Down sendromlu çocuklarda motor geliŞİMİ ve müdahalesi
Yüklə 119 Kb. Pdf görüntüsü
|
X 6.2.3 Periyotlar arası motor ve zihinsel gelişimdeki farklılıklar 130 6.2.4 Kontrol değişkenleri (intake) ile motor gelişimi arasındaki korelasyon 132 6.2.5 Kontrol değişkenleri (periyot) ile motor gelişimi arasındaki korelasyon 133 6.3 Tartışma ve sonuçlar 135 6.4 Özet 138 6.5 Literatür 140 7 Nihai Sonuçlar 143 7.1 Teorik Yapı 143 7.2 Anlamlı müdahale 144 7.3 Değerlendirici motor ölçüm araçları 145 7.4 Tedavinin metodu 146 7.5 Takip eden araştırmalar 147 7.6 Eğitimsel perspektifte fizyoterapi 148 7.7 Literatür 149 Özet 151 Özgeçmiş 161 Ek 1 Down Sendromlu Çocukların temel Motor Becerileri Testi 163 Ek 2 Down Sendromlu Küçük Çocuklar için Fizyoterapi: Tedavi edici bir sistem 275 XI 6.2.3 Periyotlar arası motor ve zihinsel gelişimdeki farklılıklar 130 6.2.4 Kontrol değişkenleri (intake) ile motor gelişimi arasındaki korelasyon 132 6.2.5 Kontrol değişkenleri (periyot) ile motor gelişimi arasındaki korelasyon 133 6.3 Tartışma ve sonuçlar 135 6.4 Özet 138 6.5 Literatür 140 7 Nihai Sonuçlar 143 7.1 Teorik Yapı 143 7.2 Anlamlı müdahale 144 7.3 Değerlendirici motor ölçüm araçları 145 7.4 Tedavinin metodu 146 7.5 Takip eden araştırmalar 147 7.6 Eğitimsel perspektifte fizyoterapi 148 7.7 Literatür 149 Özet 151 Özgeçmiş 161 Ek 1 Down Sendromlu Çocukların temel Motor Becerileri Testi 163 Ek 2 Down Sendromlu Küçük Çocuklar için Fizyoterapi: Tedavi edici bir sistem 275 Önsöz Bu kitaba bir önsöz hazırlama fırsatına sahip olduğum için çok mutluyum. Fizyoterapistlerin ve motor gelişimi uzmanlarının; organize motor aktivitelerin, Down Sendromlu çocukların motor gelişimine katkıda bulunduğu yönündeki fikirleri konusunda hiç şüphe yoktur. Ancak, böyle aktiviteler her zaman ev, okul ve bakım programlarının bir parçası olmamaktadır. Bu kitap sadece Down Sendromlu küçük çocuklara motor aktivite programı uygulanması için ayrıntılı olarak hazırlanmış bir düzenleme sağlamakla kalmamakta; aynı zamanda sağlam bilimsel bir araştırma olarak, kanıta dayalı uygulamaya duyulan talepleri de karşılamaktadır. Motor gelişim, her çocuğun gelişiminde önemli bir yer tutar. Gebelikte başlayan bir süreçtir ve yaşam boyunca da devam eder. İlk yıllarda, motor aktiviteler bir çocuğun çevresiyle etkileşim olanağını sağlar. Aynı zamanda bunlar, ebeveynlere çocuklarıyla doğrudan iletişimde bulunma imkanı tanır. Anne ve çocuk arasındaki erken iletişim, doğrudan doğruya bebek ve küçük çocuğun hareket kontrolüne bağlıdır. Bir çocuğun, postüral kontrole sahip olmaması sonucunda, ebeveyn ve çocuk arasında spontane göz kontağı ya da sözel kontağın kurulamaması, ebeveynler için rahatsız edici bir durumdur. Erken iletişim, çocuğun bilişsel gelişimine katkıda bulunan özel iletişim öncesi aşama için temel oluşturur. Erken iletişim aynı zamanda, engelli olsun ya da olmasın, her çocuğun duygusal ve sosyal gelişiminin temel taşıdır. Zihinsel özürlü çocukların motor gelişimleri üzerine çeşitli görüşler bulunur. Bunlar iki şekilde özetlenebilir. Birincisinde, genel olarak zihinsel özre sahip çocuklarda ve özellikle Down Sendromlu çocuklarda motor gelişim gecikmiştir. Gelişim sırasında meydana gelen fiziksel kazançlardaki değişiklikler normal çocuklardaki paternlerin aynısını sergiler. Ancak, zihinsel özürlü çocuklar, mevcut standartlar yönünden oldukça geridedir. Güncel araştırmalar ise ikinci görüşü destekler. Bu görüşün hipotezi hem hareket paternleri hem de gelişimsel paternlerin bireysel farklılıklarının tanımlarında, zihinsel engelli çocukların motor gelişiminin normal çocuklarınkinden farklılık gösterdiği yönündedir. Bu görüş, özellikle Down Sendromlu çocuklar için geçerlidir. Bu çocukların merkezi sinir sistemi kromozomal sapmaya bağlı olarak oluşumsal açıdan farklıdır. Peter Lauteslager, güncel araştırmanın sonucunu şu şekilde özetler: Görünen o dur ki, Down Sendromlu insanlar, sendroma özel motor problemlere sahiptir. Bu bakış XII açısı, Down Sendromlu küçük çocukların motor gelişimini ölçmek için, sendroma özel bir ölçeğin yapılmasını meşru kılar. Bu iki görüşün aynı zamanda müdahale için de çıkarımları vardır. Motor gelişimin geciktiğine karar verildiğinde, stimülasyon sağlamayı amaçlayan programlar ve gecikmenin azaltılması gerekli görülür. Özellikle de, gecikmenin çevresel faktörlerden kaynaklandığı kabul edildiğinde bu yaklaşım takip edilmelidir ki bu da aslında Down Sendromlu çocukların durumuyla ilgili değildir. Motor gelişimin farklı olduğu anlaşıldığında, spesifik bozukluklar hesaba katılır. İşte o zaman, özel olarak tasarlanmış tedavi amaçlı eğitim ve öğrenme programlarına ihtiyaç duyulur. Müdahale genellikle spesifik, bireysel olarak tasarlanmış stimülasyondan oluşur. Uygun stimülasyon, zihinsel engelli herhangi bir çocuğun kendi doğal geçmişine bağlı kalarak ve kendisine özgü, bireysel olarak yapılandırılmış merkezi sinir sistemine sahip olduğu hesaba katılarak; çocuğun kapasitesine göre adapte edilmelidir. Bu tam da Peter Lauteslager’in bu kitapta sağladığı şeydir: Down Sendromlu çocukların sendroma özel spesifik motor problemlerine adapte edilmiş bir motor müdahale programı. Terapistlerin, öğretmenlerin, özel eğitmenlerin, ebeveynlerin ve diğer okuyucuların bu kitapta bulunan bilgileri ilginç, teşvik edici ve yararlı bulacağına inanıyorum. Çünkü bu kitapta motor işlemler ve bu işlemlerin gelişimsel bozukluğa sahip çocukların, özellikle de Down Sendromlu çocukların hayatında oynadığı rol ile ilgili faydalı bilgiler yer alıyor. Adri Vermeer, PhD, Özel Eğitim Profesörü, Utrecht Üniversitesi, Hollanda Yüklə 119 Kb. Dostları ilə paylaş:
|