161
Anesteziya mərhələsi
Anesteziya induksiyası. Anesteziya induksiyasından əvvəl preoksigenizasiya olunmalı,
monitorizasiya başlanılmalı, riskli əməliyyatlarda pulmonar arteriya kateterizasiyası
olunmalıdır. Koronar arteriya cərrahiyyəsində anesteziya induksiyası seçimində iki vacib
məsələ nəzərə alınmalıdır. Bunlardan biri sol mədəcik funksiyasıdır. Sol mədəcik funksiyası
normal olan xəstələrdə normal dozada anesteziya dərmanlarının və əlavə dərmanların (β-
blokator) istifadəsi fəsadsız olur. Sol mədəcik funksiyası aşağı olan xəstələrdə normal dozada
anesteziya dərmanlarının istifadəsi qeyri-stabil hemodinamikaya səbəb ola bilər.
İkinci önəmli məsələ isə planlanan ekstubasiya zamanıdır. Bu səbəblə sol mədəcik
funksiyası normal olan xəstələrdə əməliyyat uğurlu keçmişdirsə, bu cür xəstələrin 4 saat içində
erkən isinmə və ağrı müalicəsindən sonra ekstubasiyanın səbəbi preoperativ anesteziya
induksiyasının seçimidir.
Əməliyyatönü mərhələ. Bu mərhələdə diqqət tələb edən bəzi məqamlar var. Döş
sümüyünün kəsilməsi və retraksiyası, perikardın açılması, aortanın və sağ qulaqcığın
kanulyasiya üçün manipulyasiyası vacib məqamlardandır. Bu mərhələdə bədən
temperaturunda spontan bir azalma ola bilər. Ona görə arterial qan qazları, pH, hematokrit,
ACT təyini üçün arterial qan nümunəsi alınmalıdır. Kanyulyasiya üçün antikoaqulyasiya
məqsədilə 300BV/kq heparin mərkəzi venaya təyin olunur. Heparindən 5 dəq. sonra ACT
ölçülməlidir. SQD-nin başlaması üçün 400 san-dən yüksək ACT əldə edilməlidir. İlk
heparindən sonra ACT 400 san-dən aşağı olarsa, 200-300BV/kq əlavə doza olaraq təyin
olunur.
SQD mərhələsi. Lazımi heparinləşmədən sonra (ACT>400san) venoz kanyulanın
açılması ilə SQD başlayır. Krossıxıcı zamanı miokardın qorunması hipotermiya və
hiperkalemik diastolik arrest ilə əldə olunur. Kardioplegiya məhlulu aortanın kökü,koronar
ostium, venoz transplantatlar və retroqrad koronar sinusdan verilə bilər.
SQD başlanğıcında hemodilusiya və hipoviskozitəyə bağlı hipotenziya olur. Bununla
yanaşı yetərsiz pompa axını,vazodilatasiya, kəskin aorta disseksiyası və ya aorta kanyulasının
düzgün yerləşməməsi də SQD zamanı hipotenziyaya səbəb ola bilər. Hipotoniyanı kontrol
etmək üçün fenilefrin lazım ola bilər. Oliquriya (<1ml/kq/saat) perfuziya təzyiqini – axını
artırmaqla,
mannitol
(0,25-0,50
qr/kq)
və
ya
dofamin
(1-5mkq/kq/dəq) infuziyası ilə müalicə edilməlidir. SQD zamanı formalı elementlərin fiziki
travması nəticəsində hemoliz meydanagələ bilər. Postoperativ kəskin böyrək çatışmazlığının
qarşısını almaq üçün laborator müayinəyə müvafiq alkalinizasiya (0,5-1,0 mEq/kq Na-
bikarbonat), furosemid və ya mannitol infuziyası ilə diurez artırılır.
Cərrahi prosedurun yekunlaşmasından öncə operator cərrahın təlimatı ilə yenidən
isidilmə mərhələsinə başlanılır. İsidilmə mərhələsinin sürəti vacibdir. Beləki, isidilmə sürətli
olduğu halda hava emboliyası riski, bədəndə homogen isinmənin təmin olunmaması və
yenidən soyuma ilə nəticələnir. Cərrahi prosedurun yekunlaşmasından sonra ürəyin içində
hava varsa çıxarılır və aorta sıxıcısı açılır. Bu mərhələdə fibrilyasiya olarsa, ilk olaraq lidokain
(1mq/kq,iv) istifadə olunur, nitroqliserin infuziyası başlanılır. Defibrilyasiya spontan qoşula
bilən və ya 10-30 Coul ilə tətbiq olunan internal defibrilyasiya istifadə oluna bilər. Ritm
bradikardiyalı olarsa, atrial (qulaqcıq) tellər ilə pacing olunmalı, PR intervalı uzundursa ya da
tam blok varsa, ventrikulyar (mədəcik) pacing tətbiq olunmalıdır.
Aortanın kros sıxıcısının açılmasından və hemodinamik stabillik təmin olunduqdan
162
sonra,kardiovaskulyar funksiyanın pompadan xəstəyə təhvil verilməsi icra olunur. SQD-dən
cıxış zamanı xəstənin isidilməsi yekunlaşmış olmalıdır. Xəstənin mərkəzi temperaturu 37°C-
yə, rektal temperaturu isə 34-35°C-yə qədər çatdırılmalıdır. Bununla yanaşı metabolik asidoz
kontrol edilməli, kardioplegiyadan asılı hiperkalemiya diurez ilə spontan tənzimlənməzsə i.v.
insulin, bikarbonat və qlükoza ilə tənzimlənir. Diabetik xəstələrdə müntəzəm olaraq
hiperqlikemiya rast gəlinirsə, insulin infuziyasına ehtiyac ola bilər. SQD çıxışından öncə
hematokrit göstəricisinin 20%-dən çox olması təmin olunmalıdır. Postoperativ qanaxma
ehtimalı olan xəstələrə TDP(təzə dondurulmuş plazma) ehtiyatı olmalıdır.
Şuntlama sonrası mərhələ
Hemodinamik stabillik əldə edildikdən sonra qanaxma kontrolu aparılır. Qanaxmaya
səbəb yetərsiz cərrahi hemostaz, trombosit sayının azalması və ya funksiyasının pozulması ola
bilər. Qanaxma kontrolu aparıldıqdan sonra protamin infuziyası başlanılır. Protamin sistemik
vazodilatasiyaya səbəb olduğu üçün yavaş-yavaş verilməlidir. Təyinat dozası olaraq
1mq(100BV) heparin üçün 1,0-1,5 mq protamin tətbiq olunur. Protamindən sonra ACT
ölçülərək əməliyyatın əvvəlində, heparindən əvvəlki ilkin kontrol dəyəri olan ACT (A nöqtəsi)
ilə bərabərliyi yoxlanılır.
SQD-dən sonra pulmonar disfunksiya və ya pulmonar hipertoniya yarana bilər. Sternum
bağlanmadan əvvəl mövcud olan bronxospazma və pulmonar hipertoniyaya aqressiv şəkildə
müdaxilə olunmalıdır. Sternumun bağlanması bəzən böyük damarların və ürəyin
mediastinumda sıxılması səbəbi ilə kəskinhemodinamik dekompensasiyaya səbəb ola bilər.
Buna görə də sternum bağlanarkən inhalyasion anesteziya və digər neqativ inotroplara,
intravaskulyar həcmə ciddi nəzarət edilməlidir. Əgər sternumun bağlanması hemodinamikaya
ciddi təsir edirsə, sternum yenidən açılır və xəstə reanimasiyaya döş qəfəsi açıq transfer olunur.
Kardiovaskulyar reanimasiya
Xəstənin hemodinamikası və digər göstəriciləri tam stabil olaraq kardiovaskulyar
reanimasiya şöbəsinə transfer olunmalıdır. Xəstə əməliyyat masasından yatağa keçirildikdə
həyati göstəriciləri kontrol edilməli, dərman infuziyasının maneəsiz getdiyinə əmin
olunmalıdır. Xəstənin yatağı oksigen balonu, mobil STA (vəya ambu), intubasiya seti,
Dostları ilə paylaş: |