Cübran X?lil Cübran
Yüklə 3,04 Mb. Pdf görüntüsü
|
163 V Dünya yaranandan bizim günlərimizə qədər vərəsəlik yolu ilə var-dövlətə sahib olan bəzi klanlar din xadimləri ilə birləşərək özlərini insanların hakimləri elan etdilər. Cəmiyyətin ürəyində qaralan bu köhnə yaranı yalnız cəhaləti aradan qaldırmağa çalışmaqla sağaltmaq olar. Vərəsəliklə var-dövlətə sahib durmuş insan yoxsulların hesabına özünə mülk tikdirir. Keşiş imanlı icma üzvlərinin sü- mükləri və qəbirləri üzərində məbəd ucaldır. Knyaz fəllahların əllərini tutur, keşiş isə vaxt itirmədən onun ciblərini boşaldır. Hakim tarlaların övladlarını qaşqabaqla süzür, yepiskop isə öz təbəssümü ilə onlara təskinlik verir; və acıqlı pələngin baxışları ilə canavar təbəssümü arasında sürü məhv olur. Hakim özünü Qanunun şahı, keşiş isə – Allahın nümayəndəsi elan edir; və bu ikisi arasında bədənlər çürüyür, ruhlar heç olur. Livanın günəşdən bol, bilikdən kasıb dağlarında əsilzadələr və keşişlər kəndlini istismar etmək üçün birləşmiş- lər. Yazıq kəndli isə özünü hakimin qılıncından və Keşişin qarğışından qorumaq üçün torpağı şumlamağa və məhsulu yığmağa məcburdur. Livanın varlısı öz sarayının qabağında qürrələnərək xalqa: «Sultan məni sizə hakim təyin edib»,- deyir. Keşiş isə qurbangahın yanında duraraq elan edir: «Allah mənə sizin ruhlarınız üzərində hakimiyyət vermişdir». Və livanlılar susurlar, zira, ölülər nə deyə bilər axı? Şeyx Abbas ürəyinin dərinliyində keşişlərə çox minnətdar idi. Çünki onlar xalqın biliyə doğru canatımlarını boğmaqda və onun nökərlərində sözsüz itaət ruhunun bərqərar olunmasında onun müttəfiqi idilər. 164 Xəlil və Məryəmin Eşq Taxtına yaxınlaşdıqları, Rəhilin isə onlara şəfqətli bağlılıq dolu baxışlarla baxdığı gün Elias ata şeyx Abbasa xəbər verdi ki, iqumen üsyankar cavanı öz monastırından qovmuş, o isə Saman Raminin dul qalmış arvadı Rəhilin evində məskunlaşmışdır. Keşiş şeyxə verdiyi məlumatın kasadlığından narazı olsa da dil boğaza qoymurdu: – Monastırdan qovulmuş şeytan dönüb mələk olmayacaq və kəsilib ocağa atılmış əncir ağacı da dönüb meyvə vermə- yəcək bir daha. Əgər biz kəndi bu heyvanın nəcisindən təmiz- ləmək istəyiriksə, qovmaq lazımdır onu burdan, necə ki, mo- narxlar elədilər. Şeyx maraqlandı: – Sən əminsənmi ki, bu cavan oğlan mənim adamlarıma pis təsir göstərəcək? Bəlkə, yaxşı olar ki, onu üzümlüklərdə bir işə qoyaq? Bizə güclü kişilər lazımdı. Keşişin üzünə narazılıq ifadəsi qondu. Saqqalını sığallayaraq kəskin eitirazını bildirdi: - Əgər o işləyən olsaydı, onu monastırdan qovmazdılar. Monastırda oxuyan bir tələbə dünən mənim evimdə qonaq idi. Və o dedi ki, bu cavan oğlan – kafirdir. O, iqumenin qoyduğu qaydaları pozmuşdur: monarxlar arasında təhlükəli ideyalar yayırmış. Tələbə mənə bu ara qarışdıranın nə dediyini də söylədi: «Monastırın tarlalarını, üzümlüklərini və gümüşünü verin ka- sıb-kusuba, özünüz isə səpələnin dünyaya, biliyə ehtiyacı olan insanlara kömək edin; bu cür eləsəniz Göydəki Atamıza xoş olar». 165 Bu sözləri eşidən şeyx Abbas öz qurbanını parçalanmağa hazır pələng kimi dik atıldı, özünü qapıya atıb bütün nökərlə- rini yanına çağırdı. Otağa üç nökər daxil oldu və şeyx sə- rəncamını verdi: – Saman Raminin dul qadını Rəhilin evində cavan oğlan yaşayır. Əlini-qolunu bağlayıb gətirin onu bura. Əgər qadın etiraz etsə, saçından tutub sürüyün onu da gətirin bura, zira, şərə kömək edənin özü də şərdir. Nökərlər onun qarşısında baş əyib tələsik Rəhilin evinə yollandılar. Keşiş və şeyx isə Xəlil və Rəhili necə cəzalandıracaqlarını götür-qoy başladılar. VI Gün batmışdı artıq. Gecə düşmüş və qara bələnmiş mis- kin daxmaları qaranlığa qərq etmişdi. Nəhayət göydə ulduzlar da göründü, ölüm ayağında görünən əbədiyyət ümidləri kimi. Qapı və pəncərələr bağlanmış, lampalar yandırılmışdı. Fəllah- lar ocaqlarının başında qızınırdılar. Rəhil, Məryəm və Xəlil kobud taxta stolun arxasında şam yeməyinə oturmuşdular ki, qapı döyüldü və içəri üç nəfər daxil oldu. Rəhil və Məryəm qorxdular, Xəlil isə onları sakit qarşıla- dı, sanki onların gəlişini gözləyirmiş kimi. Şeyxin nökərlərin- dən biri Xəlilə yaxınlaşaraq əlini onun çiyninə qoydu və soruşdu: – Monastırdan qovulan adam sənsən? Xəlil cavab verdi: – Bəli, bu mənəm. Sənə nə lazımdır? 166 – Bizə əmr edilmişdir ki, səni həbs edib şeyx Abbasın evinə aparaq. Əgər müqavimət göstərsən səni qarın üstü ilə kəsilmiş qoyunu sürüyən kimi sürüyəcəyik. Rəhilin rəngi qaçdı: – O nə cinayət eləyib ki, onu bağlayıb aparmaq istəyirsiniz? Hər iki qadın göz yaşları içində yalvarır, cavana qıymamağa çağırırdılar: – O təkdir, siz isə üç nəfər. Onun əl-qolunu bağlayaraq ona əzab vermək qorxaqlıqdır. Kişilər qızdılar və onlardan biri qışqırdı: – Bu kənddə heç bir qadın şeyxin əmrinə qarşı çıxmağa cəsarət etmir! O, kəndiri çıxarıb Xəlilin əllərini bağlamağa başladı. Xəlil başını dik tutdu və kədərli bir təbəssüm göründü onun dodaqlarında, bu sözləri deyərkən: – Mənim sizə yazığım gəlir. Zira, siz sizin əlinizlə məz- lumları əzən insanın əlində kor bir alətsiniz. Siz- cəhalət qulla- rısınız. Dünən mən sizin kimi idim və sabah siz də azad idraklı olacaqsınız mənim kimi. Aramızda dərin uçurum var bizim. Bu uçurum mənim harayımı eşidilməz edir və gizləyir məni siz- dən. Odur ki, nə eşidə bilirsiniz məni, nə görə. Mən sizin qarşı- nızdayam, bağlayın mənim əllərimi və necə lazım bilirsiniz, elə də eləyin. Nökərlər onun sözlərindən təsirlənmişdilər. Xəlilin səsi sanki onlarda yeni bir ruh oyatmışdı, lakin şeyx Abbasın səsi də onların qulaqlarında səslənir və verilmiş əmri yerinə yetirməyi tələb edirdi. Onlar danışmadan onun əllərini bağladılar və ürək ağrısı ilə onu bayıra çıxartdılar. Yüklə 3,04 Mb. Dostları ilə paylaş:
|