Hevdar Əlivcv şiyasoti:
TOLERANTLIQ
düşmənlərimizi kədərləndirdi. Mən beş il orada çalışandan son
ra məcburi istefaya getdim. Mənim əleyhimə, o cümlədən ermə
ni düşmənlərimiz tərəfindən müxtəlif təxribatlar, fitnələr və ya
lanlar, böhtanlar edilirdi. Moskvada üç il ağır bir şəraitdə yaşa
yandan sonra öz vətən torpağıma, Azərbaycana dönməyi qərara
aldım. Gəldim Bakıya. Təəssüflər olsun ki, orada da namərdlər,
nadürüst insanlar mənim yaşamağıma imkan vermədilər. Bura
ya, Naxçıvana gəldim. Burada məni qucaqladılar, qoyunlarına
aldılar, burada məni yaşatdılar.
Bu hekayəti ona görə deyirəm ki, mən o ağır dövrdə Naxçı
vana gəldim. Burada bacım yaşayırdı, onun kiçik komasında
yerləşdim. Məni sayan adamlar gəlib görüşür, kiçik bir həyətdə,
demək olar ki, səhərdən axşama kimi məni ziyarət edirdilər. Mə
nim müəllimim Lətif Hüseynzadə gəldi. O qədər sevindim ki!
Çünki ondan 39-cu ildə ayrılmışdım, bu isə 90-cı i! idi. Oturduq,
çox söhbət etdik. Mən onun o vaxt dediyi sözləri sizə bildirmək
istəyirəm. Dedi ki, əzizim Heydər, sən çalış ki, erməni düşmən
lərimizin burada qarşısını al, Naxçıvana təcavüzə imkan vermə.
Çünki 18-ci ildə onlar Naxçıvana hücum etdilər, əgər türk ordu
su buraya gəlməsəydi, Kazım Qarabəkir paşanın ordusu Nax
çıvana gəlməsəydi hamımızı qıracaqdılar. Bu, mənim gözümün
qabağında hadisədir.
Yəni 1990-cı ildə Lətif müəllim, Lətif Hüseynzadə 1918-ci ili
yadına saldı və o illərin şahidi olaraq mənə bir ağsaqqal, müəl
lim kimi öz tövsiyələrini verdi. Mən ona dedim: Əziz müəllimim,
mən böyük həyat yolu keçmişəm. Bu gün Naxçıvana məcburiy
yətdən gəlmişəm, amma eyni zamanda gəlmişəm ki, sizinlə bir
yerdə olum, bərabər olum, öz həmvətənlərimlə bir yerdə olum
və vətənimi qoruyum. Əgər qoruya bilərəmsə - qoruyacağıq, qo
ruya bilməyəcəmsə - hamımız bir yerdə şəhid olacağıq.
Türk ordusunun, xüsusən Kazım Qarabəkir paşanın adı Azər
baycanda, ələlxüsus bu bölgədə məşhurdur və həmişə böyük
hörmət-ehtiramla yad edilir. 1921-ci ildə yenə də Naxçıvan ətra
fında mübarizə gedirdi. Ermənilər buranı öz əllərinə keçirmək
324
istəyirdilər. Ancaq Naxçıvan xalqı öz iradəsini göstərirdi. 1921-ci
ildə Qarsda Azərbaycan xalqı üçün çox əhəmiyyətli olan Qars
anlaşması, müqaviləsi imzalandı. Onu Türkiyə imzaladı, Rusiya
imzaladı, Azərbaycan imzaladı, Ermənistan imzaladı.
Bu imzalarla Naxçıvanın Azərbaycanın tərkibində olması təs
diq edildi. Burada da əsas rolu Türkiyə oynadı. Həmin o Qars
müqaviləsinin altında bizim hörmətli paşamız Kazım Qarabəkir
paşanın imzası var.
1988-ci ildə Ermənistan Azərbaycana təcavüz edən zamandan,
- Azərbaycan hələ Sovetlər İttifaqının daxilində idi,- Türkiyə
Azərbaycanla bir yerdə oldu, Azərbaycana dayaq durdu, erməni
təcavüzkarlarını pislədi, qınadı. Türkiyə Ermənistan kimi dövlə
ti indiyə qədər tanımır, Ermənistanla öz sərhədlərini açmayıb və
Azərbaycanla bir yerdədir.
90-93-cü illərdə, mən burada yaşayarkən, Ermənistanla Azər
baycan arasında müharibə gedərkən, Naxçıvan ağır blokada
şəraitində olarkən Naxçıvanın başçısı kimi mən yenə də əlimi
Türkiyəyə uzatdım. Əziz dostum Süleyman Dəmirələ müraciət
etdim, ona telefon etdim. O, dərhal köməyə gəldi. Biz bərabər,
bir yerdə körpü tikdik - "Ümid körpüsü", "Həsrət körpüsü"
tikdik. O körpü Türkiyə ilə Azərbaycanı birləşdirdi. İndi o kör
pü vasitəsilə siz, əziz qonaqlarımız, buraya keçib gəlmisiniz, biz
Türkiyəyə gedib-gəlirik. 1992-ci il may ayının 28-də bu körpü
nün təntənəli açılışını da biz - başda Süleyman Dəmirəl olmaqla
Türkiyə hökuməti və Naxçıvan hökuməti, mən - bir yerdə bay
ram etdik. Əziz dostum Süleyman Dəmirəllə mənim çox söhbət
lərim olub. Xüsusən bu bölgə haqqında, Kazım Qarabəkir paşa
haqqında. O, bir dəfə mənə dedi ki, bir kitab var - "Suyu ara
yan adam", onu sənə göndərərəm, oxu. Mənim məlumatlarım
var idi, amma o istəyirdi daha da çox olsun. Aldım, oxudum,
çox gözəl bir kitabdır, çox gözəl! Buradakı hadisələr, o cümlədən
Kazım Qarabəkir paşanın fəaliyyəti, o dövr çox gözəl əks olu
nubdur. Yəni, hörmətli Süleyman Dəmirəllə mənim aramda olan
dostluq əlaqələri çərçivəsində biz bu tarixi bir yerdə təhlil etmiş,
bir yerdə düşünmüşük.
___________________________________ _________Heydar Əliyev siyasdti: TOLERANTLIQ
325
İndi xoşbəxtlikdir, bəxtiyarlıqdır ki, biz bu günlərə gəlib çat
mışıq. Türkivə-Azərbaycan dostluğu, qardaşlığı möhkəm olub,
sarsılmazdır və əbədi olacaqdır!
Hörmətli Diyanət İşləri başkanı dedi ki, bu, Heydər Əliye
vin əsəridir. Mən buna çox məmnunam, amma eyni zamanda,
həqiqət də budur ki, mən burada işləyərkən körpünü açdıq, yol
lar açıldı, getdik-gəldik. Mən rica etdim ki, Türkiyə buraya hər
türlü yardımlar edir, amma burada bir məscid, came də yaran
sın. Çünki xalqımız 70 il dindən ayrı düşüb. Yəni qəlbində dini
saxlayıb, amma din yasaq, qadağan olunubdur, Naxçıvanda Al
lah evi azdır, bunu etmək lazımdır. Mənim bu ricam da qəbul
edildi. Diyanət İşləri Bakanlığının qərarı ilə bu camenin tikilməsi
üçün yer axtarıldı. Biz birlikdə bu yeri tapdıq. Sonra camenin
layihəsini gətirdilər, baxdıq və onun əsası qoyuldu.
Sonra mən Bakıya getdim, Azərbaycana rəhbərliyə başladım.
Amma daim maraqlanırdım ki, burada inşaat, tikinti necə ge
dir, nə vaxt qurtaracaq. Çünki tələsirdim ki, gəlib bu cameni
görüm və onun açılışında iştirak edim. Allah bu qisməti mənə
verdi. Ona görə mən böyük iftixar hissi ilə bu təntənəli, hörmətli
məclisdə iştirak edirəm və bu hadisə münasibətilə sizin hamınızı
ürəkdən təbrik edirəm.
Türkiyədən gələn qonaqlarımızın hamısı bizim üçün əzizdir.
Ancaq buraya gələnə və Türkiyənin böyük elçisi mənə məlumat
verənə qədər heç bilmirdim ki, hamımız üçün çox qiymətli bir
insanın - Kazım Qarabəkir paşanın qızı da buradadır, o da bura
ya gəlibdir. Əziz bacım, siz bizim üçün çox qiymətlisiniz, Azər
baycan xalqı üçün qiymətlisiniz, naxçıvanlılar üçün qiymətlisi
niz. Çünki sizin qəhrəman atanız Azərbaycan xalqı üçün, Naxçı
van üçün böyük xidmətlər göstərib və böyük irs qoyub gedibdir.
Ona görə də
mən təşəkkür edirəm ki, siz buradasınız. Sizi xüsusi
salamlayır və öz təşəkkürümü bildirirəm.
Əziz dostlar, sizi bir daha təbrik edirəm. Güman edirəm ki,
artıq biz lenti bərabər kəsməliyik. Sağ olun.
Heydər Əliyev siyasəti: TOLERANTLIQ
__
_____ ___ __ _____ _______
326
Heydor Əliyev siyjs.ılı TOLERANTLIQ
AZƏRBAYCANDAKI DİNİ KONFESSİYALARIN
BAŞÇILARI İLƏ GÖRÜŞDƏ SÖHBƏT
Prezident sarayı, 16 noyabr 1999-cıı il
Heydər Əliyev:
Siz bilirsiniz ki, Birləşmiş Millətlər Təşkila
tının UNESCO təşkilatı 1995-ci ildə özünün qərarı ilə noyabrın
16-ıu dünyada dözümlülük günü, səbirlilik, tolerantlıq günü
elan etmişdir. XX əsrin sonunda demokratikləşmə prosesinin
Yer kürəsinin bir çox ölkələrini əhatə etdiyini və insan hüquqla
rının mühüm amil kimi ön plana çəkildiyini nəzərə alsaq, bu, çox
vacib qərardır. Bu münasibətlə də mən istədim sizinlə görüşəm,
ölkəmizdə bu məsələnin nə vəziyyətdə olduğunu, qısaca da olsa,
birlikdə təhlil edək, mən sizi dinləyim və öz fikirlərimi deyim.
Bildiyiniz kimi, tolerantlıq, dözümlülük çox geniş anlayışdır.
O, həm insani münasibətlərin, həm insan cəmiyyətində gedən
proseslərin, həm də dövlətlərarası, millətlərarası, dinlərarası
münasibətlərin bir çox cəhətlərinə aiddir.
Bilirəm ki, siz - hörmətli Şeyx Allahşükür Paşazadə, bizim
Qafqaz Müsəlmanları İdarəsi, Azərbaycanın Xristian Pravoslav
konfessiyası, Azərbaycanın Yəhudi konfessiyası və bütün başqa
ları - öz işinizi məhz bu istiqamətdə aparırsınız, buna böyük əhə
miyyət verirsiniz. Bununla belə, görünür, bayaq dediyim kimi,
UNESCO-nun 1995-ci il iyun ayının 16-da qəbul etdiyi qərara
hörmət edərək, zəmanəmizin bu vacib tələbinin həyata keçiril
məsinə hamımız daha böyük diqqət yetirməliyik.
Mən məmnunam ki, ölkəmizdə, müstəqil Azərbaycanda
müxtəlif millətlərə mənsub olan insanlar Azərbaycanın vətən
daşları olaraq sülh və əmin-amanlıq şəraitində yaşayır, bir-bi
rinə hörmət bəsləyirlər. Bir dinin nümayəndələrinin digərinə, bir
konfessiyanın başçısına hörmətsiz münasibət bəsləməsinə dair
heç bir fakt yoxdur. Cəmiyyətimizdə çox mürəkkəb proseslərin
327