Daunlots 83 korr



Yüklə 4,04 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə20/143
tarix19.07.2018
ölçüsü4,04 Mb.
#57074
1   ...   16   17   18   19   20   21   22   23   ...   143

49 

 

II. 



De Schummel wor int Weiertshius gohn, 

 

 



 

 

dann opp dät Fleiß vam Swien, 



söu meunde heu, do schmaakere gut en gröut Glaas Brannewien. 

Wo alles amme kuieren wor, spraak heu öuk feste met; 

opp einmool einer fleuten doh, aß wamme’m Ruien flött. 

 

Em Schummel en Gedanken kahm ant Ruieken t’rheime: 



„Keun Menske hie söu’n Ruien jiät, dät sie’k sieker Eime.“ 

Söu fannte ahn te prunken· do em Ruieken sien Heer, 

heu luawwere ne in de Puppen rin, en biäteren nirgends wehr. 

 

Vertallte, wiu heu schlachtet· härr, et Dierken gäffte acht, 



un stuahlen wehr ganz sieker nix bie Daage un bie Nacht. 

Dät hoor em Braukesmann sien Knecht; deu dachte: „Sapperlöut! 

Well seuhn, off bie däm Ruieken· de Klaukheut iß söu gröut.“ 

 

Heu genk no Schummels Hiuse dann un klinkere opp de Diähr, 



spraak fröndlek ahn et Ruieken, wat langsam kahm herfiär. 

Un met ner langen Gaffel dann raff guallere heu de Wiüste. 

Könn’ diet Bield jetz deu Schummel seuhn: iek gloiwe, heu tebiüste. 

 

Et Ruieken kreig öuk sien Deil, fief gröute lange Happen; 



deu Braukmanns Knecht in aller Iil do öuk söu’n achte snappen. 

Deu jiät heu noch in selwer Nacht dann met dreu anderen jiäten; 

et Ruieken awwer, unbedacht, alleine veire friäten. 

 

III. 



Aß niu de Schummel heime kahm un lösket harr sien Dust, 

do schleup de Ruie ganz tefriän, wall bie d’r fieften Wust. 

„Wat diu doch en brav Prützken bis“, söu luawere de Schummel 

sienen Friätpost vamme Ruieken, söu dicke asse ne Fummel. 

 

En anderen Muaren alt guet Tiet riut iut siener Karbiuse 



kahm do de Schummel dapper ahn un genk nohm Noowershiuse. 

Do wor vertallt, wiu et Ruieken harr fiär d’r Wust do siäten 

un doch nit enne Schniute voll d’r van dorinner friäten, 

 

Doch noh där Tiet kreig keumes mehr et Ruieken te seuhn, 



un aß de Schummel frooget woor, do· heu et Miul verteuhn. 


50 

 

„Dät alle Oos vannem Ruiendiehr jiät söu viell Wiüste friäten, 



dätt heu viär liuter Wullwerie et Ohmen iß [?] vergiäten.“ 

 

De Schummel woll van dier’ Tiet aff nix hören meh van Tiewen 



un iß, wann heu wier schlachtet harr, bie sienem Wiüsten bliewen. 

 

 



 

D



A

PPELDEUV


 

 

In Herrkenfeld do wor en Biuer, 



deu harr en Appelhuaf. 

Weu dän besoh un luawere ne nit, 

deu galt fiär fräch un gruaf. 

 

De Biuer wor öuk schreckleg stolz 



opp siene Appelboime, 

heu daggte* ganze Daage draan,   

 

 

           



*dachte

 

harr driewwer söugar Droime. 



 

Viell Appele woren ennes Johrs 

bie guerem Wiähr gerohn, 

do doh de Biuer viär liuter Spaß 

wall nit int Berre gohn. 

 

Un asse balle riepe woren 



un lechteren diär de Blaar, 

gekloppet wor do mancher Junge 

mool feste opp de Swaar. 

 

Diär all deu Hecken un deu Tuine 



deu Lümmels kröupen diär, 

te bannen woren se alle nit 

trotz Schliä un Duennerwiähr. 

 

De Middaastiet, deu iß ganz schoin 



dämme, deu siek plooget jät. 

Fiär en Mann, deu dengelt oppen Kliuten 

un öuk fiär et meue Piätt. 



51 

 

De Appelbiuer kreig keun Tiet 



en Lieppel iut te lecken, 

noh sienen Appelen mocht’e seuhn 

un lieen hinger’en Hecken. 

 

Aß eenen Middaag niu mool wier 



opp sienem Biuk heu laggte, 

do kahm van wieden deu Noowers Franz 

viärsichteg un ganz sachte. 

 

Reun’ iß de Luft, söu dachte heu, 



un fixe diär ’en Tiun 

kröup Franz em Böume ropp, 

eeger dätt me dachte kium. 

 

De Biuer met em langen Praaken 



kahm fixe ahntestiätten; 

de Franzel oppem Appelböum 

was feste amme iäten. 

 

„Weste raff mool fix, diu Appeldeuv, 



diu gröute, lange Lümmel, 

in de Hölle, müerren, kiemmeste 

un garnit innen Hiemmel. 

 

Weste raff, iek schloh die en Puckel voll 



met mienem langen Stocke, 

wahn schlechte geir’et dietmool die, 

hewwe iek die eis am Rocke.“ 

 

De Franzel saggte: „Iek well die nix, 



wann diu wat weß, kumm ropp. 

Doch läste’t wahne Raupen nit, 

schmiet iek diek oppen Kopp.“ 

 

Et barre nix; de Biuer schannte 



innen allerhärtesten Doinen, 

de Noowers Franz kahm nit do raff, 

doh iähn blöus men verhoinen. 



52 

 

Gariut keun anderer Iutwiäg wor, 



de Biuer mochte ropp. 

Heu gaffte· fest ant kleetern siek 

un schnappere sie en Topp. 

 

Hopp, hopp, fast härre ’n Franz alt hat; 



doch deu was öuk nit dumm, 

deu ruzkere diär de Töppe raff 

un woll siek lachen· krumm. 

 

„Weste raff“, reup heu däm Biueren tau, 



deu niu saat oppem Böume, 

diärwiel de Franz jetz drunger stonk 

un harr iähn amme Töume. 

 

De ganzen Tasken harr de Franz 



voll Appele sie niu stoppet, 

dann reite iut un wor voll Spaß, 

dätt heu dän Biuer harr foppet. 

 

Deu eine oppem Appelböume 



soh nit taum Lachen iut; 

heu steig van sienem Böume raff, 

genk heime voller Wiut. 

 

Wann de Biuer später en Appel aat, 



dann jät heu Liewweih krieen, 

wiärrümme niu? Weu nitt iß dumm, 

deu kann’t sie selwer sieen. 

 

 



 

D



S

WIENERUITER

 

 

In Baukenbiärg im Veuskederdahle 



do wuande deu dicke Franz, 

wor blöus en Meter seckseg gröut, 

de Beintkes fehlden ganz. 

Et Buikelken söu rund un dick 




Yüklə 4,04 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   16   17   18   19   20   21   22   23   ...   143




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə