214
Üstəlik, məhz Dekartın vaxtında yeni təbiət elmləri təbii proseslərə
müəyyən dəqiq açıqlama verməkdən ötrü yeni bir metod inkişaf
etdirmişdilər. Bu, Dekartı fəlsəfi məsələlərdə də belə dəqiq metod olub-
olmadığı haqda özünə sual verməyə vadar etdi.
Başadüşüləndi.
Lakin bu, məsələnin yalnız bir tərəfi idi. Yeni fizika maddənin
təbiəti haqda, yəni təbiətdəki fiziki prosesləri nəyin müəyyən etməsi
haqda məsələ qaldırmışdı. Getdikcə daha çox adam təbiəti mexaniki
şəkildə qavrayan dünyagörüşünü mənimsədi. Fiziki aləm mexaniki
qavranıldıqca ruhla bədən arasındakı əlaqənin necəliyi sualı
kəskinləşirdi. XVII əsrədək ruh bütün canlı varlıqların bir növ “həyat
nəfəsi” sayılırdı. “Ruh” sözünün mənası can, yaxud nəfəsdi. Bu, demək
olar, bütün Avropa dillərində belədi. Aristotelə görə, ruh bütün
orqanizmdə olan və onun “həyat prinsipi”ni əmələ gətirən bir şeydi və
buna görə də bədəndən ayrı tutula, başa düşülə bilməz. Beləcə, o,
heyvan ruhu və ya bitki ruhundan söz aça bilirdi. XVII əsrdə filosoflar
ruh və bədən arasında kəskin fərq qoydu. Buna
səbəb odur ki, heyvanların və insanların da bədənləri daxil olmaqla,
bütün maddi obyektlər mexaniki proseslər kimi izah olunurdu. Lakin
insan ruhu bu bədən maşınlarının bir hissəsi ola bilməzdi, elə deyilmi?
Onda ruh nədir? Üstəlik, ruhi bir şey - mexaniki bir prosesin
başlamasına rəvac verə bilir.
Əslində qəribə tikirdi.
Nə?
Mən qolumu qaldırmaq qərarına gəlirəm və oppaa, qolum özü
qalxır. Yaxud avtobusa qaçmaq qərarına gəlirəm və an keçməmiş
ayaqlaım qaçmağa başlayır. Yaxud kədərli bir şey haqda düşünürəm,
qəfildən gözlərimdən yaş axır. Onda bədənlə şüur arasında gizli bir
əlaqə olmalıdı.
Dekartı da elə bu məsələ düşünməyə vadar edirdi. Platon kimi o da
“maddə” və “ruh” arasında kəskin bölgü olduğuna inanırdı. Amma
Platon ruhun bədənə, yaxud bədənin ruha necə təsir göstərdiyinə dair
heç bir izah vermirdi.
downloaded from KitabYurdu.org
215
Mən də bunu izah edə bilmirəm, amma görüm Dekart bunu necə izah
edirdi.
Gəl, onun düşüncə xəttini izləyək.
Alberto masanın üstündəki kitaba işarə edərək dedi:
“Metod haqqında müzakirə” adlı bu kitabında Dekart filosofun bir
fəlsəfi problemi həll etmək üçün istifadə etməli olduğu metod haqda
məsələ qaldırır. Elmin artıq öz metodu var
idi...
Bunu bayaq demisən.
Dekart o fikirdə idi ki, biz nəyisə açıq-aşkar qavramadan onun doğru
olduğunu deyə bilmərik. Buna nail olmaq üçünsə mürəkkəb bir
problemi mümkün qədər tərkib hissələri olan xırda amillərə ayırmaq
lazımdı. Sonra bütün bunların ən sadəsindən tutub işə başlaya bilərik.
“Ölçülə biləni ölç, ölçülə bilməyəni ölçülən et” deyən Qaliley kimi,
Dekartın fikrincə, hər bir fikir ayrıca çəkilə və ölçülə bilər. Dekart
inanırdı ki, fəlsəfə sadədən mürəkkəbə doğru getməlidi. Yalnız o
zaman yeni dərketməyə nail olmaq olar. Daimi hesablama və nəzarətlə
heç nəyin nəzərdən qaçmadığına diqqət etmək lazımdı. Yalnız onda
fəlsəfi nəticəyə gəlib çatmaq olar.
Riyaziyyat məsələsi kimi.
Bəli. Dekart riyaziyyatçı idi; analitik həndəsənin atası sayılırdı və
cəbr elminə böyük xidmətləri olmuşdu. Dekart “riyazi metod”dan
filosofluqda da istifadə etmək istəyirdi. Fəlsəfi həqiqətləri riyazi
teoremin isbat olunması kimi dəqiq yollarla isbat etmək istəyirdi. Başqa
sözlə, fəlsəfi mövzularda da eynilə rəqəmlərlə işləyərkən istifadə
etdiyimiz alətlərdən, yəni ağıldan, zəkadan istifadə etmək istəyirdi.
Çünki onun fikrincə, səhih biliyi yalnız ağlımız bizə verə bilər və bu
biliyin səhihliyi hislərimizə əsaslanaraq qazandığımız səhihlikdən çox-
çox etibarlıdı. Biz artıq Dekartın Platonla yaxınlığını qeyd etmişik;
Platon da o fikirdə idi ki, riyaziyyatın, rəqəmli tənasüblərin verdiyi
bilik hislərimizin bildiyindən çox və etibarlıdı.
Doğrudanmı, fəlsəfi problemləri o yolla həll etmək mümkündü?
Yaxşısı budu, Dekartın öz düşüncələrinə qayıdaq. Dediyimiz kimi,
downloaded from KitabYurdu.org
216
onun məqsədi varlığın təbiətinə dair səhih biliyə nail olmaq idi və
insanın buna nail olmaq üçün əvvəlcə hər şeyə şübhə etməsi gərək
olduğu fikrində idi. Yəni qum
üzərində ev tikmək yox, bünövrənin möhkəmliyinə əmin olmaq
istəyirdi.
Hə, çünki özül möhkəm olmasa, bütün ev dağılar.
Dediyin kimi, mənim balam. Amma Dekart bununla hər şeydən
şübhələnməyə məqsəd kimi baxmır, düşünürdü ki, prinsipcə hər şeydən
şübhələnmək mümkündü. Bir tərəfdən, söz yox ki, yalnız Platon və ya
Aristoteli oxumaqla fəlsəfi axtarışlarımızda irəlilədiyimizi düşünsək,
yanılarıq. Bu bizim dünya haqda deyil, tarixə dair biliyimizi artıra bilər.
Dekart üçün öz fəlsəfi araşdırmalarına başlamazdan əvvəl bütün köhnə
düşüncə mirasından qurtulmaq vacib idi.
O, yeni ev tikməyə başlamazdan əvvəl bütün tör- töküntünü, daş-
çınqılı yerdən təmizləmək istəyirdi...
Bəli. O, öz fikir binasının möhkəmliyinə əmin olmaq üçün yalnız
təzə materiallardan istifadə etmək istəyirdi. Lakin Dekartın şübhələri
daha da dərinə getdi. Dedi ki, biz hisslərimizə etibar edə bilmərik, bəlkə
də onlar bizi aldadır.
Necə ki?
Yuxuda olanda bizə elə gəlir ki, gerçəklikdəyik. Oyaq hislərimizi
yuxudakı hislərimizdən ayırd edə bilərik? Dekart yazırdı: “Bunu
dərindən fikirləşəndən sonra, oyaq halımızla yuxunu ayıran bir dənə də
cəhət tapmıram”. Və belə davam edirdi: “Bütün həyatının yuxu
olmadığına necə əmin ola bilərsən?”
Dağdakı Cep də baronun çarpayısında yatmağını yuxuda gördüyünü
sanmışdı.
Baronun çarpayısında uzananda isə kasıb kəndli həyatını yuxuda
görmüş olduğunu düşünürdü. Ona görə də Dekart tamamilə hər şeydən
şübhələnirdi. Ondan əvvəlki bir çox filosoflar həmin nöqtədə öz fəlsəfə
yollarının sonuna çatmışdılar.
Yəni çox da uzağa getməmişdilər.
Lakin Dekart bu sıfır nöqtəsindən irəlini tədqiq etməyə çalışdı. Hər
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |