Bax, xarici siyasət belə qurulur. Elə-belə, nağılla iĢ keçmir. Qaldı müqavilə bağlamağa - 100
yox, 500 müqavilə bağlamaq olar, ancaq gərək onlar iĢləsin axı. Müqavilənin arxasında hər iki
dövlətin maraqları dayanmalıdır. Yoxsa sən get Amerikaya, de ki, gəl səninlə dostluq
müqaviləsi bağlayaq - baĢ üstə, insanlıq müqaviləsi bağlayaq - baĢ üstə; sonra da heç bir Ģey
etməyəcək.
O vaxt bizim iqtidarı
tənqid edirdilər ki, Amerika 907'ci düzəliĢi Elçibəy dövründə qəbul eləyib.
Ancaq bizdən sonra 4-5 il də vaxt keçib, həmin düzəliĢi nəinki ləğv etməyiblər, hətta üstünə
Dağlıq Qarabağa birbaĢa yardım da əlavə olunub. Bəs burada Amerikanın hansı marağını
təmin etmədik?
907'ci düzəliĢi tətbiq edərkən, ola bilsin ki, Amerikanın baĢqa yolu yoxdu. Nəyə görə?
Ermənistanla müharibədə Ermənistanı tamam blokadaya salmıĢdıq, onu tamam iflic etmiĢdik.
Amerikasa bizə müharibə elan edə bilməz, birbaĢa təzyiq edə bilməz. Bu, bizə dolayısı
təzyiqin bir formasıydı. ĠĢ burasındadır ki, Ermənistan da bizi təcrid etmiĢdi və burada
Rusiyanın əli vardı. Bizim marağımızdaydı ki, qatarlar Naxçıvana da iĢləsin, Ermənistana da,
çünki dəmiryolunun bağlanmasını istəmirdik. Ancaq Rusiya onu Ermənistanın əliylə
bağlatdırdı. Əvəzində biz də Ermənistana gedən baĢqa yolları kəsdik. Qazax - Ġcevan və
baĢqa maĢın yollarını bağlatdırdıq ki, sən də getmə. Bu da bizim cavab təzyiqimizdi. Amerika
da onu bizə bağıĢlamadı. Mən o zaman prezident BuĢla danıĢdım ki, bu düzəliĢi niyə qəbul
edirsiniz? O, mənə dedi ki, onu götürməyə mənim gücüm çatmaz, çünki blokada tətbiq
eləmisiniz. Biz ədalətli olaraq elan etdik ki, Ermənistanla birgə Naxçıvan da blokadadadır -
Naxçıvanı da yaddan çıxarmadıq. Bu düzəliĢi götürmək xahiĢimə BuĢ bildirdi ki, bunu
götürməkçün bir neçə məsələ var. Ən vacibi budur ki, demokratiyanın inkiĢafını belə davam
etdirsəniz - demokratik parlament seçkisi keçirsəniz məsələ birdəfəlik həll olunar. Biz də
1993'ün oktyabrında yeni parlament seçkisi keçirməyə hazırlaĢırdıq.
Heydər Əliyev dövründə parlament seçkisi keçirildi axı. Bəs niyə 907'ni götürmədilər?
Bu parlament demokratik yolla seçilmədi axı! Ġstəyirsən 10 dəfə seç. Seçkinin özü demokratik
olmalıdır. Xaricilər də deməlidir ki, demokratik seçildi, biz də onu tanımalıyıq. Ancaq bu
parlamentsə Heydər Əliyevin siyahısıyla təĢkil edilib.
Deməli, bizim hakimiyyətimizə beynəlxalq aləmdə inam vardı.
Bəli, özü də çox böyük inam.
Bizə gələn məktublardan birində BuĢ mənə belə yazırdı ki, sizin inqilabi demokratiyanızı biz
müdafiə edirik və bəyənirik. Ancaq çox təəssüf edirik ki, jurnalistlərin birini daxili iĢlər naziri
döyübdür, bunu da nöqsan kimi qeyd edirik.
Axı Siz jurnalistin döyülməsinə görə prezident olaraq üzr istədiniz. Amma indi jurnalistin gözü
çıxarılır, heç kəsin tükü də tərpənmir.
Bilirlər ki, bunlar
demokrat deyillər, ona görə də heç kəs heç nə ummur.
Nəysə, qayıdaq yenə xarici siyasət məsələsinə. Rusiya da, Ġran da bizə müstəmləkə
siyasətiylə yanaĢır. Deməli, onlara yox, Avropaya yaxınlaĢmalıyıq. Neçə illərdir demokratik bir
cəmiyyətə keçmək istəyirik. Ancaq nə Rusiyada demokratiya var, nə də Ġranda. Deməli, biz
özümüz birbaĢa çıxmalıyıq demokratiyanın beĢiyinə. Buydu xarici siyasətdə dövlətlərə
yanaĢma sistemi. Sual doğa bilər - bəs baĢqa ölkələrə hansı meyarla yanaĢılsın? Məsələn,
mən Liviyanın baĢçısı Qəzzafiyə gəncliyimdə müsbət baxırdım - elə bilirdim ki, bu, bir
inqilabçıdır. Sonra gördüm ki, yox, bu, baĢqa cəmiyyətin adamıdır və qəddar bir insandır. Bir
neçə dəfə məni Liviyaya çağırdı, dedi ki, nə kömək istəyirsiniz eləyim. Ancaq mən bu
təkliflərdən imtina etdim, çünki əməkdaĢlıq edəcəyim dövlət gərək demokratik olsun.
Məni Ġran da, Səddam Hüseyn
hökuməti də, Livan da rəsmi
səfərə dəvət etdi, ancaq bildirdim
ki, o cür yırtıcı, irticaçı dövlətlərə getmərəm - bu, mənə yaraĢmaz. Deyək ki, getdim Ġraqa,
Səddam Hüseyn də məni yaxĢı qarĢıladı. Hətta yardım da etdi. Bəs Səddamın günahsız məhv
etdirdiyi minlərcə adamın ailələri deməzmi ki, sən də namərd oldun? Bəs onların ah-naləsi
necə olsun?!
Deyirlər dövlət siyasətidir. Dövlət siyasəti deyil - hər Ģeydən irəlidə xalq var, insan var,
humanizm var. Budur ən baĢlıca məsələ! Amma, məsələn, Misirdə də sərt rejim var, ancaq
orada dünyəvi dövlətdir - qanun var, parlament var, baĢqa demokratik institutları iĢləyir.
Deyirdim ki, hə, Misrə gedəcəyəm, Ġsrailə gedəcəyəm. Doğrudan da, Ġsraildə güclü
demokratik cəmiyyət var.
Siz hakimiyyətə gəlməzdən də Ġsrailə rəğbətiniz vardı.
Bu rəğbətin kökü nədədir? Hər bir xalq azadlıq mübarizəsi aparır. Yəhudi xalqı da min illərdir
yurdundan, yuvasından dağılmıĢ haldadır. Ġsrail onun ana vətənidir. Niyə gəlib burada
məskunlaĢmasın? YaxĢı, gəlib burda məskunlaĢır və deyir ki, bura mənimdir. Sən niyə onu
məhv etməlisən?
Axı o, indiki mövcud ərəb torpaqlarını alır.
Yox, mövcud ərəb torpaqlarını almır, sadəcə, deyir ki, mənim ərazim buradır. Nə cür oldu -
1948'də elan etdilər ki, Fələstin bir muxtar dövlət, Ġsrail bir muxtar dövlət olaraq ikisi də
yaĢasın. Fələstin dedi, yox, mən bunu qəbul etmirəm - mən müharibə aparacağam. Onda
dedilər ki, qoy konfederal dövlət olsun. Gördülər ki, bu konfederal dövlət də baĢ tutmur, Ġsrail
özünü müstəqil dövlət elan etdi. Uzun müddət baĢladı mübarizəyə, mövqeyini
möhkəmləndirməyə. Ġsrail SüveyĢ kanalına qədər böyük bir ərazini tutmuĢdu. Ancaq sonra
qaytardı verdi, ona görə ki, yəni mənim ərazim budur - sən məni tanı, mən də sənin ərazinə
gəlmirəm. BaĢqa sözlə, yəhudilər öz müqəddəratını təyin edən xalqdır.
Çoxları deyir ki, yəhudi xalqı islama, xristianlığa düĢməndir. Bu, tamam boĢ fikirdir. O nə
islamın, nə də xristianlığın düĢmənidir. Sadəcə olaraq, yəhudilər dünya kapitalında həmiĢə
çox fəal rol oynayıblar. Əllərinə böyük kapital yığıblar. Bir çox ölkələrin kapitalına
yiyələndiklərinə görə inhisar da bunların əlinə keçibdir. O inhisarı məhv etməkçün yəhudilərə
qarĢı müharibə elan ediblər. Bunu bir vaxt Ġngiltərə etdi. Sonra Almaniyada elədilər.
Təkcə bu
dövlətlərdə yox, PolĢada, Rusiyada, Çexoslovakiyada da maliyyə yəhudilərin əlindəydi. Elə