120
üzündən «Rusca—Türkcə qısa hərbi lüğəti»ni 1926-cı ildə Bakıda üç əlifba—rus,
ərəb və latın əlifbası ilə nəşr etdirə bilmişdir. Bununla da ilk dəfə Azərbaycanda
hərbi lüğətin yaradıcısı olmuşdur. Məhz bu əvəzsiz xidmətinə görə general Əliağa
Şıxlinski SSRİ Hərbi İnqilab Şurasının 1928-ci il 23 fevral tarixli qərarı ilə Fəxri
Fərmanla təltif olunmuşdur. Şıxlinskinin lüğəti hərbi nizamnamələrin, hərbi elmi
ədəbiyyatın Azərbaycan dilinə tərcümə olunmasında böyük əhəmiyyət kəsb
etmişdir. Eyni zamanda hərbi məktəblərdə, yenicə yaranmış orduda xidmət edən
azərbaycanlı əsgər və zabitlər bu lüğətdən qiymətli vəsait kimi istifadə etmişlər.
Həmin kitabın elmi terminoloji əhəmiyyətini maraqlı faktlarla araşdıran
filologiya elmləri namizədi A. Hacıyeva yazır:
«Əliağa Şıxlinskinin lüğəti geniş dil materialının dərin təhlilinin nəticəsi idi.
Azərbaycan dilinin lüğət tərkibini geniş əhatə etməsi, xalq dilinə məxsus
söz və ifadələrdən yerli-yerində, səmərəli istifadə olunması, bir çox unudulmuş və
az işlənən sözlərə yenidən termin kimi həyat vəsiqəsi verilməsi baxımından Ə.
Şıxlinskinin lüğəti o dövrdə nəşr edilən lüğətlərin hamısından fərqlənir.
...Azərbaycan dilində hərbi terminologiyanın olmaması bu işdə böyük çətinlik
törədirdi. Əliağa Şıxlinskinin lüğətinin nəşri ilə həmin çətinlik, demək olar ki,
aradan qaldırıldı».
General Şıxlinskinin lüğətinin misilsiz elmi əhəmiyyətindən danışan
görkəmli filosof-alim Heydər Hüseynov yazır:
«...Kitabın əvvəlində general Əliağa Şıxlinski lüğət tərtib edərkən yeddi
əsas qəbul etdiyini göstərir: 1) Yad sözlərin yerinə bacardıqca, türk-Azərbaycan
sözləri qoyulubdur. 2) El arasında işlənən türkləşmiş ərəb və fars sözləri
buraxılmayıbdır: bu dürlü sözlər, onlar elə bir mənalı türk sözlərinin yanında
dırnaqlar arasında yazılıbdır; məsələn: çağ (vaxt, zaman). 3) Türkcəyə qarışmış
bəzi ərəb sözləri türcə deyilişinə uyğun yazılıbdır. Məsələn: qala (qəl'ə yerinə),
sahat (saət yerinə). 4) Kökləri ərəbcədən olan sözlərin deyilişləri türcəyə
uyğunlaşdırılıbdır; məsələn; vəq'tlər, təbiblər, vəzifəli (evqat, ətibba, müəzzəf
yerinə) və sairə...».
Azərbaycan Respublikası Elmlər Akademiyasının müxbir üzvü Əlheydər
Orucovun «Ə. Şıxlinskinin bir əlyazması haqqında» məqaləsindən:
«Yaşının ötməsinə, səhhətinin pozulmasına baxmayaraq general Əliağa
Şıxlinski həyatının son günlərinə qədər dilimizin vəziyyəti, terminologiya,
orfoqrafiya, lüğətçilik məsələləri ilə maraqlanırdı. Onu tez-tez Lüğətlər
İnstitutunda, həmin institutun direktoru Heydər Hüseynovun yanında görmək
olardı. Heydər Hüseynov Əliağa Şıxlinskiyə dərin hörmət və həssas münasibət
bəslərdi. İnstitutun hazırladığı lüğətlərlə onu tanış edər və bu barədə fikrini bilmək
istərdi. Onun 1940-cı ildə akademik Heydər Hüseynova 49 səhifədən ibarət
göndərdiyi «Qeydlər»dən göründüyü kimi, ana dili ilə bərabər, klassik
ədəbiyyatımızı, xüsusən folklorumuzu çox gözəl bilirmiş. Əliağa Şıxlinski indi
ədəbi dildə işlənməyən, buna görə də müasir lüğətlərə düşməmiş, amma bəzi
121
dialekt və şivələrimizdə işlənməkdə davam edən sözləri yada salmaqla onların
yazılı dilə (lüğətlərə) keçirilməsini məqsədəuyğun hesab edir. Bu baxımdan onun
özünün yeni söz və formalar yaratmaq təşəbbüsü təqdirəlayiqdir. Bu günkü
şəraitdə daha böyük əhəmiyyət qazanmış bu məsələ, görünür, hələ o zaman Əliağa
Şıxlinskini düşündürmüş və fürsətdən istifadə edərək, yazdığı «Qeydlər» vasitəsilə
fikrini lüğətçilərin nəzərinə çatdırmışdır».
O vaxtdan illər keçdi. General Əliağa Şıxlinskinin ilk vəsait olan hərbi
lüğəti bir daha işıq üzü görmədi.
Totalitar Sovet rejimi azərbaycanlı generalın elmindən bəhrələnməyi öz
millətinə yasaq elədi. Az tirajla nəşr olunmuş bu kitabın nadir nüsxələri qalıb. Bu
gün zaman, dövr dəyişib. Yeni yaranan ordumuz üçün həmin lüğətin əhəmiyyəti
şübhəsiz ki, əvəzsiz olardı.
Milli ordu quruculuğunda
Əlli ildən çox nizami orduda qüsursuz xidmət edən Əliağa Şıxlinski həmişə
birincilər sırasında olmuşdur. O, dörd müharibənin şahidi, üçünün iştirakçısı olub:
1904—05-ci illərdə Port-Artur, 1914-cü il Cahan Müharibəsində, 1918-ci illərdə
isə torpaqlarımızın bütövlüyü uğrunda daşnak Ermənistanına qarşı döyüşüb.
Böyük Vətən müharibəsinin şahidi olan qoca general yenə də fəaliyyətini
dayandırmamışdı. O, «Xatirələrim» kimi qiymətli hərbi memuarını diktə edib
yazdırmışdır. Bu, Azərbaycan hərb tarixində ilk və yeganə hərbi memuardır.
İnqilabdan əvvəl və inqilabdan sonrakı dövrlərlə məşğul olan hərb elminin elə bir
alimi yoxdur ki, həmin kitabdan qidalanmasın, bir qiymətli mənbə kimi ondan
istifadə etməsin.
Görkəmli sərkərdə Əliağa Şıxlinskinin xalqımız üçün ən böyük
xidmətlərindən biri də 1917-ci ilin noyabrında olmuşdur. Həmin ayın on beşində
Qafqaza qayıdan Şıxlinski ilk dəfə Tiflisdə azərbaycanlılardan ibarət milli korpus
yaratmışdı. Bununla da o, Milli Azərbaycan Ordusunun təməl daşını qoymuşdu.
Bu barədə general «Xatirələrim» hərbi memuarında daha dəqiq məlumat verir:
«Tiflisə qayıtdıqda, müvəqqəti olaraq mənə korpus komandanlığı həvalə
olunduğu barədə əmri oxudum. Öz xalqımın, baş verə biləcək xarici təzyiqlərdən
və daxili qarışıqlıqlardan özünü qorumasına xidmət etmək arzusu ilə korpus təşkil
etməyə qət edib, Tiflisdə öz qərargahımı düzəltməyə başladım...
1
Dekabrın otuz birində mən öz qərargahımın ilk heyətilə Gəncəyə getdim ki,
orada hissələrin təşkil edilməsilə məşğul olum. Korpus hissələrinin təşkilində
böyük əngəllərə rast gəlirdik».
«Açıq söz» qəzeti 1918-ci il 7 yanvar tarixli nömrəsində nizami müsəlman
əsgəri qüvvələrinin yaranması haqqında belə bir xəbər yaymışdı:
1
Qərargah Tiflisdəki ―London‖ mehmanxanasının birinci mərtəbəsində yerləşirdi – müəl.
Dostları ilə paylaş: |