Deri hastaliklari

DERİDE AMİLOİDOZİS 

Amiloid  maddesinin  düğümler  oluşturacak  şekilde  deride  birikmesidir.  Amiloid  ya 

immunositlerin  anormallik  durumlarında(primer  amiloidozis)    ya  da  kronik  yangısel 

olaylarda(sekunder  amiloidozis)    şekillenir.  Ender  olarak  at  ve  köpeklerde  rastlanır. 

Köpeklerde; monoklonal gammopaty, plasma hücre tümörü ve dermatomyozitis durumlarında 

gözlenir.  

 

DERİDE KSANTOMATOSİS 

Derinin dermi

s  ve  subkutis  tabakasında  plasma lipid maddesinin birikmesidir. 

Kedilerde ve çok nadir olarakta köpek ve atlarda görülür.  Trigliserid veya kolesterol 

metabolizmasındaki  anormallikler  ile  ilişkilidir. Diabetus mellitus, hipotiroidism veya 

hiperadrenokortisi

zm gibi metabolik hastalıklar ile lipid metabolizmasında kalıtımsal defekti 

bulunan hayvanlarda gözlenir. 

Multifokal  yerleşimli  açık  kahveden  sarı  renge  varan  papül, 

plak  veya  nodüller  şeklinde  görülür.  Mikroskobik  bakıda  kolesterol  yarıkları,  amorf  lipid 

materyal, 

köpüklü  stoplazmalı  makrofaj infiltrasyonu   dev  hücrelerden  oluşan  granülomlar 

izlenir. 

 

 

DERİNİN BAKTERİYEL HASTALIKLARI 

 

PİYODERMA 

Derinin  bakteriyel  enfeksiyonuna  piyoderma  denir.  Sağlıklı  normal  deri  bakterilerin 

invazyonuna karşı çok dirençlidir. Deride iki tip flora bulunur. Bir kısım bakteriler stratum 

korneumun  dış  kısmı,  kıl  follikül  infindibulumları  ve  kılların  deri  yüzeyinden  taşan 

gövdelerinde 

yerleşik  olarak  bulunurlar.  Bir  kısım  bakteri  de  geçici  olup, zaman zaman 

çoğalırlar  ancak  kalıcı  değillerdir.  Deriyi  koruyan  mekanizmalar  yıkımlandığında  geçici 

floradaki  veya  ara  sıra  yerleşik  floradaki  bakteriler  patojenik  olabilmektedir.  Bakterilerin 

koloni  oluşturmasına  ve  invazyonuna  yol  açan  faktörler  şunlardır:  Stratum  korneumun 

maserasyon

una ve koruyucu lipid tabakasının erimesine yol açan sürekli nemlilik, endokrin 

ve  seboraik  deri  hastalıklarında  olduğu  gibi  keratinleşme  bozuklukları,  friksiyonel  yıkım, 

ektoparazitler  ve  salgılarının  fiziksel  irritasyonları,  aşırı  duyarlılık  reaksiyonlarında  ve 

ektoparazitlere  ilgili  gelişen  dermatozislerde  hayvanların  kendi  kendilerini  yaralamaları,  kir 

birikimi, aşırı terleme, ve ısırık yaraları ya da yabancı cisimlerin direk penetrasyonu gibi direk 

 

7 

---

travmalar.  Ayrıca  kalıtsal  yada  edinsel  birçok  immunolojik bozukluk da bakteriyel deri 

hastalığına eğilim yaratır.  

Piyodermalar  primer  ya  da  sekunder  ve  yüzeysel  ya  da  derin  olarak  sınıflandırılır. 

Piyodermalar genellikle eksojen veya endojen tetikleyici faktörlerin etkimesiyle sekunder 

olarak  oluşur.    En  çok izole edilen bakteriler Staphylococcus spp., Streptococcus spp., 

Corynebacterium pseudotuberkulosis, Pasteurella spp., Proteus spp., Pseudomonas spp., E. 

coli’dir.  

Derin  piyodermaya    yüzeysel  piyodermadan  daha  az  yaygındır  ve  köpeklerde  daha 

sıklıkla  izlenir.  Kıl  follikülleri,  dermis  ve  pannikulusu  tutar.  Genellikle  bölgesel  lenf 

yumruları  yangılanır ve sistemik hastalık tablosu gelişebilir. Derin piyoderma papül, nodül, 

püstül ve ülserlerle karakterize olur.  Kaşıntı, kabuklanma, koku, irinli-kanlı bir eksudat ve 

ağrı olabilir. Köpeklerde lezyonlar daha çoğunlukla burunun üzerinde, çene, dirsek, parmak 

arasında,  boyun  lateralinde  izlenir.  Kedilerde;  allerjik  hastalıklar  sırasında  sekunder  olarak 

gelişir.  Allopesi,  ülserasyon,  hemorajik  kabuklanmalar  izlenir. Histolojik olarak; derin 

follikülitis, furunkulozis, nodülerden diffuza değişen dermatitis, pannikülitis gözlenir. Kronik 

lezyonlar fibroze dermatit şeklinde olur. 

Yüzeysel piyoderma epidermisi ve/veya kıl folliküllerinin yüzeysel kısımlarını tutar. 

Ç

oğunlukla nedbeleşmeden iyileşir. Yüzeysel piyodermalar papül, geçici püstül, halka şekilli 

kabuklanma, pullanma ve multifokal allopesik alanlar ile karakterizedir. Köpeklerde lezyonlar 

daha sıklıkla gövde, baş ve ekstremitelerin proksimalinde yerleşiktir. Kedilerde ise genellikle 

lezyonlar gözden kaçar, ve teşhis edilemez. Özellikle lumbosakral bölgede pul pul dökülmeler 

izlenir. Histolojik olarak intradermal püstüler dermatitis ve/veya yüzeysel follikülitis görülür. 

Nötrofiller çok sayıdadır.    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

8 

---

DERİ RUAMI 

 

Ruam  hastalığının  vücutta  en  çok  görüldüğü  üç  önemli  ruam  şeklinden  (akciğer, 

burun)  biridir.  Kronik  karakterlidir.  Daha  çoğunlukla  atlarda  gözlenir.  Katır  ve  eşeklerde 

ruam akut seyrettiği için deri ruamı seyrek görülür.   

Patogenezis: 

Deri 

ruamına  “Farsi”adı  da  verilir.  Etken  Burkholderia  mallei’  dir  (Pseudomonas  mallei). 

Enfeksiyon kaynağı hasta atların burun ve derideki ruam yaralarından çıkan ekudatdır. Etken 

genellikle ağız yolu ile alınır. Farinks ve bağırsak mukozasındaki sıyrık, yara ve berelerden 

girer,  lenf  damarları  aracılığı  ile  lenf  yumrularına  gelir,  sonra  kan  dolaşımına  geçerek, 

özellikle  akciğere,  burun  ve  deriye  taşınır.  Ayrıca  derideki  sıyrıklardan  da  ruam  mikrobu 

deriye girebilir (perkutan enfeksiyon).   

Makroskobik Bulgular: 

Abdomenin ventralinde ve bacaklarda derialtı lenf damarları kordon şeklinde kalınlaşmış ve 

sertleşmiştir. Lenf damarları üzerinde tespihi andıran şekilde bezelyeden fındık büyüklüğüne 

varan  sert  subkutiste  yerleşmiş  düğümcükler  dizilmiştir.  Düğümcükler  ve  lenf  damarları 

zamanla  ülserleşir  ve  yırtılırlar.  İçlerinden  irinli  bir  eksudat  çıkar.  Bölge  lenf  yumruları 

şişkindir.  

Mikroskobik Bulgular:  

K

utis ve subkutiste irili ufaklı yoğun lökosit yığınakları bulunur. Bu yığınakların ortalarında 

bulunan lökosit

lerin  çoğunluğu  karyoreksize  uğramıştır.  Yığınakların  çevresi  epiteloid 

hücreler,  makrofajlar  ve  lenfositler  ile  kuşatılmıştır.  Genişlemiş  ve  kan  ile  dolu  damarların 

içinde trombozlar görülür. Trombotik kitleler içinde yeralan lökositlerde de karyoreksiz 

şekillenmiştir. 

 

 

ANTRAKS 

(DERİ ŞARBONU) 

 

 

Bacillus  anthracis  tarafından  oluşturulan  ve  bir  çok  hayvan  türünde  görülen  bir 

hastalıktır. En duyarlı hayvan keçi olup bunu sırasıyla koyun, sığır at, domuz ve köpek izler.  

 

Deride iki türlü antraks 

lezyonu oluşur.  

1)

 

Şarbon  çıbanı(Carbunculus  malignus,  Pustula  maligna):  Yersel  ve  sınırlıdır.  Yara 

enfeksiyonu  olarak  başlar,  etkenin  sayısına  ve  virulensine  göre  sınırlı  veya  oldukça  yaygın 

 

9 

---