Beynəlxalq hüquqda insanlıq əleyhinə cinayətlər
120
qarşı edilən bütün tənqidlərə baxmayaraq, tribunal müəyyən
real nailiyyətlərə imza atmışdır. Afrikada misli görünməmiş
cinayətlər törətmiş on bir hökümət nazirinin və bir çox ge-
neral və polkovnikin cəzasızlığına məhz RBCT son qoydu.
Bu baş verməsəydi yüksək ranqlı bu şəxslər indiyə qədər
cəzasız qalacaq, çoxları hazırda başqa Afrika ölkəsində, Av-
ropada və ya ABŞ-da firavan həyat sürəcəkdi, bəziləri yenə
genosid törətməyi planlaşdıracaq və onları köçdükləri ölkə-
dən ekstradisiya etmək lazım gələcəkdi. RBCT Nürnberq
prosesindən sonra ilk dəfə genosid cinayətinə dair ittiham
hökmü çıxararaq cəza müəyyən etdi və ilk dəfə sistematik
zorlamanı insanlıq əleyhinə cinayət olaraq qəbul etdi. ABŞ
fondları hesabına yeni hakim və məhkəmələrin işə cəlb olun-
ması, eləcə də cinayətkarlar barədə məlumat verən şəxslərə
5 milyon dollara qədər pul mükafatı təklif etməsi sayəsində
cinayətkarların həbs olunması Tribunalın işini xeyli yüngül-
ləşdirdi. Bu indiyə qədər cəzasızlığın hökm sürdüyü Afrika
qitəsi üçün çox böyük bir nailiyyətdir.
RBCT-nin Nizamnaməsi 1949-cu il Cenevrə Konven-
siyasının 3-cü maddəsinin pozulmasına görə fərdi məsuliy-
yəti nəzərdə tutmaqla beynəlxalq cinayət hüquq normalarını
bir məsələdə üstələyir. Belə ki, Cenevrə Konvensiyalarında
“ağır pozuntular”ın (“grave breaches”) yalnız beynəlxalq
silahlı münaqişənin gedişində törədilən müharibə cinayətlə-
rinə görə cinayət məsuliy yətini nəzərdə tutur. Ruandada törə-
dilmiş vəhşiliklərin isə həmin kateqoriyaya aid edilmədiyini
qəti şəkildə demək olar. Tayfalararası qətllərin dövlətdaxili
münaqişə ilə heç bir əlaqəsi yox idi. Yalnız ölkə daxilində
millətlərarası düşmənçilik sayıla bilən və BMT sülhməram-
lılarını təəccübləndirən bu münaqişənin izləri Ruandadan