Dövlətin investisiya-innovasiya siyasəti
61
siyasətində bu vasitələrin istifadə modelləri mövcuddur. Onları
iqtisadi ədəbiyyatda üç müxtəlif model kimi göstərirlər.
Birinci modeldə əsas vasitə kimi xüsusi investisiyaların
vergilər vasitəsi ilə stimullaşdırılması nəzərdə tutulur. kinci
modeldə
xüsusi
layihələrin
dövlət
tərəfindən
maliyyələşdirilməsi nəzərdə tutulur. Üçüncü modeldə xüsusi
investorların fəaliyyəti razılaşdırılır və nöqsanlar koordinasiya
və korrektə olunur. Bu modeldə dövlət tələb olunan
infrastrukturu yaradır və insan kapitalına investisiyaları
həvəsləndirir. Təbii ki, adı çəkilən modellərdə daha geniş
vasitələrdən istifadə olunur, lakin onların arasında əsas kimi
stimullaşdırıcı vasitələr götürülür.
Şə
rti olaraq birinci modeli “Amerikan”, ikincisini
“Yapon”, üçüncüsünü isə “Tayvan” modeli adlandırmaq olar.
Belə təsnifat da bazar iqtisadiyyatı ölkələrinin təcrübəsini
sistemləşdirmək məqsədi ilə edilib. Bu modellərin hər biri
müvəffəqiyyətli olduğuna görə onların keçid ölkələrində tətbiqi
məqsəd uyğun ola bilər.
Hal-hazırda amerikan modeli Amerikadan başqa bir çox
ölkələrdə tətbiq olunur və burada aparıcı rol vergi vasitələrinə
ayrılır. Vergi mexanizmi ilə bərabər ölkədə qiymətlərin və faiz
dərəcəsinin sabitləşməsinə yönəlmiş liberal makroiqtisadi
siyasət aparılır. Bu siyasət çərçivəsində banklar aparıcı rol
oynamır, investisiya resurslarının paylanmasının səmərəliyinin
nəzarət mexanizmi fond birjasının üzərinə düşür. Bu modelin
fəaliyyəti üçün inkişaf etmiş qiymətli kağızlar birjasının olması
ə
sas şərtlərdən biridir. Dövlət iqtisadi inkişafın mövcud
vəziyyəti və gələcəyə proqnozu haqqında keyfiyyətli
informasiya yaymaqla mövcud problemlərin həlli üçün şərait
yaradır. Dövlət infrastruktura tələb olunan qədər investisiya
yönəldir, istisna hallarında infrastruktur layihələrə yönələn
investisiyalar ümumi iqtisadi strategiyanın elementi ola bilər,
buna misal kimi Ruzveltin “yeni kursunu” göstərmək olar. Bu
modeldə zəruri şəraitdə investisiya resurslarının səmərəli
Dövlətin investisiya-innovasiya siyasəti
62
paylanması təmin olunur. Bu modelin nöqsanı isə yığımın
yaranması və artırılması üçün stimulların olmamasındadır.
Yapon modeli – dövlət və xüsusi investisiyaların aktiv
ə
məkdaşlığı əsasında qurulmuşdur. Dövlət bank sisteminə
nəzarət edir, əhalinin əmanətlərinin mobilizasiyasını təşkil edib
bu
vəsaiti
korporasiyalara
istifadə
üçün
yönəldilir.
Korporasiyalar isə öz növbəsində üzərilərinə götürdükləri
öhdəlikləri mütləq yerinə yetirilməlidirlər.
nfrastruktura
yönələn investisiyalar konkret xüsusi firmaların tələbləri ilə
koordinasiya olunur. Yapon modelinin reallaşması üçün güclü
xüsusi sektor və səmərəli idarə etmə aparatına malik dövlət
olmalıdır. Modelin üstün cəhəti – səmərəli investisiyalar üçün
ə
həmiyyətli
vəsaitin
cəmləşməsi
imkanıdır.
Modelin
çatışmayan cəhəti isə investisiyaların planlaşdırılması
prosesinin
siyasiləşdirilməsi,
pul-kredit
parametrlərin
xoşagəlməz dəyişilməsi və siyasi qüvvələrin korrupsiyasıdır.
Tayvan modelində – amerikan və yapon modelinin
vasitələrindən kombinə edərkən istifadə edilir. Bu modelin əsas
cəhəti – dövlət tərəfindən xüsusi investisiya qərarlarının
koordinasiya mexanizminin yaradılmasıdır. Bu modeldə
nəzərdə tutulur ki, ixraca işləyən firmalar bazarı və potensial
investorları yaxşı tanıyırlar. Onların ətrafında yaranan
təchizatçılar şəbəkəsinə daxil olan firmalar isə öz planlarını
aparıcı firma ilə razılaşdırırlar. Dövlətin əsas vəzifəsi – bu
qrupu dəstəkləməkdir və layihə-konstruktor büroları, texniki
xidmət və elmi laboratoriyaları maliyyələşdirməklə bazarın
bütün iştirakçıları üçün yeni texnologiyalara yiyələnmək, yeni
məhsulun işlənib hazırlanmasında bərabər iştirak etmək imkanı
yaratmaqdır. Bundan istehsalı ixraca yönəldən kompaniyalar
üstünlük qazanır və güzəştli kredit əldə edə bilirlər. Modelin
zəif tərəfi – Ümumdünya Ticarət Təşkilatının (ÜTT) yeni
qaydalarına cavab verməkdir.
Qeyd etmək lazımdır ki, ölkədə mövcud institusional
bazanı nəzərə almadan hər hansı bir modeli olduğu kimi tətbiq
Dövlətin investisiya-innovasiya siyasəti
63
etmək düzgün olmaz. Bəzi hallarda yalnız investisiyaların
stimullaşdırılması heç də müvəffəqiyyəti təmin etmir.
nvestisiyaların iqtisadiyyat üçün səmərəli olması ilk növbədə
ə
lverişli investisiya mühitinin, tələb olunan infrastrukturunun
yaradılmasına əsaslanır. Yalnız bazar mexanizmi və milli
iqtisadiyyatın güclü tərəfinə arxalanan investisiya uğurlu hesab
oluna bilər.
2. nnovasiya modelləri.
Birinci model – innovasiya mühitinin yaradılmasını
nəzərdə tutur. Məsələn, ABŞ-da Silikon Dərəsi (Kaliforniya
ş
tatı) bu modelə aiddir. Bu model innovasiya mühitinin
formalaşıb və gələcəkdə innovasiya və texnoloji inkişaf
mənbəyinə çevrilməsi üçün 4 elementin mövcudluğu ilə
şə
rtlənir:
- iri elmi-tədqiqat və təcrübə mərkəzləri tərəfindən
təqdim olunan elm;
- iri xüsusi kapital;
- müasir texnika ilə təchiz olunan çox profilli
müəssisələr;
- yüksək peşəkarlığa malik mühəndis və fəhlə heyəti.
Bu 4 amil vasitəsi ilə texnoloji inkişaf prosesi həyata
keçirilir. Bu prosesin fərqli cəhəti – adı çəkilən amillərin kiçik
ə
razidə cəmləşməsidir. Məsələn, Silikon Dərənin ərazisində,
yəni 30 kv.km sahədə informasiya texnologiyaları sahəsində 8
min müəssisə və 220 min yüksək peşəkarlığa malik mühəndis
və fəhlə çalışır.
kinci model – TMK tərəfindən həyata keçirilən
modeldir. Burada TMK özündə bütün amilləri cəmləşdirir – iri
kapital, müasir istehsal səviyyəli müəssisələr, yüksək peşəkar
heyət. Bəzi hallarda TMK özünün ET mərkəzləri mövcud olur,
bəzi halda isə iri universitet mərkəzlərində tədqiqatlar TMK-
lar tərəfindən maliyyələşir. Beləliklə TMK daxilində texnoloji
prosesə tələb olunan bütün elementlər generasiya olunur və
TMK maraqlarına müvafiq həyata keçirilir.
Dövlətin investisiya-innovasiya siyasəti
64
Üçüncü model – dövlət proteksionizmi əsasında
(himayədarlıq siyasəti) qapalı milli bazar şəraitində həyata
keçirilirdi. Bu modeldə dövlət texnoloji innovasiyaları
dəstəkləyir. Məsələn, Yaponiya və Cənubi Koreya ilk
mərhələdə amerikan və avropa texnologiyaların təkrarlayırdılar,
sonra isə innovasiya sahəsində təcrübə toplayandan sora öz
yüksək texnologiyalı məhsulunun istehsalına keçidilər. Əgər ilk
mərhələdə dövlət innovasiyalı məhsulu istehsal edən şirkətləri
ölkə daxilində dəstəkləyirdisə, sonra bu məhsulların dünya
bazarlarına çıxması üçün şərait yaradırdı.
Dördüncü modeldə texnoloji inkişaf açıq bazar
şə
raitində, dünya bazarları ilə daimi və bilavasitə qarşılıqlı
ə
laqə şəraitində həyata keçirilir. Məsələn, Fransa hökuməti
milli şirkətlərini informasiya bazarlarında beynəlxalq rəqabətdə
dəstəkləyir. Dövlət dəstəyinə baxmayaraq, fransız şirkətlərinə
texnoloji inkişafın dünya səviyyəsində rəqabət qabiliyyətinin
təmin olunması olduqca çətindir.
Beşinci model – “hərbi” modeldir ki, onun əsas məqsədi
texnoloji inkişaf vasitəsi ilə hərbi sahədə üstünlük
qazanmaqdır. nkişafında hərbi modelin seçən ölkələr 2
problemlə qarşılaşır:
- birincisi – mənəvi problemdir, yəni elm və texniki
nailiyyətlərin ölüm vasitələri kimi istifadə edilməsidir;
- ikincisi – bu sahədə yaradılan yeniliklər məxfi
saxlandığına görə digər sahələrdə istifadəsi məhduddur.
nformasiya texnologiyaları sərbəst informasiya mübadiləsini,
kapitalın aktiv hərəkətini, yeni vəsaitin cəlb olunmasını tələb
edir. Bu da hərbi yeniliklərin məxfi olmasına ziddir. Hərbi
modelin elementləri amerikan texnoloji inkişafın daha çox
məxsusdur. Ancaq XX-ci əsrin 80-ci illərində iri hərbi
proqramların azaldılmasına başlandı və sənaye, maliyyə
ş
irkətlərinin
xüsusi
kapitalının
innovasiya
layihələrin
yönəlməsinə üstünlük verildi.
Dostları ilə paylaş: |