51
1.
Yer üzünün bütün canlılarına, canlı varlıqların əşrəfi və tacı olan insanlara
qayğı və məhəbbət;
2.
Torpağa, doğma yurda, əməyə, əmək adamlarına, xalqa dərin məhəbbət;
3.
Haqqı, ədaləti qorumaq, xeyirxahlıq, elm öyrənmək, elmin faydasını dərk
edib, onu xalqın xidmətinə vermək;
4.
Ümumbəşəri norma və əxlaq qaydalarını qoruyub təkmilləşdirmək; böyüyə,
ata-anaya hörmət etmək, nəzakətli olmaq, əmanətə xəyanət etməmək, insani hissləri
təcəssüm etdirmək;
5.
Qadınlara hörmət və ehtiramla yanaşmaq, təmiz, pak olmaq və s.
Peyğəmbərin kəlamları sırasında insana, canlılara, təbiətə qayğı mühüm yer
tutur, yer üzündə hərəkət edən nə varsa, hamısına mehribanlıq göstərmək lazımdır.
Mövcud olduğu on minillər ərzində bir hörümçək yarada bilməyən insanlar təbiətə,
onun canlılarına mərhəmətli olmalı, bir-birinə kömək etməli, qayğı göstərməlidirlər.
Peyğəmbərlər haqlı olaraq bunu deyirdi ki, necə uşaqlar doğulması heç
kəsdən asılı deyildir. Lakin onların yaxşı adamlar kimi böyümələri bizim verdiyimiz
düzgün tərbiyədən asılıdır. Heç kim dünyaya vəhşi və ya mələk kimi gəlmir. Onun
insan olması, necə yaşaması tərbiyədən asılıdır. Buna görə də peyğəmbərlər kiçik
yaşlarından uşaqları düzgün tərbiyə etməyi, onlarda həya hissinin tərbiyə olunmasını
zəruri sayır və deyirdi ki, insan övladı yalnız həyat sayəsində insan olur. Insan həyalı
olmalıdır. Çünki həya nəcibliyin əsasıdır, həya və iman bir beşikdə iki körpə kimidir,
həya bəzəkdir. Adamlarda üç gözəl keyfiyyəti həya, etibar, düzlük gördünüzmü,
onlardan bərk yapışın, onlardan öyrənin. Ən yüksək fəzilət mehribanlıqdır.
Mehribanlıq iman nişanəsidir. Mehriban olmayan insan imansızdır.
Peyğəmbər adamları acgözlüyə, tamahkarlığa, həsədə qarşı mübarizə
aparmağı çağırır və deyirdi ki, tamahkarlıq yoxsulluğa aparan yoldur. Başqasına
həsəd aparmaq qəbahətdir. Nəfs və tamah ən böyük düşməndir. Atəş yeri-göyü
yandırdığı kimi həsəd də yaxşılıqları yandırıb, kül edir. Kin və həsəd çatılan tonqalı
külə döndərən atəşə bənzəyir, bütün yaxşılıqları puç edir. Dünyada savaş, döyüş
çoxdur. Lakin ən böyük döyüş insanın özü ilə döyüşüdür. Dünyada ən böyük qələbə
insanın öz nəfsi, arzusu və həvəsi üzərindəki qələbədir.
Peyğəmbər uşaqlara qayğı göstərməyi tələb edirdi. O deyirdi ki, kiçik uşağın
52
ağlamasını eşidəndə namazı dayandırın. Uşaq olmayan evdə bərəkət olmaz, hər
ağacın öz meyvəsi var, qəlbin də meyvəsi övladdır. Bu meyvənin – övladın qayğısına
qalmaq, ona yaxşı tərbiyə vermək ata-ananın borcudur. Üç mühüm keyfiyyətin –
zəiflərlə xoşrəftar, ata-ananı sayan, kölələrə qarşı mərhəmətli olan şəxs cənnətlikdir.
Həzrəti Əli (598-661) islamın ikinci böyük şəxsiyyəti hesab olunur. O, 598-ci
ildə Məkkədə Məhəmməd Peyğəmbərin (ə.s.) əmisi Əbu Talibin ailəsində anadan
olmuşdur.
Əli (ə) islam dinini ilk qəbul edənlərdən olmuş, “İslamın qılıncı” adını
qazanmışdır. Əbu Bəkir, Ömər və Osmandan sonra xəlifə (656-661) seçilmişdir.
Suriya valisi Müaviyə ilə müharibədə müvəffəqiyyətsizliyi nəticəsində tərəfdarları
olan şiələr arasında parçalanma baş vermişdir. 661-ci ildə Əli (ə) sui-qəsd nəticəsində
məsciddə namaz qılarkən zəhərli qılıncla qətlə yetirilmiş, Nəcəf şəhərində dəfn
olunmuşdur. Həyat yoldaşı Fatimə gənc yaşlarında ikən vəfat etmiş, oğlanları Həsən
və Hüseyn, nəvə və nəticələri amansızlıqla öldürülmüşdür.
Əli (ə) dünya qəhrəmanlıq, ədəbiyyat və fəlsəfə tarixinə ancaq qəhrəman
sərkərdə və xəlifə, inam və əqidə adamı kimi deyil, yüzlərlə dərin mənalı, zərif ruhlu
şerlər, qitələr, aforizmlər, risalələr müəllifi kimi daxil olmuşdur. “Nəhcül-Bəlağə”
kitabı onun islamın müdafiəçisi və carçısı olmaqla bərabər, həm də dövrün görkəmli
siyasət adamı, dərin təfəkkür, sağlam və işıqlı düşüncə sahibi, yüksək mənəvi
keyfiyyətlər daşıyıcısı olmasına dəlalət edir.
Həzrət Əli (ə)nin zəngin irsində həm uşaqların, həm də böyüklərin təlim-
tərbiyə və təhsili məsələləri geniş yer tutur. Onun tərbiyə ilə bağlı fikirlərində məqsəd
insanı müdrikləşdirmək, ruhunu paklaşdırmaq, əxlaqını kamilləşdirmək, davranış və
əməllərini salehləşdirməkdir. Bunun üçün insan özünü və Allahını dərk etməli, hər
şeyə iman gözü ilə yanaşmalıdır.
Əli (ə) uşağın fiziki və ruhi inkişafında ana südünün böyük təsir gücünə malik
olduğunu bilirdi. Ana südü uşaqda qorxusuzluq, təhlükəsizlik və rahatlıq yaratmaqla
yanaşı uşaqla ana arasında məhəbbət tellərini möhkəmləndirir. Əli (ə) demişdir:
“Baxın, övladlarınıza kim süd verir. Çünki uşaq onun südü ilə inkişaf edəcək. Axmaq
qadını dayə tutmayın, çünki süd təbiətə, xasiyyətə üstün gəlir” (48,151).
Ana südünün uşağın ruhi və psixoloji vəziyyətinə müsbət təsirini əsaslandıran
53
Əli (ə) bir il doqquz aydan az müddətə uşağa süd verilməsini ona zülm etmək hesab
etmişdir.
Əli (ə) uşaqların yaş dövrlərini Aristotel və Məhəmməd Peyğəmbər (ə.s.) kimi
yeddi-yeddi olmaqlaüç dövrə bölmüş, hər bir mərhələdə tərbiyənin məzmununu
açıqlamışdır: uşağı yeddi il azad buraxın, yeddi il ədəb və tərbiyə öyrədin, yeddi il isə
işlədin. Məhəmməd Peyğəmbərin (ə.s.) “Atanın övladına öyrətdiyi ən yaxşı şey
ədəbdir” – fikrini Əli (ə) daha qüvvətləndirərək yazırdı: “Ata övladına yaxşı ad
qoymalı, onun ədəb və əxlaqını gözəlləşdirməli, “Quran”ı öyrətməlidir” (48,151).
Yaxşı tərbiyə verməyi, təlim yolu ilə onlara ədəb, əxlaq öyrətməyi
valideynlərin əsas vəzifələrindən biri hesab edirdi.
Verməsə övlada ana tərbiyət,
Onda qalar daimə heyvaniyət.
Olmasa fərzəndə ata çün kəfil,
Daim o fərzənd olacaqdır zəlil.
O, yetim uşaqların tərbiyəsini unutmamağı tövsiyə edirdi (Yetim uşağı öz
övladını tərbiyələndirdiyin kim tərbiyə et). Özü övladlarına çıxış etməyi, nitq
söyləməyi öyrədir. Uşaqları itaət və ibadət etməyə alışdırmaqda tənbeh etməkdən və
rəğbətləndirməkdən düzgün istifadə etməyi məsləhət bilirdi: “Evindəki kiçik uşaqlara
dilinlə namaz və paklığı təlim et, elə ki, on yaşlarına çatdılar tənbeh et, lakin üç
dəfədən artıq olmasın. Danlamağı ifrat həddinə çatdırmaq, inadkarlıq odunu artırır”.
Əli (ə) uşaqları sevməklə yanaşı onlara qarşı tələbkar olmağı tələb edirdi: “Tərbiyə
ağacı yumşaq olanın övlad və təbbəələri tərbiyəsiz olar”.
Əli (ə) uşaqların iffətli olmasında, hər cür pis əməllərdən uzaq böyüməsində
onların cinsi tərbiyəsinin düzgün qurulmasını vacib bilirdi: “On yaşına çatanda
yataqda uşaqlarınızı bir-birindən ayırın”.
2. Məşhur ensiklopedist alim, filosof və pedaqoq, hələ sağlığında ikən
Aristoteldən sonra “ikinci müəllim” adını qazanan Əbu Nəsr Məhəmməd əl-Farabi
(870-950) Şərqdə orta əsr fəlsəfəsinin banisi hesab olunur.
Əl-Farabi yunan mütəfəkkirlərinin, xüsusilə Aristotelin, Evklidin, Ptolomeyin
irsinin öyrənilməsi ilə ciddi məşğul olurdu. Hegelin yazdığına görə o, Aristotelin
“Fizika” əsərini 40 dəfə, “Ruh haqqında” əsərini 100 dəfə, “Retorika”sını isə 200
Dostları ilə paylaş: |