinin zəifləməsinə səbəb olur. Kollektivdə bu cür
münasibətlərin yaranması rəhbər işçiyə sərf edir. Bu cür rəhbər
işçiləri kollektiv qayğılardan daha çox şəxsi ambisya
düşündürür.
134
Kollektivdə hər bir işçinin mədəni səviyyəsini nəzərə almaq
lazımdır. Işçilərin mədəni səviyyəsi aşağı olduqda, hətta öz-
özlüyündə çox əhəmiyyətli olan işgüzar konfliktlər belə,
asanlıqla məhdud şəxsi konfliktlərə çevrilir. Çalışmaq lazımdır
ki, kollektiv üzvləri bütün hallarda bir-birinə səmimi hörmət
etsinlər,
bir-birinin
insanlıq ləyaqəti və nüfuzu ilə
hesablaşsınlar, asanlıqla kiçilməsinlər, prinsipial olmayan
məsələlərdə güzəştə gedə bilmək əzminə malik olsunlar.
Kollektivdə sosial-psixoloji iqlimin optimallaşdırılması üçün
konfliktin müsbət imkanlarından məharətlə istifadə etmək
lazımdır.
1992 - ci il.
135
Təlim fəaliyyətinin psixoloji cərəyanı
Təlim prosesinin əsas məqsədi bilik verməkdir. Bu məqsədə
nail olmaq üçün təlimin bütün üsullarından səmərəli istifadə
etsək də, çox vaxt təlim prosesində yüksək göstəricilərə nail ola
bilmirik. Bunun səbəbini bəziləri şagirdlərdə, bəziləri
müəllimlərdə, bəziləri isə təlim üsullarının indiki dövrdə şagird
və
müəllimlərin tələbatını
lazımi
səviyyədə
ödəyə
bilməməsində görmək olar. Bəziləri də təlim üsullarının
müvəffəqiyyətli həyata keçirilməsinə mane olan əsas
səbəblərdən birini də sosial amillərdə görürlər. Müəyyən
mənada bu fikirlə razılaşmaq lazımdır.
Lakin
biz
təlim
prosesində
qazandığımız
müvəffəqiyyətsizliyin əsas səbəblərini təlimin psixoloji
mexanizmlərini, onu psixoloji cəhətdən necə idarə etməyi,
şagirdin psixi inkişafında təlimin nə kimi rol oynadığını
bilməməyimizdən irəli gəlir.
Əksər hallarda isə ayrı-ayrı şagirdlərin idrak imkanlarını
müəyyənləşdirməkdə çətinliklərlə rastlaşmalı oluruq.
Aparılan tədqiqatlar, müşahidələr göstərmişdir ki, uşaqların
idrak imkanları mövcud proqramların nəzərdə tutduğundan
çox-çox genişdir.
Məlumdur ki, uşağın bilik əldə etmək imkanları çox geniş olsa
da, hüdudsuz deyildir. Təlimin son nəticəsi, heç şübhəsiz, təkcə
xarici amillərlə deyil, həm də daxili amillərlə şərtlənir. Bu iki
amil vəhdət təşkil etdikdə təlim müvəffəqiyyətlə nəticələnir.
Biz indiyə kimi “nəyi öyrətmək?” və “necə öyrətmək?”
tədris prosesində müəllimin qarşısına çıxan bu iki suala təlim
prinsiplərindən çıxış edərək cavab verməyə çalışmışıq.
Ancaq bütövlükdə “öyrənmə” özü nədir? sualına bəzən
lazımi cavab tapa bilmirik. Deməli, biz əvvəlcə “öyrənmə”nin
özünü öyrənməliyik, sonar da onu şagirdlərə öyrətməliyik.
136
Öyrənmə
çətin, psixi prosesdir.Onun çətinliyi həm
daxili(psixi), həm də xarici (fiziki) amillərdən asılıdır. Bu
asılılığı görə bilmək, onu təlim prosesində lazımi məqsədə
istiqamətləndirmək üçün müəllimdən nəinki yüksək bilik,
pedaqoji ustalıq, həm də yüksək psixoloji hazırlıq imkanlarına
malik olması tələb olunur. Müəllimlərimiz təlim prosesində
psixoloji çətinlikləri aradan qaldırılmasında düzgün üsullardan
istifadə edə bilmirlər. Daha doğrusu, bu çətinlikləri aradan
qaldırılmasının real yollarını bilmirlər.
Öyrənmə bilməməzlikdən biliyə doğru gedən uzun
prosesdir.
Məlumdur ki, təlim prosesində iki tərəf iştirak edir.Yəni
öyrənənlə öyrədən arasında qarşılıqlı təsir, əlaqə yaranır.
Öyrədənin vəzifəsi müəyyən bilikləri, müəyyən informasiyaları
uşaqlara çatdırmaqdır. Ancaq biz bir cəhəti nəzərə almalıyıq ki,
hazırkı dövrdə məktəblərdə təlim prosesində qarşılıqlı
münasibətdə olan iki tərəfdən ən çox fəallıq göstərəni
öyrədəndir.Təlim prosesində ən çox müəllim özü işləyir,
şagirdlər isə əksər hallarda biliyi “hazır şəkildə” alırlar.Bu
ondan irəli gəlir ki, mövcud təlim sistemi daha çox illustrativ-
izahat prinsipinə istinad edir. Bu sistem şagirdlərə müəyyən
bilikləri mənimsətmək, onlara bir sıra vərdişlər aşılamaq
imkanı versə də, əqli inkişafa təsir cəhətdən istənilən
müvəfəqqiyyət əldə etmək olmur. Bir sıra müəllimlər təlimin
başlıca vəzifəsini onda görürlər ki, şagirdlər müvafiq
dərslikdəki təlim materiallarını oxuyub yadda saxlaya bilsinlər,
sorğu zamanı isə yada salmağa çətinlik çəkməsinlər. Hətta
bəzən dərs soruşularkən uşaq təlim materialını asanlıqla yada
sala bilmədikdə, olduğu kimi danışmadıqda, bəzi müəllimlər
şagirdlərdən mətni neçə dəfə oxuduğunu soruşur, onu bir neçə
dəfə təkrar oxumamaqda təqsirləndirirlər. Bəzi müəllimlərimiz
isə əzbərçilik üsulundan hələ də istifadə edirlər.
Əlbəttə, belə təlim üsulları müəyyən cəhətdən uşağın zehni
inkişafına, onlarda hafizənin dəqiqliyinə xeyli təsir göstərir.
Dostları ilə paylaş: |