108
mətlik) Yaqub Əsədovun da bir inəyi varmış ki, balası doğan
kimi də ölərmiş. Anası, arvadı deyirlər:
– Yaqub, sən gəl inəyin doğan balasını Mir Həsən Ağa-
ya nəzir de.
Yaqub müəllim belə şeylərə çox inanmasa da, razı olur.
İnəyin doğacaq balasını Yaqub müəllim Mir Həsən Ağaya nə-
zir deyir. Gəlir bu dəfə inəyin balası ölmür. İnəyin sonrakı ba-
laları da qalır. Nəzir deyilən buzov da böyüyüb bala verir. An-
caq Mir Həsən Ağa kəndə gəlmir ki, gəlmir. Bir gün Yaqub
müəllimə uşaqları deyirlər ki, ata, Mir Həsən Ağa bizim evin
qabağından keçir. Yaqub müəllim Ağanı evə dəvət edir. Deyir:
– Ağa, bu yanı balalı inək sizindir. İnəyimin balaları öl-
məsin deyə bunu sizə nəzir dedim, şükür, doğulan balaların
hamısı sağ qaldı.
Mir Həsən Ağa deyir:
– İndi ki, bu yanı balalı inək mənimdir, mən də onu satı-
ram. Ancaq ilk sənə təklif edirəm, zəhmət çəkmisən, otunu-
suyunu vermisən. Beş manat ver, inəyi balası ilə sənə verim.
Yaqub müəllim çox təəccüblənir. Deyir:
– Ağa, bu inəyin balası ilə bərabər qiyməti iki yüz ma-
natdan çox edər. Siz nə danışırsız?
Ağa deyir:
– Müəllim, inək mənim deyil?
Deyir:
– Sənindir.
Deyir:
– Onda istədiyim qiymətə sataram. İnəyin qiyməti oldu
üç manat. Verirsən sənə satım, yoxsa kənddə birinə satacağam.
Yaqub müəllim naəlac qalıb üç manatı verir, inəyi və
balasını alır. Mir Həsən Ağa da üç manatı Yaqum müəllimin
109
həyətdə oynayan uşaqlarına verib deyir ki, gedin özünüzə
şəkər alın.
Seyid Sadiqlə Seyid Rza
Deməli, Seyid Sadiqdən saatı soruşurlar. Deyir:
– Üçə qalır beş dəqiqə.
Elədi. Bizim bir qohum olurdu Alatavada. Seyid Sadiq
Alatavanı tanımırdı. (Mən şəhərin mərkəzində qalmışam, son-
ra işləmişəm avtovağzalda.) Orda Etibar adında oğlan vardı.
Seyid Sadiq düşər avtovağzalda, Şamaxinkada. Etibar da ba-
laca həyət evlərində olurdu.
Ay Etibar, Etibar, Seyid söyüş söyən idi, ay alçağ, bil-
mirsən mən gəlmişəm, çıx qırağa da. Deyir, çıxdım gözlərim
bu boyda oldu. Bunu kim gətirib, nətər gəlib bura? Heç Ala-
tavaya getmiyib, Bakıya getmiyib. Onun atası Seyid Rzanı
polis gətirmək istiyib. Gəliblər maşını sürüblər, nə qədər əl-
ləşiblər maşın xoda düşmüyüb.
Qızığa
110
quruculuğ işləri yerinə yetirilmədiyindən şəhər əhalisini səfər-
bərliyə alırlar. O, kiçik yaşlı iş qabiliyyəti olanlardan tutmuş
qocalara qədər iməcliyə cəlb edir. O cümlədən həmin dövürdə
qoca bir kişi, vardı, Sultan adlı, o da işə cəlb edilir.
Bu Sultan pir, elə kəramətli insan ki, bu şəhərdə yaşı-
yırmış. Onun yaşının çox olmağına baxmayaraq, şəhər rəh-
bərliyi onu da səfərbərliyə cəlb etdi. Lakin Allah tərəfindən
kəramətli şəxslər öz mövqeyinnən qiymətlənən bu Sultan Pir
həmin vaxt şəhərdə tikinti işləri aparan ustalar üçün su daşı-
mağ tapşırığını alıb.
Daşlı quyunun yanına gəlir. Dolu vedrəni dərin quyudan
çəkib yanındaki səhəngə tökür (səhəng bişmiş palçıqdan
hazırlanan su qabıdır, yayda suyu çox sərin saxlayır).
Sultan pir səhəng dolusu sula bir neçə dəfə ustalara xid-
mət göstərir. İsti hava şəraitində işləyən ustalar yenə su tələb
edirlər. Sultan pir yorulub, ehtiyacı ödəmək qüvvəsinə malik
olmadığını bilir. Nə etməli? İşdən yayına bilməyəcək. Çarə
ancaq Allaha yalvarmaqdadır.
Sultan pir yenə vedrəni quyudan doldurub səhəngə tö-
kür. Hər tərəfdən su tələb edirlər. Sultan səhəngi götürüb onu
səsləyən ustanın yanına gedir.Usta su qabını götürüb qocanın
əlində olan səhəngə yaxınlaşırır. Usta baxıb görür ki, səhəng-
dən su tökülmür. Bu vaxt deyir:
– “Ay Sultan, nə üçün boş səhəngi gətirmisən? Axı bizə
su lazımdır. And içir ki, and olsun Allahın izzəti-cəlalına sə-
həngin içində su var. Usta inanmır, baxırlar görürlər ki, sə-
həngin içindəki su buz bağlıyıb. İsti yay günündə səhəngdəki
su buza dönüb. Sultan pir və yanında olan nəvəsi hadisənin
cərəyan etməsini görəndə oradan uzaqlaşırlar.
111
Xəbər şəhərin başçısına çatır. Sultan piri tutub saxlamaq
haqda gösrəriş verir. Həmin vaxt Sultan pir qiblə səmtinə üz
tutub yeyin addımlarla hərəkət edir. Arxaya nəzər edəndə gö-
rür ki, onu təqib edirlər. İndiki qəbristanlıqda olan oçağın ye-
rində onu təqib edənlərin gözünün qabağında qeyb olur. Şah
gəlir o yerə çatanda qocanın hara girdiyini soruşur. Deyirlər
ki, burada gözümüzün qabağında qeyb oldu. Həmin yerdə şah
iki qəbr tərtib elətdirir. Böyük qəbir Sultan pirin, kiçik qəbir
isə nəvəsinindir. O gündən həmin yer ziyarətgaha çevirlir.
Sonradan qəbirlərin üstündə bina inşa edilir. Ona “Ocaq” adı
veriblər. Sultan pir oçağı kimi məşhurlaşıb. Oçağı ziyarət
edən inamlı, etiqadlı şəxslər ondan bəhrələnib nemətləndiril-
diklərinə görə onun adı dillər əzbəri olub. Son zamanlar hətta
Dağıstan vilayətindən bu oçağa gələn ziyarətçilər deyiblər ki,
bu ocaq Dağıstanda çox məşhurdur. İndi də qonşu rayon
kəndlərindən Ocağa gələn ziyarətçilər çoxluq təşkil edir. Kə-
ramət sahibi olan Sultan pirin və nəvəsinin o yerdə çıxdığı
gündə o ərazi qəbiristanlıq üçün vəqf olunub. İslam şəraitində
qəbirstanlıq yol üstündə, camaatın o yerdə dəfn etməyi lazım
edilməlidir. Şəriət vəfat edənləri o yerdə dəfn etməyi lazım
bilir ki, orada kəramətli insanlar, seyidlər, müctəhidlər, din
xadimləri, imam və imamzadələr dəfn olunsun. Qəbirstanlıq
yaşayış yerindən uzaq olsa da, belə o şəxslər orda dəfn olun-
muşsa, gərək vəfat edəni aparıb o qəbirstanlıqda dəfn edəsən.
Sultan Pirin məzarı dillərdə əzbər olub. Hər niyətə gəlir-
lər. Uşağı olmuyan nəzir eliyir. Dalağ xəstəliyindən olan ora
uzanarmış, sağalarmış. O ocağın qədimliyi və o Sultan Pirin
isə kəramətli olmağı bir az da insanların bu ziyarətə gəlməyi-
nə çox səbəb oldu. Hər yerdən istiyirlər gəlirlər o ziyarətgaha.
O ziyarətgahda öz niyyətinə nail olurlar. Masallının Sığıncağ
Dostları ilə paylaş: |