300
hərəkat, Azərbaycanın milli, mədəni və mənəvi müstəqilliyinə, hərbi və siyasi
təməl olmuĢdur." (ġəxsi arxiv)
Ermənilər, Sovet Ġttifaqının dağılmağa baĢladığı bir dövrdə, 1988-ci ildən
etibarən bugünkü Ermənistanda yaĢayan türklərə qarĢı etnik təmizləmə
əməliyyatına baĢladılar. Bugünkü Ermənistan dövlətinin hüdudları içində qalan
torpaqlarda və Göyçə gölü ətrafında yüz illər boyu yaĢayan türkləri evlərindən,
yurdlarından qovdular. Bu etnik təmizləmədən sonra ġuĢa, Laçın, Xankəndi,
Xocalı ilə Qarabağın bir çox yerində yaĢayan və özlərindən olmayan insanları, yəni
o torpaqların yerli xalqı olan türkləri də yalnız "türk olduqları üçün" qətl etdilər,
evlərindən, ocaqlarından qovdular.
Azərbaycan müstəqillik qazandıqdan sonra indiki ġəhidlər Xiyabanındakı
Kirovun heykəli oradan götürüldü. Qızıl Ordunun Bakını iĢğal etdiyi 20 yanvar
1990-cı il tarixində Ģəhid olanlar və Qarabağ müharibəsində həlak olanların
bəziləri burada dəfn edilib.
Azərbaycan türkləri unutdurulmaq istənən keçmiĢini və tarixini yenidən
öyrənməyə baĢlamıĢdı. Azərbaycan və Türkiyə 1918-ci ildə əldə edilən müstəqillik
uğrunda Ģəhid olanların xatirəsini yaĢatmaq üçün bir abidə qoyulmasını qərara
aldılar. Anadolu Türklərinin Qafqazda yaĢayan qardaĢları uğrunda Azərbaycanın
müstəqilliyi üçün verdikləri ortaq mübarizənin nəsildən nəslə xatırlanmasını və bir
qəhrəmanlıq dastanı olaraq anılmasını arzu edirdilər.
Bakıdakı ġəhidlər Xiyabanında bir Türk Ģəhid məzarlığı üçün Türkiyənin
Bakı Səfirliyi və xüsusilə o vaxt Türk Silahlı Qüvvələr AttaĢesi tuğgeneral Saldıray
Berk PaĢa iĢə baĢladı. Saldıray Berk paĢa xidmət müddətini tamamlayıb Bakıdan
getdikdən sonra, eyni vəzifəyə gələn tuğgeneral Sadıq Ercan paĢa da bu iĢi davam
etdirdi. Sadıq Ercan paĢa qoyulacaq Ģəhidlik abidəsinin yer seçimindən tutmuĢ
atına qədər yaxından maraqlandı.
Bakı Ġcra Hakimiyyəti, abidənin qoyulması üçün bəzi əraziləri təklif
etmiĢdi.
Aparılan araĢdırmalardan sonra abidənin 1919-cu ildə təməli qoyulan və
inĢası yarımçıq qalan o vaxtkı Çəmbərəkənd məzarlığının olduğu indiki ġəhidlər
Xiyabanında qoyulması nəticəsinə gəlindi. Çünki, 1918-ci ildəki əziz xatirənin
yaĢadılması və Sovet Ġttifaqının silməyə, yox etməyə çalıĢdığı milli hafizənin də
təzələnməsi lazım gəlirdi. Türkiyədən gələn baĢ memar Hüseyin Bütüner
tərəfindən hazırlanan və Səlcuqlu memarlığı üslubunda hazırlanan bir layihə təsdiq
olundu. Türk Ģəhidliyi "ġəhidlər Xiyabanı" ilə bir vəhdət təĢkil edəcək Ģəkildə inĢa
edildi. Yanında da türk-islam memarlığının gözəl bir nümunəsini təĢkil edən və
Memar Sinanın tərzində olan bir məscid tikildi.
Qəhrəmanların xatirəsinə ucaldılacaq abidə 1999-cu ildə tamamlandı. AçılıĢ
mərasimi isə 9 aprel 2000-ci ildə oldu. Mərasimdə o vaxt Türkiyənin
CumhurbaĢkanı olan Süleyman Dəmirəl və Azərbaycan prezidenti Heydər Əliyev,
301
hər iki ölkənin siyasi, hərbi və mülki nümayəndələri, təmsilçiləri və çox sayda
vətəndaĢ iĢtirak etdi. Azərbaycan Atatürk Mərkəzi rəhbəri, professor Nizami
Cəfərov Qafqazdakı Türk Ģəhidlərini bu Ģəkildə dəyərləndirir:
"Bu gün Azərbaycan torpaqlarında, türk əsgərinin ayağı dəymiĢ hər yerdə
mütləq bir Ģəhid məzarlığı vardır. Sovet hökuməti dövründə, Azərbaycan xalqı
çətinliklə də olsa, bu məzarları qoruyub saxlamıĢdır. Məzarların olduğu yerlərdə
yaĢayan əhali orada yatan əsgərlərin, qəhrəmanların adını bilmirlər, unudublar.
Ancaq bu qəbirləri müqəddəs bir yer kimi qəbul edərək, adına da "Türk qəbri"
deyiblər. Bu da Azərbaycan xalqının Anadolu türklərinə bəslədiyi sevginin,
məhəbbətin və orduya qarĢı sədaqətinin bir nəticəsidir" (ġəxsi arxiv).
Xatirə kompleksinin açılıĢına həsr olunmuĢ mərasimdə Türkiyənin 9-cu
prezidenti Süleyman Dəmirəl, belə demiĢdir:
"Sizin dara düĢdüyünüz zaman, bu qəhrəmanlar 1918-ci ildə gəlmiĢ və
burada Ģəhid olmuĢdular. Sizi qurtarmıĢdılar. O gün qurulan Azərbaycan dövlətinin
ömrü qısa oldusa da, ondan böyük dərs alındı. Ankarada dəfn edilmiĢ Məmməd
Əmin Rəsulzadə, müstəqil Azərbaycan dövlətini qurduğu zaman, yüksələn bayraq
enməyəcək, demiĢdi. Bir kərə yüksələn bayraq, bir daha enməz, demiĢdi. Ancaq
təəssüf ki, bir az baĢqa cür oldu. Ġndi isə Azərbaycan yenidən müstəqilliyinə
qovuĢmuĢdur. Bu dəfə yüksələn bayraq isə heç vaxt enməyəcəkdir. Bu yüksələn
bayrağı hər yerdə görəcəyik, həmiĢə yüksəkdə, səmalarda görəcəyik. Azərbaycan
naminə, bu torpaqlar naminə, bu gözəl torpaqlar naminə, Azərbaycan xalqı naminə.
Bunu bilin ki, Anadoluda yaĢayan qardaĢlarınız, həmiĢə sizinlədir. Biz iki dövlət,
bir millətik. Bir millətin iki dövlətiyik." Bu mərasimdə, o zaman Azərbaycan
prezidenti olan Heydər Əliyev də nitq söyləmiĢdir:
"Azərbaycan tarixdə bir çox böyük təhlükələr, faciələr ilə üz-üzə qalmıĢdır.
Ermənilər bir neçə dəfə Azərbaycan xalqına qarĢı soyqırım həyata keçiriblər.
Onlardan ən dəhĢətlisi 1918-ci ilin 31 martında Bakıda törədilən soyqırımıdır. O
zaman yalnız Bakıda deyil, Azərbaycanın bir çox bölgəsində belə soyqırım həyata
keçirdilər, minlərlə, on minlərlə sayda məsum insanları qətl etdilər. O zaman
Azərbaycan və Bakı bir çox dövlətin diqqətini çəkirdi. Azərbaycanın tarixi
torpaqlarında baĢqa dövlətlər hökmranlıq etmək istəyirdi. Azərbaycanı və Bakını
ələ keçirmək istəyirdilər. O günlərdə bizə köməyə gələn Türk ordusunun cəngavər,
qəhrəman oğulları olmuĢdur. Azərbaycanda Nuru paĢanı, Xəlil paĢanı indiyə qədər
xatırlayırlar. Sovet hakimiyyəti illərində bu tarix yaddaĢlardan silinmiĢdi.
Ġnsanların bu tarixi öyrənmə imkanı olmamıĢdır. Ancaq o qəhrəman türk əsgərləri
bizim xalqımızın qəlbində yaĢamıĢdır. Burada Ģəhid olmuĢ türk əsgərlərinin ana-
atasına, qohum-əqrabalarına öz təĢəkkürümü bildirirəm. Və bu əsgərlərin Ģəxsində
qəhrəman Türk ordusuna, bu gün dünyanın ən güclü ordularından biri olan Türk