Dullo quronov galaktikada bir
QAROQCHINING SOʻNGGI CHORASI
Yüklə 1,03 Mb. Pdf görüntüsü
|
| QAROQCHINING SOʻNGGI CHORASI
Ertasi kuni ertalabdan yaxshilab dam olgan fazogirlar kemalarni safarga hozirlay boshlashdi. Bu orada Ahmad donishmand Koʻrsichqon bilan uzoq-uzoq suhbatlar qurdi. Koʻrsichqon ham bu noyob bolakayga oʻzgacha mehr qoʻydi. Ahmad sabab yerliklarni yanada koʻproq hurmat 148 qila boshlaganini aytdi. Keyin Koʻrsichqon yerlik doʻstini kutubxonadagi “Yer sayyorasi boʻlimi”ga olib bordi. Uni Yerdan olib kelingan nodir kitoblar bilan tanishtirdi. Ahmad balandligi 100 metr keladigan kitob javonlarining peshtaxtasidagi yozuvlarni bir-bir oʻqib kelarkan, koʻzi “Ulugʻbek xazinasi” deb nomlangan javonga tushib qoldi. Ha, bu oʻsha, Mirzo Ulugʻbek vafotidan oldin shogirdi Ali Qushchi koʻmagida yashirishga muvaffaq boʻlgan, ammo shu kunga qadar topilmagan xazina edi. Bu javonda Qadimgi Misr, Bobil, Xitoy, Yunoniston, Arabiston va Movarounnahr olimlarining eng sara asarlari jam boʻlgandi. Bularni koʻrgan kitobsevar qahramonimiz juda sevinib ketdi. Albatta, mazkur xazinani Yerdan olib ketishgani uchun oʻzga sayyoraliklardan oʻpkaladi va Koʻrsichqonga yuzlandi. – Axir, bu kitoblar Yerning mulki - ku! – dedi jahli chiqqanini yashira olmay. – Toʻgʻri, ammo ularni biz olib ketmasak ham, odamlar baribir topa olishmasdi. Kitoblar esa yer ostida chirib ketgan boʻlardi. ‒ Kitoblarni saqlab qolganingiz uchun rahmat! – biroz hovuridan tushdi Ahmad. – Ammo endi “xazina”ni oʻzim bilan olib ketaman. ‒ Kechirasan-u, lekin buning sira imkoni yoʻq. Kutubxonadagi har bir kitob Galaktika mulki hisoblanadi. Hatto men ham birortasini oʻzim uchun ololmayman. ‒ Nima, galaktikada adolat degan tushuncha yoʻqmi?! – Bor, albatta! Agar daʼvoying boʻlsa, Galaktika Oliy Sudiga murojaat qil. Faqat, aytib qoʻyay, Sud arizangni koʻrib chiqib, xulosa chiqargunicha bir yildan bir asrgacha vaqt oʻtib ketishi mumkin... – Eh-he, bunaqa nayranglar boshqa joylarda ham bor ekan - da, – yana tumtayib oldi bola. 149 – Ahmad, sen meni maʼzur tut. Men shunchaki bu joyning oddiy xodimiman, xolos. Bu masalada senga yordam berolmayman... Endi Ahmad boshqa chorasi yoʻq ekanini tushunib yetdi. U doʻstlaridan uni yana ikki soat kutib turishlarini iltimos qildi. Oʻzidagi noyob fotografik xotiradan foydalanib “Ulugʻbek xazinasi”dagi oʻnta eng nodir kitob matnini yodlab oldi. Shundan keyin juda charchab qolgan Ahmad Koʻrsichqon hamrohligida kemaga qarab yoʻl oldi. Bu vaqtda ekipajning boshqa aʼzolari birin-ketin kemalarga mina boshlagandi. Jajji doʻstiga oʻrganib qolgan Koʻrsichqon uni kema yonigacha kuzatib qoʻydi. Mikslar ham, Margol va Moki ham kemaga chiqib ketishdi, ammo Ahmad hali ham Koʻrsichqon bilan kemaning yonginasida nimalarnidir gaplashib turardi. Axiyri ularning suhbati poyoniga yetdi, shekilli, Ahmad qariyaning qoʻllarini siqib qoʻyib kema tomonga burildi. U endigina kema eshigiga qoʻl choʻzgandi, kutilmaganda bir maxluq oʻqday uchib keldi. Maxluq Ahmadni xuddi burgut oʻz oʻljasini changallab olib ketganday bir hamlada yerdan uzib oldi - da, koʻzdan gʻoyib boʻldi. Bu maxluq Obmaning ishongan sarkardasi Rago edi. U Koinot jangi vaqtida qochib qutula olgan va jangdan omon qolgan boshqa qaroqchilar bilan yangi toʻda tashkil qilgan edi. Xoʻjayini Obma uchun qasos olishga qasam ichgan Rago “Koʻkkezar”ni anchadan buyon taʼqib qilib yurgandi. Mana, bugun ertalab u salmirliklarning tezkor kemasida Koinot kutubxonasigacha yetib keldi. Bu safar Rago faqat Ahmadni moʻljaliga oldi. Chunki u Ahmadsiz qolgan fazogirlar hech narsa qila olmasligini allaqachon anglab yetgandi. Rago uchar mototsikliga oʻtirib qahramonlarimizni uzoq vaqt kuzatib turdi. Uning baxtiga, hamma fazogirlar 150 kemalarga minib olganida ham Ahmad tashqarida sichqonga oʻxshaydigan kattakon maxluq bilan suhbatlashib qoldi. Bu esa Rago uchun eng qulay vaziyat edi. U yashin tezligida uchib kelib epchillik bilan Ahmadni dast koʻtarganicha qaroqchilar qoʻnalgʻasi tomon ketdi. Koʻp oʻtmay Ahmad oʻzining oʻgʻirlanganini fahmlay boshladi. Ammo uning boshiga qop kiydirib qoʻyishgani uchun qayerdaligini ham, uni kimlar oʻgʻirlaganini ham bilolmadi. Lekin tez orada uning boshidagi qopni olishdi. Shunda u oʻzini bir toʻda qaroqchilar qarshisida koʻrdi. – Buni qaranglar, odam deganlari hali ogʻzidan suti ketmagan goʻdak ekan - ku, – masxara qila boshladi Rago. Endi unga qoʻshilib toʻdadagi boshqa qaroqchilar ham qah-qah otib kula boshlashdi. Chindan ham ular Ahmadni haybatli va qoʻrqinchli maxluq sifatida tasavvur qilishgan edi. Chunki butun boshli galaktikani zir titratgan qaroqchilarning mahv etilishida Ahmadning hissasi katta edi - da. – Biz odamlarda bir maqol bor, – Ahmad shunday deb gap boshlashi bilan bir-birini tutib, yelkalarini qoqib kulayotgan qaroqchilar jim boʻlib qolishdi. – Aql yoshda emas, boshda... Ha, yana bir maqol – Bilagi zoʻr birni yiqar, bilimi zoʻr ‒ mingni. Xullas, biz, yerliklar, odamning yoshiga yoki kuchiga emas, balki aql-farosatiga qarab baho berishga harakat qilamiz. – Boʻldi-boʻldi, bunaqa mahmadonaliging bizga oʻtmaydi, – gapda yengilib qolgani uchun qoʻpollik qilishga oʻtdi Rago. – Xoʻsh, mana shu aqling bilan hozir mening tutqunim boʻlib oʻtiribsan - ku! – Toʻgʻri, lekin bu ham men uchun bir sinov boʻlishi mumkin! – Unda oʻta ogʻir sinovga tayyor tur. Men seni suvsiz, ovqatsiz zindonband qilmoqchiman! Qachonki 151 hamtovoqlaring mening shartlarimni bajarishsa, ozod boʻlishing mumkin. – Rago shunday deb qaroqchilarning biriga ishora qildi. Qaroqchi esa Ahmadni qoʻltigʻidan mahkam ushlab tortqilagancha temir qafasga olib borib qamab qoʻydi. Qaroqchilar Koinot kutubxonasi sayyorasining ovloq joyi – chiqindixonadan qoʻnim topishgan boʻlib, bu joyda chirib, yaroqsiz holga kelib qolgan kitoblar saqlanar edi. Uyum-uyum boʻlib yotgan millionlab kitoblarga qurt tushib ketgan. Juda zax boʻlgani uchun hasharotga oʻxshaydigan jonzodlar urchigan joy edi bu. Ahmad tez orada sovqota boshladi. Xayoliga kelgan birinchi narsa qochish haqidagi fikr emas, balki “Har holda, bu kitoblardan nusxa koʻchirib olingan boʻlsa kerak?” degan oʻy boʻldi. Yüklə 1,03 Mb. Dostları ilə paylaş:
|