Araya səssizlik çökür.
— Rəfiqəni gördüm, - Rozalinda mövzunu dəyişərək deyir.
Rəfiqəmi?
Sənin gözəlini. Adı Melani İsaks deyildi? “Dok” teatrında bir tamaşada oynayır. Bilmirdin? İndi başa
düşürəm, ona nəyə görə ilişmisən. Böyük tünd rəngli gözlər. Balaca dələninki qədər zərif bədən. Əsl
sənin tipindi. Elə bilirdin, o da sənin qısa müddətli əyləncələrindən biri, növbəti günahın olacaq? İndi gör,
nə gündəsən. Həyatını küçəyə atmısan. Özü də nədən ötrü?
Həyatımı atıb eləmişəm, Rozalinda. Boş-boş danışma.
Düz deyirəm də! İş yox, ad ləkəli. Dostların səndən qaçırılar, Torrans-rodda başını çanağından çıxartmağa
qorxan tısbağa kimi gizlənirsən. Çəkmələrini təmizləməyə layiq olmayan adamlar səni ələ salırlar.
Köynəyin ütülənməyib, saçını, allah bilir, kim belə qırxıb. Sən... – Rozalinda coşduqca coşur. – əvvəl-axır
zibillikdə eşələnən qocaların gününə düşəcəksən.
Əvvəl-axır məni torpaqda qazılmış bir çuxur gözləyir, - o deyir. – Səni də. Hamımızı.
Bəsdi, Devid, onsuz da dilxoram, səninlə mübahisə eləmək istəmirəm.
Rozalinda torbalarını götürür.
- Çörək və cemdən bezəndə, xəbər ver, sənin üçün yemək bişirim.
Melani İsaksın adını eşidən kimi dincliyi pozulur. Heç vaxt qadınlarla uzunmüddətli münasibət
saxlamayıb. Eşq macərası bitən kimi, asanlıqla arxasını çevirib gedirdi. Lakin Melani
ilə münasibətlərində
nəyinsə yarımçıq qaldığını hiss edir. Yaddaşının hansısa dərinliklərində Melaninin ətri, qadın ətri qalıb.
Bəs o Devidin ətrini yadında saxlayıbmı? “Əsl sənin tipin”- Rozalinda dedi. Əlbəttə, ondan yaxşı kim
biləcək? Birdən Melani ilə yolları yenidən kəsişsə necə? Keçmiş hisslər yenidən alovlanıb aralarındakı
məhəbbətin hələ bitmədiyini göstərəcəkmi?
Yenidən Melaninin qarşısına çıxmaq əsl dəlilik olardı. Nəyə görə Melani onu təqib etdiyinə görə
mühakimə olunmuş bir insanla söhbət eləməli idi? Üstəlik onun haqqında yaxalığı əzilmiş ütüsüz
köynəkli, eybəcər qulaqlı axmaq haqqında nə düşünəcəkdi?
Hronos və Harmoniyanın kəbini təbii deyil. Gözəl sözləri bir kənara qoyası olsa, onun məhkəməsi də elə
buna görə qurulmuşdu. Həyat tərzinə görə. Təbiətə zidd hərəkətlərinə: qoca, yorğun, dölə çevrilməyə
qadir olmayan toxumlar səpdiyinə görə. Qocalar gənc qadınları qamarlasalar, insan irqinin gələcəyi necə
olar? İttihamın əsl məğzi bundan ibarət idi. Ədəbiyyatın yarısı da elə bu mövzuya həsr olunub: gələcək
nəsillər naminə qocaların əzici ağırlığından xilas olmağa çalışan gənc qadınlar.
Ah çəkir. Bir-birlərinin ağuşunda hisslərin musiqisinə qərq olmuş qayğısız gənclər. Bu ölkə qocalar üçün
deyil. Deyəsən, ah çəkməyə həddən artıq vaxt sərf edir. Heyfslənmə - hər şey həmişə bu notda bitir.