26
Pərviz Qasımov
nehrə də təmsil olunmuşdur. Analoji dəfn kompleksi Mingəçevir ekspedisi-
yası tərəfindən 1947-ci ildə 45, 140 saylı torpaq dəfnlərdə qeyd edilib.
Amma Mingəçevir ekspedisiyasının aşkar etdiyi 151 saylı torpaq qəbir, ara-
larında gender fərqinin olmasını ehtimal etdiyimiz hər iki qəbir kompleksi-
nin xüsusiyyətlərini daşıyırdı; burada həm silahlar, həm bəzək əşyaları, həm
də nehrə var idi [8, s.170,173–174]. Buradan iki nəticə çıxarmaq olar: 1)
Xocalı–Gədəbəy mədəniyyətində dəfn kompleksi ilə gender fərqini müəy-
yən etmək çətindir. Çünki ölünün cinsindən asılı olmadan eyni əşyalar qəbi-
rə qoyulur və eyni dəfn kompleksini təşkil edirdi. Belə ki, silahlar, alətlər,
keramik məmulatlar və bəzək əşyaları həm qadın qəbrində, həm kişi qəbrin-
də də ola bilərdi. 2) 151 saylı torpaq qəbirin tədqiqində səhvə yol verilib.
Beləliklə, Xocalı-Gədəbəy mədəniyyətinin dəfn ənənəsində gender
fərqinin
ciddi güdülməsi və ya əksinə, gender-neytral (gender-neutrality) ya-
naşmanın hakim olması məsələsi açıq qalır. Belə ki, dəfn inventarı ilə ske-
letlərin cinsi mənsubiyyəti arasında korrelyasiyanın təyin edilməsi üçün cid-
di tədqiqatlara, xüsusilə ciddi antropoloji araşdırmalara ehtiyac var.
Bu mədəniyyətin dəfn ənənəsində qəbirə təsərrüfat alətləri də qoyulur-
du. Məsələn, Topdağdağan kurqan nekropolundakı 10 saylı kurqanın salla-
ma qəbirində biz ucluğu da var idi və orada aşkar edilmiş ucu oval formada
olaraq arxa tərəfə qatlanmış bıçaqlar sırf militarist yaraq anlamına aid edilə
bilməz. Vaxtilə, İ.Nərimanov bu tip bıçaqların Azərbaycan etnoqrafiyasında
qeyd edildiyini, soyulma zamanı heyvan xəzinin və dərisinin zədələnməmə-
si üçün bu cür quruluşlu bıçaqlardan çobanların və ovçuların istifadə etdiyi-
ni göstərmişdir [5, s.91-92]. Beləliklə də, Xocalı–Gədəbəy mədəniyyəti da-
şıyıcılarının inanc sistemində silah kultu ilə yanaşı, əkinçi–maldar və ovçu-
luq təsərrüfatı alətlərinin də sakral xarakter daşıdığını görürük.
Diqqəti tədqiqatımızın başlıca məsələsinə yönəldərək bildirməliyik ki,
dəfnlərdə aşkar edilmiş tuncdan olan silahlar, orijinalın təqlidi, yamsılanma-
sı təəssüratını yaradır. Belə ki, Topdağdağan kurqan nekropolundakı 10 say-
lı kurqanın sallama qəbirindəki xəncər və bıçaqlar üzərində istifadədən yara-
nmış iz və zədələr qətiyyən müşahidə edilmir. Çox yaxşı qalmalarına bax-
mayaraq xəncərin və bıçaqların bərklik səviyyəsi olduqca aşağıdır. Bu isə,
silahların təyinatı üzrə işlədilməsi fikrini sual altında qoyur.
Geyimin bir elementi olan tunc kəmərin kövrəkliyi, üzərində istifadə
izlərinin və zədələrinin olmaması da belə bir fikirin irəli sürülməsinə əsas
verir ki, bu tip kəmərlər (hətta onların parçadan və ya dəridən hazrılanmış
kəmərin içliyi olması ehtimal edilsə də) onlar orijinalın oxşarı idi və yalnız
dəfn mərasimi üçün hazırlanırdı.
Həmçinin, bəzək əşyalarına diqqət yetirərkən də biz onların orijinalın
yamsılama xarakter daşıdığını ehtimal edə bilərik. 2015-ci ildə Göytəpə
neolit məskənində aşkar edilmiş tunc dövrünə aid 1 saylı torpaq qəbirdən